Vorið - 01.03.1949, Page 36

32
VORIÐ
LATI DRENGURINN
Það voru einu sinni tvíburar,
annar liét Pétur en hinn Óli. Þeir
voru líkir ásýndum, en Pétur var
latur til vinnu, og líktist í því efni
ekki bróður sínum. En Óli vann
alla daga og hjálpaði til við verkin
á heimilinu. Pétur lá bara í leti og
hugsaði ekkert um störfin. Móðir
þeirra var dáin fyrir löngu, og þeg-
ar pabbi þeirra var orðinn gamall,
höfðu menn áliyggj uraf því, hvernig
færi með heimilið eftir lians daga.
Pabbi þeirra vildi helzt ekki láta
Pétur fá helming eignanna, því að
honum fannst Óli hafa unnið til
þeirra með því að vinna fyrir heim-
ilið alla daga og langt franr á kvöld.
Pétur var áhugalaus fyrir búskap og
öllu öðru, liafði aldrei unnið neitt
og var víst óhæfur til allrar vinnu.
En eigi að síður neyddist faðirinn
til að skipta eignum sínum jafnt á
milli þeirra. Og dag nokkurn dó
hann.
Það leið ekki á löngu fyrr en Pét-
ur og ÓIi urðu óvinir. Óli varð
óánægður við bróður sinn, og fannst
það ósanngjarnt, að hann yrði einn
að vinna. Pétur lá og svaf eða las í
bók við eldavélina, en hjálpaði
bróður sínum ekkert við verkin, þó
að nóg væri að gera. En Óli komst
ekki yfir verkin einn. Jafnvel á lít-
illi jörð er alltaf nóg að gera.
„Þú verður að vinna með mér,“
sagði Óli, „annars kemst ég ekki yf-
ir verkin. Hér er of mikið starf fyrir
einn mann.“
„Ég á helminginn af jörðinni, og
ræð því sjálfur, hvað ég geri,“ sagði
Pétur. „Ég kæri mig ekki um að
slíta mér út.“
Þá varð Óli gramur.
„Fyrst þú átt helminginn, ertu
skyldugur til að hjálpa til við heim-
ilisstörfin. Ef þú værir einn að
verki eins og ég, þá hefðir þú gefist
upp-“
„Ég get vel komist af einn,“ sagði
Pétur.
„Því á ég erfitt með að trúa,“
sagði Óli. „Og ef þú getur sannað
það, þá skaltu fá minn liluta af jörð-
inni.“
Þá neri Pétur saman höndunum
og sagði:
„Jæja, erum við þá ásáttir um
það, að þú farir í burtu og komir
aftur eftir fimm ár. Ef jörðinni
verður þá jafn vel viðhaldið og hún
er nú, fæ ég alla jörðina, en ef ég
hef ekki getað haldið í horfinu, þá
færð þú hana.“
Oli gekk að þessu, því að hann
var orðinn leiður að Iiorfa á þenn-
an lata bróður, og ef hægt var með
þessu að fá hann til að vinna, vildi
hann fórna til þess sínum hluta af