Vorið - 01.12.1940, Blaðsíða 20

88
V O R I Ð
gráta allar, skyldi einhver vera
dáinn? Hann reyndi að opna, en
dyrnar voru læstar.
Opnið, kallaði hann, en enginn
opnaði.
Opnið strax, hrópaði hann og
barði í hurðina. Drottningin kom
grátandi í gættina.
Hvað er þetta? spurði kóngur-
inn.
Hvað er hvað? sagði drottning-
in kjökrandi, en að innan heyrðist
hár grátur.
Hvers vegna grátið þið, spurði
kóngurinn.
Við erum svo hryggar, sagði
drottningin.
Af hverju eruð þið hryggar?
spurði kóngurinn.
Af því, sagði drottningin,
Af hverju? segi ég, sagði kóng-
urinn, og var nú farið að síga í
hann.
Af því bara, sagði drottningin.
Hvenær ætlið þið að hætta
þessu grátkveini? spurði kóngur-
inn.
Ætlarðu ekki að gefa mér nýja
kórónu, spurði drottningin með
grátblíðri rödd.
Nú, svoleiðis, sagði kóngurinn.
^ptlarðu ekki að gera það, góði
minn, spurði drottningin.
Nei, sagði kóngurinn.
Þá grátum við allt okkar líf,
sagði drottningin.
Grenjið þið bara, sagði kóngur-
inn, og svo skellti hann hurðinni
á nefið á drottningu sinni og
skundaði burt.