Vorið - 01.03.1949, Qupperneq 16

12
V O R I Ð
MAMMA: Jæja, — en hvað eigið
þið þá að hafa með ykkur?
BIRGIR: Hér er uppskrifað það,
sem ég á að hafa. (Réttir blað).
RUT: Og hér er minn listi. ('Réttir
líka sitt blað).
MAMMA: Nú getið þið farið fram í
eldhúsið og fengið ykkur ofurlít-
ið kakó. Svo skal ég athuga hvort
þið eigið allt það, sem stendur á
þessum blöðum. (Börnin út). —
Fjórar skyrtur og einar sundbux-
ur. Og Birgir á bara þrjár skyrtur.
En ég lét nú eina í druslukörfuna
hérna um daginn; hana get ég nú
e. t. v. bætt. (Tekur fram körfu
með gömlum fötum og úr henni
rifna skyrtu). Þessa get ég nú
bætt; ég set á hana nýjar ermar og
bót hér, þá er það í lagi. En sund-
buxur verð ég að kaupa (lítur á
listann) — og svo verður hann að
hafa húfu. Rut verður líka að fá
ný sundföt. Hvernig förum við að
þessu? Hvernig á ég að láta pen-
ingana nægja til alls? (Opnar
kommóðuskúffu og tekur upp
nokkra seðla og krónupeninga).
Þetta verð ég að hafa til að
greiða útsvarið og þetta í húsa-
leigu (tekur peninga frá og telur
svo það, sem eftir er) Tíu, tutt-
ugu og tvær tuttugu og þrjár —
tuttugu og þrjár krónur. Sundföt
fjórar krónur, sundbuxur tvær
krónur, tvær húfur á eina og
fimmtíu. Það gerir sjö krónur og
fimmtíu, og þá á ég bara fimmtán
og fimmtíu eftir. Svo er nú raf-
magnsreikningurinn — alltaf ein-
ar þrjár krónur. Þá eru tólf og
fimmtíu eítir fyrir mat. O-jæja,
það ætti að duga. Og í næstu
viku fæ ég líka borgað fyrir ræst-
inguna.
BIRGIR og RUT (inn): Mamma,
hvað er langt til Sílaeyjar?
MAMMA: Það er þriggja tíma
sjóferð.
BIRGIR: Ó, hvað jrað verður gam-
an.
RUT: Heldurðu að sumarbústað-
urinn sé rétt við vatnið, mamma?
BIRGIR: Hafið, áttu að segja.
Þetta er Eystrasalt, skilurðu.
MAMMA: Það er bara tveggja mín-
útna gangur til baðstrandarinnar.
BIRGIR: Ætli þar sé nokkur kajak
til að skemmta sér við?
MAMMA: Það vona ég að ekki sé.
BIRGIR: Þú þarft ekki að vera
hrædd um mig, ég gæti mín. (Fer
út). (Síminn hringir).
MAMMA: Halló - já. - Góðan
daginn, ungfrú Ekberg! Nei —
en hvað þetta var leiðinlegt. Jú,
— víst þyrfti þess. En Rut og Birg-
ir veitti sannarlega ekki af að fá
að fara. Það yrði þá helzt að vera
Birgir, sem heima sæti, — og
hann, sem var búinn að hlakka
þau ósköp til að fá að koma til
Sílaeyjar. Jú-jú — ég sltil joað svo
sem vel. Já, ég skal tala um það
við hann. Verið jíér sælar, ungfrú.
(Hringir af).