Vorið - 01.03.1949, Page 10

6,
VORIÐ
Einu sinni fór Sólrún litla út úr garðinum.
Hana langaði til að sjá, hvað væri fyrir utan.
Hún gekk lengi, lengi, þá sá hún mikið af fallegum blóm-
um og berjum, og nú fór hún að tína og tína.
Hún gleymcli alveg tímanum og fór alltaf lengra og lengra.
Þegar hún var orðin þreytt, settist hún niður í grasið, en
þá sá hún, að nú mundi hún ekki rata heim aftur og fór
að gráta.
Svo sofnaði hún, af því að hún var svo ósköp þreytt.
Hana dreymdi um litlu fuglana, fallegu blómin og stóru
trén heima í garðinum.
Svo dreymdi hana líka fallega, litla engla, sem léku sér
við hana og gættu hennar.