Menntamál - 01.06.1939, Page 13

MENNTAMÁL
11
samtökin ýmist átt frumkvæði, veitt beinan eða óbeinan
stuðning.
En þá vaknar spurningin: Hefir alþýðumenningu þjóð-
arinnar farið fram á þessu 50 ára tímabili? Máske má um
það deila, hvort almenningur er betur við því búinn að
mæta þeim viðfangsefnum og þeim erfiðleikum, sem hann
á við að stríða nú á dögum en fólkið var fyrir 50 árum.
En ef við hugsum okkur, að samtíðarmenn okkar ættu að
lifa því lífi og heyja þá baráttu, sem nútíma atvinnuhættir
gera kröfu til, án skólanna og alls þess, sem kennarasam-
tökin hafa búið í hendur þeirra á þessu tímabili, þá er
naumast hægt að efast um, hvernig svarið yrði. í þvi sam-
bandi er fróðlegt að minnast lýsinga þeirra Páls Briem.
Einars Hjörleifssonar og Guðmundar Finnbogasonar, sem
lauslega er drepið á hér að framan á fræðslu og menningar-
ástandinu í landinu um aldamótin síðustu.
Hitt er annað mál, að því fer mjög fjarri að fræðslu- og
uppeldismálum vorum sé komið í það horf, sem æskilegt
og nauðsynlegt verður að teljast. Engum er það ljósara en
kennurum þessa lands, og vænti ég þess, að þeir láti þessi
merku tímamót í sögu kennarasamtakanna verða upphaf að
nýju og enn öflugra starfi fyrir æskuna og menningu þjóð-
arinnar.