Bjarmi - 01.01.1914, Blaðsíða 4

2
B JARMI
Nýárskveðja.
Gleðilegs nýárs óskum vér öllum
lesendura og vinum Bjarma í Jesú
nafni.
Nú eru sjö ár liðin, síðan Bjarmi
hóf göngu sína. Og þegar litið er til
baka yfir þau liðin ár, þá er margra
erfiðleika að minnast, en þó um fram
alt margvíslegrar og ríkulegrar bless-
unar frá Drotni.
Vér getum því sagt fagnandi við
áramótin: »Eins og faðir sýnir misk-
unn börnum sínum, eins hefir Drolt-
inn sýnt miskunn þeim, sem óltast
hann.«
Vér lítum eigi á, hvað erfiðleikarnir
eru miklir, né á vanmætti vort til að
reka það erindi, setn oss heíir verið
fengið af Drotni, heldur á hitt, hvað
hann er máttugur og fús að hjálpa
hverjum þeim, sem treyslir honum.
Án hans megnum vér ekkert í þjón-
ustu hans.
Vér förum ekki að því, þó mörgum
finnist erindi Bjarma óþarfl og jafn-
vel skaðlegt, eða þótt margir leggist
opinberlega á móti því, eða þótt lærð-
ir menn þykist hafa fundið nýjan
skilning á Kristi og hjálpræði hans
og þá jafnframt allri biblíunni. Drott-
inn er máttugri en þeir allir til satn-
ans. Það orð stendur að eilífu, sem
liann heíir einu sinni rila látið. Vér
vitum, að Drottinn er með>.oss; hann
liefir gefið oss með hverju ári nýja
vini, sein gleðjast yfir blaði voru og
slyðja það í orði og verki.
Guð er með oss.
»Sé hann með oss, ekkert cr
óttalegt, þá sigrum vér«.
Guði séu þakkir fyrir alt í nafni
Drottins vors Jesú Krists.
Guð gefi málefni kristindómsins fræg-
an sigur á komandi ári, bæði meðal
þjóðar vorrar og út um heiminn!
»Pað skulum aldrei efa,
þótt örvænt þyki um hríð,
að sigur Guð mun gefa
góðu málefni um síð.«
Hjartablað kristnu trúarinnar.
»Hver er sá, sem myrkv-
ar ráðsályktun Guðs með
óskynsamlegum orðum?«
(Job 38, 2.)
Nú er svo langt komið hjá oss ís-
lendingum, að trúfræðiskennari presta-
efnanna á liáskólanum, J. H., ritar
opinberlega á móli friðþægingarlær-
dómi hinnar lögskipuðu evangelisku-
lúthersku þjóðkyrkju vorrar, — »gegn
kenningu, sem margar aldir hefir
innan kyrkjunnar verið í hávegum
höfð svo sem sjálft hjartablað kristnu
trúarinnar, og er það enn af fjölda
manna víðsvegar um kristnina«, —
eins og hann segir sjálfur. Þar með
staðhæfir liann, að skýring Lúters á
2. gr. trúarjátningar vorrar sé röng,
að það sé ósatt, að það sé »Jesús
Kristur, sem mig glataðan og fyrir-
dæmdan mann hefir endurleyst, frið-
keypt og frelsað frá öllum syndum,
dauðanum og djöfulsins valdi, með
sínu heilaga, dýrmæta blóði og sinni
saklausu pínu og dauða«. Prófessor-
inn dirfist að segja: »Þessi kenning
fer í bága við kenningu Jesú Krists
sjálfs«.
Auðvitað dettur oss ekki í hug að
fara að þrátta við hann. Vér vituin,
að liann megnar aldrei að nema burtu
»hjartablað kristnu trúarinnar«, að
rífa burtu grundvöll kristilegrar kyrkju,
Jesúm Krist frelsara vorn og öll hans
afreksverk. Það hafa meiri garpar
en prófessorinn kollhlaupið sig á slík-
um tilraunum.
Vér fulltreystum því, að sjálfur
Drottinn Jesús Kristur varðveiti söfn-