Vikan - 18.12.1993, Blaðsíða 27

telja fólki trú um alls konar
dellu og vitleysu sem verður
til þess að menn vita ekki í
hvorn fótinn þeir eiga að
stíga.“
AÐ FRELSAST
- Tll ykkar kemur fólk og
frelsast eins og það er kall-
að, efasemdarfólk, óreglu-
menn eða fólk sem Kður illa
og telur sig jafnvel vera hald-
ið illum öndum. Hvernig ger-
ist þetta?
„Það gerist á mjög einfald-
an hátt. Við tölum saman og
svo bið ég fyrir því. Til mín
koma menn eins og þú og
þetta sem ég er að gera
núna, - að tala við þig, lít ég
á líka á sem trúboð. Um leið
og ég tala við þig breytist
hugsun þín, - þannig er trú-
boðið.
Þegar við tölum um að
fólk frelsist bjóðum við því
að koma fram og við biðjum
fyrir því. Þetta er stund
ákvörðunar, fólkið er þá
reiðubúið til að hafa lifandi
samfélag við Guð, það
breytir öllu.
Við höfum átt mjög góðar
stundir með fólki sem hefur
átt í erfiðleikum. Það fer út
frá okkur án þess að orðið
hafi kannski sýnileg umskipti
á því. Það fer út með von og
rétt hugarfar og fellur ekki
lengur eins mikið fyrir hinum
gömlu tilfinningum sem hafa
kannski lagt allt í rúst í til-
veru þess. Illur andi hefur
áhrif á hugarfarið og um ieið
til dæmis á klæðaburð og
ytri hegðun. Þú sérð mjög
sterklega að illir andar sem
talað er um í Biblíunni eru
eins og útsendarar hins illa
sem hafa það hlutverk að
fjötra manninn. Þeim fylgir
dauði, hörmungar, sundrung
og annað þess háttar."
SÝSLAÐ MEÐ ILLA
ANDA
„Ég lít svo á að miðlar séu
bara að sýsla við illa anda,
ekki við dáið fólk. Fyrir ekki
löngu urðu spíritistar fyrir því
suður með sjó að húsið fyllt-
ist af draugagangi sem þeir
reyndu að svæla út með salti
og brauði. Þeir voru bara
búnir að kalla yfir sig vald
illra anda.“
- Miðlar telja sig vera að
vinna með almættinu sem og
ráðgjafar þeirra fyrir handan.
[ raun sé ævinlega um þetta
sama almætti að ræða, hvort
sem er í kirkjunni eða á mið-
ilsfundum til dæmis.
„Þetta er allt ágætis fólk
sem má ekki vamm sitt vita.
Það verður fyrir ytri áhrifum
og áttar sig ekki alveg á hvað
þetta er. í staðinn fyrir að taia
við þá, sem hafa biblíulega
þekkingu, er farið til Sálar-
rannsóknarfélagsins þar sem
það fær alls konar upplýsing-
ar sem ekki standast.
Ég skal nefna þér dæmi.
Fljótlega eftir skírdagsum-
ræðuna hringdi til mín eldri
maður. Hann sagði mér þá
sögu að 9 ára hefði hann eitt
sinn verið að leika sér fyrir
framan Háskóla íslands þeg-
ar Haraldur Níelsson guð-
fræðiprófessor og einn af
stofnendum Sálarrannsókn-
arfélagsins, gekk fram hjá
honum. Þá kom eitthvað yfir
hann þannig að hann varð
allt í einu skyggn. Hann fór
að sjá óorðna hluti fyrir, falla
í trans og segja eitthvað við
fólk. Hann átti í vandræðum
með þetta og honum leið illa
yfir þessu næstu 60 árin. í
öngum sínum leitaði hann til
Hafsteins Björnssonar mið-
ils, Sálarrannsóknarfélags-
ins og séra Jóns Auðuns ef
það mætti verða til þess að
hann losnaði undan þessum
fjanda. Honum var sagt af
þessum mönnum að þetta
væri hæfileiki sem hann
hefði og ætti að nota. Þetta
hafði valdið honum kvöl og
pínu og því spurði hann mig
hvað hann gæti gert. Ég
svaraði honum á eftirfarandi
hátt: „Segðu bara: Jesús
Kristur, leystu mig með blóði
þínu, ég vil vera þjónn þinn,
hreinsaðu mig.“ Ég sagði
síðan amen á eftir og þá
heyrði ég strax að mannin-
um létti og hann sagði:
„Þetta bara hrífur strax.
Lofðu mér að skrifa þetta
niður.“ Hann hringdi svo
tveimur vikum síðar og
sagðist vera búinn að týna
miðanum. „Ég hef samt
reynt að rifja upp þessi orð
og þaö hefur dugað, þetta er
bara gjörbreytt líf.“ Bara við
það að nefna blóð Jesú
Krists þá breyttust kringum-
stæðurnar."
FYRIR BLÓÐ JESÚ
KRISTS
Þegar ég var í Kennaraskól-
anum 1971 hafði nemenda-
félagið þar skyggnilýsinga-
fund með Hafsteini Björns-
syni miðli, þann stærsta sem
haldinn hafði verið á íslandi.
