Vikan - 18.12.1993, Blaðsíða 70

FERÐALOG
tíma vist á trukkpallinum í
steikjandi sólarhita, svo ekki
sé minnst á holóttan þjóð-
veginn og rykkófið, stóð ekki
á góða skapinu hjá ferðafé-
lögum mínum enda mann-
skapurinn á leið á karnivalið
í Ríó.
KVENNAMERGÐ í
KOFA
Ég vissi fyrir víst að útilokað
yrði fyrir mig að finna gist-
ingu svo skömmu fyrir kjöt-
kveðjuhátíðina og því hafði
ég nefnt það við Jackie og
Ericu að þær huguðu að
svefnplássi. Eftir nokkrar ár-
angurslausar símhringingar
á hótelið þeirra varð úr að ég
samdi við leigubílstjóra um
að koma mér í réttan borgar-
hluta, það er að segja mið-
svæðis í Ríó til að finna áð-
urnefnt hótel. Loks er þang-
að var komið kostaði
nokkrar fortölur að fá nætur-
vörð til að hleypa mér inn.
Kannski var það engin furða
þar sem flest götuljós voru
mölbrotin og almyrkvað
hefði tunglsljósið ekki náð
að varpa daufri birtu gegn-
um mengunarmistur stór-
borgarinnar.
Það var svo ekki fyrr en
ég fékk að renna augunum
yfir herbergjaskrána og rakst
á eftirnöfn stúlknanna að ég
var viss um að ég væri á
réttu hóteli. Síminn innan-
húss virtist óvirkur sökum
rafmagnsleysis en skapdap-
ur næturvörðurinn fylgdi mér
upp á þak hótelsins. Eftir að
við höfðum fetað okkur fram-
hjá þétthnýttum þvottasnúr-
um komum við að lágreistum
trékofa á víðáttumiklu þakinu
og þar fann ég Jackie og Er-
icu ásamt tveimur öðrum
stúlkum.
Ég lýsti með tilheyrandi
brosum ánægju minni og
gleði yfir að finna svo fallegt
og föngulegt kvenfólk í ann-
ars lítt vinalegri stórbog og
var boðið að snæða það
eina sem til var í kofanum,
brauð, ost og rauðvín. Stúlk-
urnar sögðu að ógerlegt
hefði reynst að finna
svefnstað og því hefðu þær
beðið hóteleigandann leyfis
að ég fengi að halla mér á
gólfið hjá þeim, auðvitað
gegn vægu gjaldi. Mér
fannst kvennamergðin hins
vegar þvílík og næturhitinn
fullmikill f kofanum svo að ég
bjó mér til svefnstað úr tepp-
um og strámottum undir
þvottasnúrum á miðju þak-
inu í von um svalandi nætur-
golu.
SÓLSETUR Í RÍÓ
Tvo daga hafði ég til að
kynna mér stórborgina fögru
við sjóinn áður en taumlaus
hátíðarhöld Brasilíubúa bryt-
ust út á einhverju þéttbýlasta
borgarsvæði veraldar, Ríó
eða Heeoo eins og innfædd-
ir kalla hana. Ekki tók það
mig tvo sólarhringa að sann-
reyna að staðsetning og
náttúrulegt umhverfi skipar
Ríó á bekk með fegurstu
stórborgum heims. Þetta er
staður sem á einfaldlega
engan sinn líka. Á heldur
plásslitlu undirlendi teygir
stórborgin sig rúmlega 22
kílómetra á milli fjalla og
sjávar en þar fer saman dök-
blár sjór með fjöldann allan
af litlum klettaeyjum, brattar
skógivaxnar hlíðar fjallanna
og risavaxin, gráhvít bjarg-
bákn sem rísa tignarlega yfir
stórborginni og Guanabara-
flóanum.
Leið mín lá fyrst á Páo de
Acúar eða Sykurtoppinn
sem er best þekktur af áður-
nefndum risabjörgum. Hann
er tæpir 400 metrar á hæð
og er hreint ótrúlegt að vera
á toppnum um sólsetur og
fylgjast með eldhnettinum
setjast í úthafið og drukkna
við sjóndeildarhring. Um leið
og rökkva tekur fæðist Ijósa-
dýrð Ríó á strandlengju Gu-
anabara-flóans nokkur
hundruð metrum neðar. Oft-
ar en einu sinni fékk ég að
heyra það af vörum inn-
fæddra og þá um leið með
breiðu og miklu brosi að al-
mættið hefði skapað veröld-
ina á sex dögum en þann
sjöunda hefði það helgað
Ríó. Kemur þar kannski
skýringin á risavöxnu Krists-
líkneski sem breiðir út faðm-
inn á tindi Corcovado á móti
kraumandi menningu stór-
borgar við bogadregnar
sjávastrendur. □
3
DRKul
Hut'iP-
uPPpAF
opECKT
C«RJC>T
&
5Á X.I
UÚdB
>
r*oHC-
UU-
MESÍU
>
RuáO,
-4-
SKKiPA-
LEiWRA
/4'4 T
ELOKfl
/JöUL
o
2
EíaJ5
KoaK-
iÐ
Tt/iMLj ■
KE'iRR
klrk-
i£>
G-íaJS
t
\JFRJL
\JiEMP-
KEPtJt
\Jf\ RÐ-
fl/Jöi'
E^lÐfl
'fífíuKi
-4-
ÁTT
rí/v\á'
ÖÍ L

E/-5Kfl
ÍVOR.Ð
UTfl/J
OMSTÍ
-V-
fíULfí T
K.B'jRA
GEiTfl
6A
•>
FR'fl-
S'oOfJ
/V>flS
T i (—
\/ÉR5Lfl
/
DÚEí-Ti
LÍF-
FdtRi
T'L
EVTT
;>
"0 L-
SToFuR.
G.Ru/JflO
Lausnarorð f síðasta blaði: TRUKKUR
70 VIKAN 24. TBL. 1993