Vorið - 01.12.1945, Síða 9

VO RIÐ
103
l’að varst þú, sem halðir svo mikinn
álmga á vegagerðinni. Hvert er er-
indið?“
„Mig langar til að tala við verk-
fræðinginn," sagði Nonni og horfði
niður í jörðina.
„Jæja, viltu það. Gjörðu svo vel,
og leystu frá skjóðunni."
„Það er um alvarlegt efni."
Nonni horfði enn niður í jörðina.
„Jæja! Það er þá réttast, að við
göngum inn á skrilstofuna."
Nonni kinkaði kolli, og svo
gengu þeir saman inn í luisið. Þeir
komu inn í stórt herbergi. Þar stóð
stórt borð á miðju gólli, en allir
veggirnir voru þaktir kortum og
. teikningum. Verkfræðingurinn vís-
aði drengnum á stól og l’ékk sér
sjálfur sæti á móti lionum.
,,Jæja, byrjaðu þá.“ Verkfræðing-
urinn \ar að verða forvitinn.
„Ég er kominn hingað til að
losna við dálítið, sem h.vílir á sam-
vizku minni,“ sagði Nonni og
horfði 'einarðlegá í augu verkfræð-
ingsins.
„Jæja! Hvað er það þá, sem hvílir
á samvizku þinni."
„Grjót og möl.“
„Grjót og möl!“
„Já, það atvikaðist þannig, að
mér varð það á að taka nokkur hlöss
af stóru haugunum við nýja veginn
í sumar."
„Og hvað gerðirðu jtá við grjótið
og mölina?“ Verkfræðingurinn var
nijög undrandi.
,,Ég byggði veg frá svaladyrunum
að eldiviðarskýlinu heima, því að
þar er oft. svo blautt á vorin og
haustin," sagði Nonni.
„Nú, jæja —- þú hefur byggt veg.
Því verður ])ú að segja mér frá.“ —
Verkfræðingurinn var ekkert reið-
ur. Hann var svo blíður í máli og
brosti.
Og svo sagði Nonni honum allt
um veginn og frá grjótinn og möl-
inni, sem hann ók á kvöldin í hjól-
börunum sínum. Hann sagði hon-
um líka um jólatrésskemmtunina
og söguna, sem kennarinn las.
Verkfræðingurinn sat lengi og
horfði á Nonna og sagði ekkert.. Þá
fór Nonni að verða smeykur. „Þii
mátt samt ekki hringja í.sýslumann-
inn,“ sagði hann. „Ef þú aðeins vilt
fyrirgefa mér, jtá skaltu fá allt aftur
undir eins og frostið fer úr jörð-
inni.“
Verkfræðingurinn stóð upp.
Hann gekk til Nonna litla og
strauk yfir hár hans.
,,Guð blessi ])ig, drengur minn,“
sagði Iiann. „Gleymdu því aldrei.
sem kennarinn sagði á skemmtun-
inni í gær, og sem þú breytir svo
fallega eftir í dag.“
„Þú ert þá ekkert reiðnr við
mig?“ sagði Nonni.
„Nei, það er ég ekki. Ég fyrirgef
þér fúslega og gef þér bæði grjótið
og mölina. í snthar ætla ég að
heimsækja þig og skoða veginn
þirin. Ég vona að þú hafir byggt
hann rétt.“