Eftir fundinn kom
ég þarna niður í sal ásamt
félaga mínum til þess að
taka þátt í fyrirspurnarstund.
Á skyggnilýsingunni áttu
mætir menn og merkilega
ættir að hafa birst. Hafsteinn
lá þarna dasaður á eftir og
Úlfur Björnsson var að svara
fyrirspurnum. Við spurðum
þá hvort einhver hefði komið
fram sem hefði sagst vera
frelsaður. Úlfur svaraði þá:
„Ef séra Friðrik Friðriksson
hefur verið frelsaður þá hef-
ur hann komið fram.“ Við
sögðumst ekki eiga við það
heldur hvort einhver sá hefði
komið fram sem hefði sagst
vera frelsaður fyrir blóð Jesú
Krists. - Um leið og við
nefndum þetta fannst okkur
eins og andrúmsloftið
hreinsaðist, það var eins og
einhverri hulu hefði verið lyft
af. Hafsteinn vaknaði, reis
upp og og hváði. Það var
engu líkara en einhver kraft-
ur hefði komið þarna inn
sem þessi illu öfl gátu ekki
samþykkt.
Á eftir vorum við sagðir
hafa eyðilagt miðilsfund-
inn. Okkur þótti það í himna-
lagj.
Ég hef þá trú að þetta sé
verkfæri djöfulsins til að
flækja íslendinga og eyði-
leggja fyrir þeim verk Jesú
Krists til að frelsa þá. Haft er
fyrir fólki að það sé einhver
önnur leið til og talað er um
mismunandi þroskastig. Um
það stendur ekkert í Biblí-
unni. Þegur þú ferö héðan
og inn í eilífðina þá er þar
engin náð - þú leggur línurn-
ar núna hvernig þú munt
verja eilífðinni. Þess vegna
er Kristur dyrnar, hann er
svo mikilvægur.
INNSPÝTING BEINT
í ÆÐ?
- Fólki brá óneitanlega f
brún þegar þú hélst ræðu
þína í þessari samkirkjulegu
guðsþjónustu á skírdag í
fyrra. Ýmsir kirkjunnar menn
voru sem þrumu lostnir og
útvarpshlustendur vissu ekki
hvaðan á þá stóð veðrið.
Fólk er ekki vant málflutningi
af þessu tagi úr prédikunar-
stóli.
Heldur þú að ég myndi
tala eins og ég tala ef óg
teldi prestana vera á réttri
leið? Það, sem brennur á
mér, er að mér finnst ekki
talað þannig til þjóðarinnar
að hún vakni. Þetta er alltaf
þessi sami svefnsöngur,
það eru allir í svefnrofunum.
Til sjós eru menn kallaðir
til vinnu með einu hvellu
orði: Ræs! Þar fær eng-
inn að sofa fram eftir. Þannig
á kristinn boðskapur að
vera.
Prestar þjóðkirkjunnar
hafa lent í þeirri stöðu að
vera mjúkmálgir til þess að
enginn rísi gegn þeim. Marg-
ir þjóðkirkjuprestar vilja tala
hreint og heilagt Guðs orð -
en vegna þjóðkirkjunnar,
sem er ríkisstofnun, þora
þeir ekki að tala. Við höfum
horft upp á það í nokkur
skipti að ef prestur segir eitt-
hvað, sem söfnuðinum mis-
líkar, er hann bara flautaður
af, sem er ómögulegt. Við,
sem tölum kannski hart, er-
um kailaður sértrúar- eða
ofsatrúarmenn. Hver vill
hafa þann stimpil?
Hitt er svo annað mál að
ef kennimaður hefur boð-
skap fram að færa og hann
er sannfærður um að boð-
skapurinn komi frá Guði á
hann ekki að selja sannfær-
ingu sína. Áður en ég hóf
mál mitt í útvarpsmessunni
umtöluðu vissi ég hvað ég
átti að segja. Áður en ég lok-
aði Samútgáfunni Korpus í
Jesú nafni vissi ég að ég átti
að gera það. Ég vissi það
þegar heima í Eyjum og
þegar ég var beðinn um að
tala þarna þá sagði ég strax
við þann sem hafði ámálgað
þetta við mig: „Ertu frá þér,
hvað heldurðu að verði
sagt?“ Ég veit hvernig ég er
- og söfnuðurinn minn er
vanur mér.“
- Það er ekki öllum gefið
að tala af svo miklum sann-
færingarkrafti sem þið Einar
Gíslason hjá Fíladelfíu í
Reykjavík. Fáið þið innspýt-
ingu beint í æð?
„Ég tel að heilagur andi sé
■ Mér finnst ekki talað þannig
til þjóðarinnar að hún vakni.
Þetta er alltaf þessi sami svefn-
söngur, það eru allir í svefnrof-
unum. Margir þjóðkirkjuprest-
ar vilja tala hreint og heilagt
Guðs orð - en vegna þjóðkirkj-
unnar, sem er ríkisstofnun,
þora þeir ekki að tala.
24. TBL. 1993 VIKAN 27
TRUMAL