Menntamál - 01.06.1939, Page 75

MENNTAMÁL
73
Litlu síðar varð hann kennari og skólastjóri á Stokkseyri,
þar sem æskustöðvar hans voru.
Á Stokkseyri er umhverfi nokkuð annað en gerist um
kauptún í öðrum landsfjórðungum. Á aðra hönd er opið
haf, og þangað verða þorpsbúar að að sækja björg sína,
gegnum þröng og krókótt sund milli þangivaxinna skerja
og láta skipskjölinn kljúfa hrygg hverrar himinglævu, er
brýzt inn sundin. En á hina höndina er víðáttumesta
og frjósamasta sléttlendi á íslandi, sem lokast í fjarska af
bláum hálfhring hnjúkóttra fjalla. Þarna á ströndinni stóð
vagga Páls Bjarnasonar, og þarna lifði hann sín æsku-
og fyrstu manndómsár. Og þetta umhverfi minnir ein-
kennilega mikið á hann sjálfan og líf hans: Annars vegar
hörð barátta við langvinnan sjúkdóm, öflugan og misk-
unnarlausan eins og brimsog úthafsöldunnar, en hins vegar
glaður, skapandi hugur eins og gróandi sléttunnar, og
glögg yfirsýn um fjarvíddir mannlegs lífs, víð og frjáls
eins og sjóndeildarhringur strandbúans sunnlenzka.
Jafnframt kennslunni á Stokkseyri hafði Páll um skeið
á hendi ritstjórn ,,Suðurlands“, sem gefið var út á Eyrar-
bakka, og árið 1917 fluttist hann til Vestmannaeyja og
gerðist ritstjóri vikublaðsins „Skeggja“.
Páll var ræðumaður góður og vel ritfær, óáleitinn að
fyrra bragði, en varði sitt mál af einurð og rökvísi, ef á
þurfti að halda. Hann lét mörg framfara- og menningarmál
til sín taka, léði þeim drengilegan stuðning og lagði jafnan
það eitt til mála, er hann taldi vænlegast góðum málstað
til þrifa.
Árið 1919 varð hann kennari við barnaskólann í Vest-
mannaeyjum og tók við stjórn þess skóla árið eftir og
gegndi því starfi til dauðadags.
Páll Bjarnason var gæddur flestum þeim kostum,
sem góður skólastjóri þarf að hafa. Hann var á-
hugasamur, vel menntaður og víðlesinn skólamað-
úr, góður drengur, ágætur kennari, sanngjarn, en