Vikan - 20.07.1995, Blaðsíða 29

henni jafnframt fastri. En nú
leit hún til mín og spurði
drafandi og hrifningarlaust:
- Er nýi barinn hérna?
- Nei, við ökum smáspöl í
viðbót.
Hún svaraði engu en sneri
sér frá mér og hélt áfram að
stara.
Ég hafði dálítið af fötum
handa Gunnel meðferðis.
Síðbuxur, peysu, regnkápu
og skó. Ég sagði henni að
fara í þetta. Fyrst skildi hún
það ekki en hlýddi þegar ég
sagði að þetta væri sam-
kvæmt skipun klúbbstjórans.
Nú þurfti að hugsa út
framhald áætlunarinnar. Fyrst
datt mér í hug að aka beina
leið út á flugvöll. Þaðan gæt-
um við Gunnel tekið flugvél
úr landinu. Hvert skipti
minna máli.
En svo sá ég að á þessu
voru ýmsir meinbugir. í fyrsta
lagi vissi ég ekki einu sinni
hvort nokkur flugvöllur var
nálægt Alexandríu! í öðru
lagi: Ef svo var yrðu Arab-
arnir frá Bengasí-bar áreið-
anlega á verði þar. Svo að
ég tók í staðinn stefnu á Ka-
író. Þar vissi ég að flugvöllur
var.
Klukkan var nú hálfellefu
að kvöldi. Ég myndi komast
til Karíó á tveimur tímum.
Þegar við komum á þjóð-
veginn utan við Alexandríu
fór Gunnel að mótmæla. Nú
fyrst var hún farin að skilja
að ég hafði logið að henni.
- Nei! Nei! æpti hún. -
Slepptu mér! Ég vil fara aftur
á barinn.
- Vertu róleg, sagði ég.
- Þú laugst að mér, vein-
aði hún.
Síðan fór hún að klóra mig
og berja. Ég sá að ég kæm-
ist aldrei til Kaíró ef hún
héldi svona áfram. Ég ók þó
áfram kílómetra spöl þótt
Gunnel berðist um og hljóð-
aði. Þá komum við að bar.
Ég stöðvaði bílinn, tók
Gunnel föstu taki við hönd
mér, gekk inn og keypti
flösku af viskíi. Ég þorði ekki
að skilja Gunnel eftir í bíln-
um - þá hefði hún rokið á
brott meðan ég var að kaupa
flöskuna. Við settumst aftur
inn og ég hellti í hana væn-
um sopa. Hún vildi ekki
meira en ég neyddi í hana
töluverðu í viðbót. Annað
ráð hafði ég ekki til að róa
hana.
Eftir þetta gekk ferðin til
Kaíró vel. Jafnskjótt og
Gunnel fór að láta ófriðlega
bætti ég á hana viskí.
Við komum á Kaíróflugvöll
stundarfjórðung yfir eitt um
nóttina. Við upplýsingaborð-
ið var mér sagt að fyrsta
flugvél úr landi færi til Rómar
klukkan tvö. Það hentaði
mér prýðilega. Ég keypti tvo
miða.
Gunnel sat hálfsofandi á
bekk meðan við biðum. Hún
var dauðuppgefin af eiturlyfj-
um, áfengi og þreytu.
Sumt af farangri okkar
Gunnelar var í Kaíró, annað
í Alexandríu. En það skipti
minnstu máli. Við höfðum
ígangsklæði og ég peninga,
svo að við vorum sæmilega
sjálfbjarga.
Allt í einu datt mér í hug
bíllinn sem ég hafði leigt i Al-
exandríu. Hvað átti ég að
gera við hann? Það var ekki
um margt að velja. Ég tók
umslag, stakk í það bíllykl-
unum og skrifaði nafn bíla-
leigunnar utan á. Síðan fékk
ég stúlkunni við upplýsinga-
borðið umslagið og sagði
henni að bíllinn væri fyrir ut-
an. Hún varð dálítið undr-
andi en gerði engar athuga-
semdir. Ég hafði borgað leig-
una fyrir bílinn fyrir fram svo
að. . .
