Vorið - 01.12.1945, Qupperneq 5

V O R I Ð
99
M
GUNNVOR FOSSUM:
S amvizkubit-
-Jólasaga-
Stelpur voru leiðinlegar. Þær
hugsuðu ekki um annað en að
snyrta sig og strjúka. Svo vildu þær
alltaf vera saman. Þetta fannst
ðlonna litla. Og svona var Magga
systir lians. Hún hékk alltaf aftan
1 stelpunum á Nýjabæ, en undi
^ldrei hjá honum. En nú var hann
orðinn svo stór — sex ára, svo að
honum var aJveg sama.
Nú voru þau að búa sig á jóla-
ú’ésskemmtunina. Hún átti að
hyrja kltikkan 5, og ennþá var hún
ekki orðin 4. F.n Nonni var ferðbú-
mn fyrir góðri stundu, en Magga
var enn að snúa sér fyrir framan
spegilinn.
Nonni hlakkaði afskaplega til.
har mundi hann hitta Andrés
d'ænda sinn.Síðastliðiðsumarhöfðu
þeir verið saman um tíma og orð-
ið ágætir vinir. Svo höfðu þeir sent
hvor öðrum falleg jólakórt. Já, það
var gaman að hitta Andrés aftur.
Skyldi hann hafa stækkað mikið?
í sumar var Nonni sterkari, hvort
sem þeir reyndu með sér í Inygg-
spennu eða krók. Hvor skyldi sigra
núna?
Mamma Nonna vann utan heim-
ilisins alla daga. Föðúr sinn
hafði liann misst, þegar liann var
lítill. Fn um jólin áttu þau dásam-
legar stundir saman, með jólagjöf-
um og jólatré. Og nú var hann að
fara á jólatrésskemmtun, sem liald-
in var í kristniboðshúsinu.
„Nonni, Nonni, heyrir þii ekki?
Flýttu þér nú, annars verðum við
of sein.“
,,Of sein. Eru stelpurnar frá
Nýjabæ komnar?
,,já, fyrir löngu. Við erum oft
búnar að kalla á þig, en jiú heyrir
ekki.“
Svo var haldið af stað, og sam-
stundis sló klukkan hálf fimm.
Það var margt um manninn við