Bjarmi - 01.01.1914, Blaðsíða 14

12
B J A R M I
helztu aðstoðarmenn hans í þ'eirri
greÍD.
Fyrsta lútherska sálmabókin kom út
1524, og eru í henni einir 8 sálmar;
síban var hún aukin eftir því sem
fram liðu stundir.
í þeirri útgáfu sálmabókar þessarar,
sem Marteinn byskup Einarsson sneii
á íslenzku, og út kom 1555, eru rúml.
30 sálmar, og mun hann hafa þýtt þá
úr þýzku allflesta, því að danska þýð-
ingin var mjög léleg, eins og þýðingar
þeirra byskupanna Gísli og Ólafs Hjalta-
sonar bera Ijósastan vottinn um. Sann-
ast þar, að „torvelt er að gera rétta
útleggingu á röngum texta“.
Mótmælendur á Frakklandi (Húgen-
ottar) fengu sina sálmabók 1565, en
það var frakknesk ijóðaþýðing á Davíðs-
sálmum, er þeir Cl. Marot og de Beza
höfðu gert. Claude Goudimel, frægasta
sálmlagaskáld endurbættu kyrkjunnar,
haíði búið út lögin við sálmana. En
síðan var þessum sálmum snúið á
þýzku (Lobwasser) og urðu þá mörg af
lögunum sameign beggja kyrkjudeild-
anna og eru enn í dag. Þýzku þýðing-
unni sneri Oddur prestur á Reynivöll-
um (f 1649) á íslenzku, og með þeirri
þýðingu munu sum af lögunum hafa
komizt inn í ísl. kyrkjusönginn.
Englendingar telja, að John Marbeck
sé frumhöfundur ensku sálmabókar-
innar.
Hinn rétti prédikari.
Á kristniboðafundi voru eitt sinn nú fyrir
skömmu umræður um það, hverja hæfileika
þarlendir menn þyrftu að hafa til þess að
geta verið gagnlegir samverkamenn við
kristniboðið í landinu.
Dr. Mott var á fundinum, og sagði
hann þá:
»Eg hefi kynst hinum beztu prédikurum
í mörgum löndum; eg skal segja ykkur
hvernig hinn sanni og rétti prédikari á að
vera.
Hann þarf að hafa reytit í lffi sínu mátt
og vald Jesú Krists. Hann þekkir frelsara
sinn, og hefir öðlast þessa þekkingu, ekki
frá öðrum mönnum, heldur frá Drotni
sjdlfum. Hann veit þvf, á hvern hann trúir,
og hann veit, að hann er frelsaður.
Skilningur hans á fagnaðarerindinu er
ekki hikandi og óglöggur; hann hefir sjálf-
ur reynt sannleika þess og endurlausnar-
kraft. Sannfæring hans er svo skýlaus og
glögg, að hann getur dáið fyrir boðskap-
inn.
Hann getur útmálað fagnaðarerindið frá
mörgum hliðum og hann boðar það með
krafti.
Hann er einlægur og blátt áfram; hann
forðast að reyna að gera sér upp tilfinn-
ingar, sem hann á ekki til. Eins og H.
Drumond sagði einhvern tíma: »Hann er
svo einlægur, að hann er gagnsær«. Guðs
maður þarf að vera fullkomlega einlægur,
þá getur Guð haft hann að verkfæri.
Hann er vingjarnlegur og ekki þrætu-
gjarn um trúarsetningar (dogmur); honum
veitist hægt að skilja hugsunarhált annara
manna og hefir á tilfinningunni þarfir á-
heyrendanna.
Hann er með lffi og sál í verki sínu
Drottinn hefir kveykt í honum. Syndin og
svívirðingin hefir fylt hann áhuga á því,
að berjast á móti hvorttveggja.
Hann hefir óbifanlegt traust til vilja
Guðs og máttar, vega hans og aðferða til
að frelsa mennina, og hann hugsar jafnframt
með sjálfum sjer: Guð vill og getur notað
mig hér og nú á þessari stundu til að
frelsa sálir manna".