Rétt fyrir tvö var kallað í
hátalarana og farþegar
beðnir að fara um borð í
flugvélina. Gunnel gat ekki
gengið svo að ég bað eina
flugfreyjuna um aðstoð. Við
hjálpuðumst að því að koma
henni um borð.
Eftir klukkutíma flug varð
Gunnel ákaflega taugaóstyrk,
hendur hennar skulfu og hún
bað um sprautu. Hún var
enn ölvuð en eiturlyfjaáhrifin
voru greinilega byrjuð að
dvína.
Eftir klukkustund f viðbót
var hún orðin alveg tryllt. Hún
hljóðaði og barðist um. Flug-
freyjurnar fóru með hana inn
í sjúkraklefa flugvélarinnar og
gáfu henni róandi sprautu.
Þar lá hún allt þar til er við
komum til Rómar.
Henni skánaði mikið með-
an við biðum á flugvellinum
við Róm. Stundum varð hún
þó óróleg og varð ég þá að
neyða ofan í hana viskíi.
Frá Róm tókum við flugvél
heim til Svíþjóðar þar sem
við fengum tækifæri til að
jafna okkur eftir ævintýrin
hræðilegu. Fyrir það höfðum
við fulla þörf - sérstaklega
Gunnel. □
RÁÐLEGGINGAR
BAKARANS
1. Þegar þú ætlar að baka
tertubotna er best að öll
efnin, sem í þá eiga að
fara, séu við stofuhita.
2. Bakið tertubotnana dag-
inn áður en þið ætlið að
nota þá. Þá á að vera
auðveldara að skera tert-
una.
3. Kaupið rjómann daginn
áður en þið ætlið að nota
hann. Geymið hann í
kæliskápnum þar til þið
þeytið hann.
Best er að frysta tertur í
pappakössum eða undir
tertuhjálmum.
Tertur með smjörkremi eða
rjóma ætti ekki að geyma
lengur en einn mánuð í
frysti.
Best er að geyma smjör-
deigsbotna óskreytta.
Best er að reikna með að
það taki tvo til þrjá klukku-
tíma að þíða brauð eða tert-
ur sem hafa verið í frysti. .
4. Kælið skál og þeytara áð-
ur en þið byrjið að þeyta
rjómann. Þá gengur verk-
ið betur og rjóminn verður
léttari og meiri en ella.
5. Geymið kökurnar í ís-
skápnum eða á vel köld-
um stað þegar búið er að
skreyta þær.
6. Stingið hnífnum í volgt
vatn áður en farið er að
skera tertuna. Þá skerst
hún betur.
7. Ef þið hafið flatt út
marsípan, t.d. á marsíp-
antertu, er best að vefja
það upp á kökukeflið
þangað til það er sett á
tertuna. Þannig geymist
það best.
8. Geymið aldrei tertur með
mat sem gefur frá sér
sterka lykt. Það skemmir
bragðið af tertunni.
BAKIÐ OG FRYSTIÐ
GEYMSLA Á BRAUÐI
1. Geymið brauð í hreinum,
þurrum boxum eða vel
lokuðum plastpokum.
Tertur, sem eru búnar til úr
svampbotnum með möndlu-
massa og marengs, má
gjarnan frysta eftir að þær
hafa verið skreyttar. Skreyt-
ingin má vera smjörkrem,
marsípan, sulta og annað
krem.
Tertur, skreyttar með rjóma,
er líka auðvelt að frysta en
rjóminn verður þó stundum
dálítið harður og kornóttur
þegar hann þiðnar. Þetta á
sérstaklega við ef kökurnar
hafa verið lengi í frysti.
2. Geymið aldrei saman
nýbakað brauð og gam-
alt.
3. Geymið hverja tegund út
af fyrir sig.
4. Best er að geyma brauð
við stofuhita. Eigi að
geyma það lengi er rétt
að frysta það.
5. Það er hægt að frysta allt
brauð en hveitibrauð eða
matbrauð, sem bakað er
með lyftidufti, er alltaf
best nýbakað.
7. TBL. 1995 VIKAN 29
HÚSRÁÐ