Vikan - 20.07.1995, Blaðsíða 12

TRYGGINGAR
Hún situr í stjórn stuðnings- og sjálfshjálparhóps
hálshnykkssjúklinga. Tvisvar sinnum hefur hún lent í
bílslysi, en hún hlaut háls- og bakmeiðsli í bæði skiptin, og
að undanförnu hefur hún staöið í stappi við
tryggingafélögin Sjóvá - Almennar tryggingar hf og
vátryggingafélagið Ábyrgö hf.
TEXTI: SVAVA JONSDOTTIR UOSM.: BRAGI ÞOR JOSEFSSON
Ekki er laust viö beiskju
í rödd Ingunnar Gísla-
dóttur sjúkraliða þegar
hún segir sögu sína. í sept-
ember 1988, þegar hún var
nítján ára, lenti hún í fyrra
bílslysinu og í kjölfarið hlaut
hún sjóntrufianir. Seinna
slysið varð í desember síð-
astliðnum. í bæði skiptin var
um að ræða aftanákeyrslu,
Ingunn var í rétti og í báðum
tilvikunum voru bílstjórarnir
atvinnubílstjórar. „Bílstjórarn-
ir, sem voru á vörubíl og
sendibíl, voru í það stórum
bílum að það kom ekkert fyr-
ir þá. Eftir fyrra slysið var ég
bæði í skóla og útivinnandi
og var vinnufær í einhvern
tíma. Smám saman fór bak-
ið versnandi þar til ég varð
alveg óvinnufær vorið 1991.
Ári seinna var gerð brjósk-
losaðgerð á bakinu. Þetta
hefur ekki gengið nógu vel
en í bakinu hefur komið fram
slit og hrörnun. Frá því ég
lenti í seinna slysinu hef ég
verið mjög slæm og er ég
búin að vera í sjúkraþjálfun
og á verkjalyfjum. Ég er allt-
af með verki í hálsi og baki
sem leiða niður í fætur. Ég
hef verið í rannsóknum og er
verið að athuga hvort los
hafi komið í liðina í mjóbak-
inu. Ef svo er, fer ég líkleg-
ast í aðgerð, losna við verk-
ina og þá get ég farið að
vinna aftur.“
Segja má aö óheppnin elti
Ingunni og fjölskyldu hennar.
Eiginmaðurinn, Dan Som-
mer, lenti i bílslysinu með
henni árið 1988 auk þess
sem hann lenti í bílslysi f
mars á síðasta ári þegar
leigubílstjóri keyrði í veg fyrir
hann. Hann var óvinnufær
um tíma vegna háls- og bak-
meiðsla en átti að fara að
vinna í desember þegar
hann lenti í bílslysinu með
Ingunni en þá hlaut hann
hálshnykk. „Eftir seinna bíl-
slysið á siðasta ári versnaði
hann en núna er hann farinn
að vinna hálfan daginn. Það
fer eftir því hvort okkar er
betra hverju sinni hvort sér
um tveggja ára son okkar
sem lenti líka í bílslysinu í
desember. Hann fékk verki í
hálsinn og var órólegur í
hálfan mánuð."
„VILJA HELST EKKI
BORGA"
í janúar síðastliðnum var
stofnaöur stuðnings- og
sjálfshjálparhópur fólks sem
hlotið hefur hálsáverka og er
Ingunn í stjórn hans. Áhersla
er lögð á fræðslu, fyrirlestra
og stuðning og hafa á milli
sjötíu og áttatíu manns mætt
á fundi. „Margt af þessu fólki
er óvinnufært, það veit ekk-
ert um réttindi sín eða hvert
það á að snúa sér. Margir
læknar láta í það skína að
það sé bótafíklar og móður-
sjúkt. Svo eru sumir lögfræð-
ingar ekki nógu duglegir að
vinna í málunum. Einn fé-
lagsmeðlimur var búinn að
vera lengi með sitt mál í
gangi og það var aldrei neitt
að gerast í því. Við höfðum
samband við annan lögfræð-
ing fyrir hann þannig aö
núna er málið komið í fullan
gang.“
I fyrirlestri á vegum félags-
ins, sem Torfi Magnússon
læknir hélt, kom fram að
30% hálshnykkssjúklinga
næöu sér alveg, 50% væru
1 2 VIKAN 7. TBL. 1995