Vorið - 01.12.1945, Blaðsíða 28

122
VORIÐ
stórir fjórðuþartar? Hm. Jú —
náttúrlega. E n— en, ja ég veit
ekki hvernig ég á að koma orð-
um að því. En á Suðurlandi er
svo margt: Rangárvellir, Hrepp-
arnir, Biskupstungur, Fljótshlíð-
in, Vatnajökull, Elóinn, Strand-
arkirkja og Reykjavík.
SVEINN: Jæja, hlustið þið nú á.
Annars fáið þið aldrei að heyra
þessa tröllasögu. Kerling ein í
Flóanum hafði sagt strák söguna
og sagði liann okkur. Svo að
þetta er nú alveg áreiðanlegt.
ST. BRÓÐIR: Hvað - hvað er
áreiðanlegt?
SVEINN: Jú, að þetta er alveg
sönn tröllasaga, meina ég. — Já —
það var tröllkona á ferð að leita
sér að mat. Hún var með stóran
poka á bakinu. C)g í hann ætl-
aði hún að tína smábörn, fara
með þau heim og sjóða í mið-
dagsmatinn.
PALLI: Da’ va’ hæilett!
SVEINN: En hún fann bara eitt,
og það var strákur úr Flóanum.
Þegar skessan kom auga á hann,
læddist hún varlega og (hvíslar):
hljóðlega nær og nær honum. En
svo steig hún á grein, svo að
(hátt): brakaði við og hej!
Drengurinn kom auga á hana og
tók til fótanna. Og svo fór þá
skessan líka að hlaupa. Hún
ruddist yfir hvað, sem fyrir varð,
trampaði niður stór tré, girðing-
ar, og heila kirkju setti hún um
koll! Og loksins náði hún í
stráksa. (Hermir eftir með voða-
legri röddu): „Bíddu nú svolítið,
litli herramaður. Bíddu aðeins.
Ég ætla bara að borða þig, svo að
þú þarft ekki að vera hræddur."
(Talar sem áður): En stráksi varð
samt svo hræddur, að langa
stund gat hann ekkert sagt. En
að lokum stundi hann þó upp:
„Góða frú, tröllkona! Má ég nú
ekki slepjja? Ég þarf að fara með
kafli heim til mömmu. Hún
verður svo leið, ef hún fær ekki
kaffi!” (Herinir el’tir tröllkon-
unni): „Ertu með kaffi? Nú, það
var ágætt, því að þá getur gamla
tröllamamma líka l'engið kaffi-
tár. Komdu með kaffið! (Með
aumri röddu): El þú verður svo
góð að bætta við að éta mig.
skaltu fá kaffið.” — (Með eðlil.
röddu): Jæja, skessan lók kaffið,
en síðan þreif hún í treyjukragá
drengsins og sveiflaði Iionurn í
jrosa sinn, pokanum á bakið og
lallaði s\o heimleiðis lil að sjóða
hann.
PALLI: O, da’ va’ hæilett!
S\fEINN: Já — það held ég nú, en
nú var stráksi í klíjru. Hann vissi
ekkert, hvað hann átti að gera.
En innan stundar settist kerling
niður, til þess að hvíla sig. Og svo
þreytt er hún, að hún bara veltur
út af og sofnar. (Hermir eftir
henni hroturnar): Snark-ark —
snar-ark. (Hvíslar): „Jæja, sjáuin
til," hugsar strákur. (Með eigin
rödd): Hann tók ujr)) kutann