Vikan - 16.02.1984, Blaðsíða 4

HÚSGAGNASÝNINCr í FARÍS
AD SITJAEl
Dagana 24. nóvember til 11. desember síðast-
liðinn var viðamikil sýning haldin í Grand Palais
París, undir heitinu „Habiter C’est Vivre” Salon
des Artistes Décorateurs — eða „Að búa, það er
að lifa”. Þetta var alþjóðleg sýning en á henni var
hlutur franskra hönnuða skiljanlega mjög stór.
Tilgangurinn með sýningunni var að kynna nýjar
hugmyndir og einnig ný hlutföll í skreytilist og
Þegar viö setjumst í stól
verður okkur sjaldnast hugsað
til þess sem „fann hann upp”,
hannaði hann eða smíðaði. Fari
þó svo er það oftast með óvönd-
uðum hugsunum vegna þess að
okkur mislíkar smíðisgripurinn.
Að þessu leyti hafa stólar,
bekkir, rúm og beddar nokkra
sérstöðu meðal handaverka
mannsins, listrænna eða hag-
nýtra, að þau eru því betur gerð
því minna sem við verðum
þeirra vör. Besti mælikvarðinn á
góðan stól er að taka alls ekki
eftir því að maður sitji í honum,
finnast sem maður hangi í lausu
lofti. En þessi mætu húsgögn
mega þó hafa fleiri kosti til að
bera, þó vart verði þeir taldir
eins mikilvægir. Þau ættu að
vera endingargóð, þægileg í
meðförum, vel sniðin til
röðunar, jafnvel stöflunar,
aðgengileg til að þrífa og síðast
en ekki síst falleg.
Frakkar hafa oft notað góða
„lógík” til þess að sætta sig
betur við hluti sem þeim mis-
líkar. Til dæmis segja þeir að út-
sýni sé fegurst yfir París úr
Montparnasse skrifstofuturn-
inum, sem er um eitt hundrað
metra hár, þar sem þaöan sjáist
hann ekki sjálfur.
Þessi rök má svo sem einnig
heimfæra á stólinn sem setið er
á; útlitiö skipti litlu máli þar
sem hann sé að mestu hulinn
þeim sem hann situr. Samt er
það nú svo að stóll veröur að
vissu leyti hluti af þeim sem
hann situr og fallegan stól er
fýsilegra að setjast í en ljótan.
Auk þess er vel hannaður stóll,
það er þægilegur stóll, í flestum
tilfellum augnayndi ef hans
raunverulega form fær að njóta
sín. En þetta er eins og með
samasemmerkið sem Halli
stærðfræðikennari í Hagaskóla
útskýrði svo vel hér um árið:
Það gildir ekki í báðar áttir, sbr.
kýr = dýr, en dýr er ekki endi-
lega kýr. — Með öörum orðum
stóll getur verið fallegur án þess
að vera þægilegur.
Húmorísk húsgagnahönn
un var nokkuð áberandi á
sýningunni. Stólana kallar
höfundur þeirra, Louis
Delaporte, Riddara hring-
borðsins, en þeir hafa
hvert sitt sérkenni. Fígúr-
an aftar á myndinni (sami
hönnuður), Sitjandi maður,
er skrifpúlt en fram úr
hnjáliðunum opnast tvær
„læra-skúffur".
Ríkt hugmyndaflug og
húmor ræður enn ferðinni
í gerð stólanna. Þeir gráu
„Sexualité en Mouve-
ment" eða Kvikt kynlíf og
Blár stóll. Eftir Patrick
Cambolin. Hinir tveir
heita Tússpennastóllinn
og Blýantsstóllinn. Hann-
aðir af Chassagne og
Guinchet. Buffetið (höf.:
Boyeux og Wegrich) og
desert-borðið, í senn te-
borð og bar (höf.: Gau-
bert).
Góðir garðstólar, líflega
málaðir. Hönnun: Denis
Balland (Framl. Fermob).
Bruno Schmeltz (málverk).
Alain Carré (stóll). Stóllinn
sá arna fæst í mörgum út-
gáfum, svo sem með
stereosamstæðu og
sjónvarpi innfelldu í
„veggi" hans og í þessum
stjörnuhvolfs- og pönkút-
gáfum.
innanhússarkitektúr. Sýningin átti að vekja
fólki löngun til að LIFA ALGERLEGA 1 SAMTú
SINNL j
Tíðindamaður VIKUNNAR fór á staðinn til»
kynna lesendum þessar hygmyndir erlendra °<
vonandi gefa meðfylgjandi myndir nokkra bu»
mynd um hvað þarna er á ferðinni.