Bjarmi - 01.07.1921, Blaðsíða 9

B JARMI
129
tala viö hana. Jeg fann á öllu, að
hún var regluleg vinkona þessara
vesalinga.
í*etta kvöld sá jeg best, hve nauð-
synlegt það er, að hafa kven-lög-
regluþjóna í stórborgunum.
VI. Söfn, Oxford m, m.
Jeg sá auðvitað fjölda mörg söfn
í Lundúnum, og er þar um auðugan
garð að grasa. Jeg skoðaði nákvæm-'
legast »British Museum«, »National
Gallery«, National Portrait Gallery«,
»Tate Gallery«, »Natural History
Museum«. Og svo skoðaði jeg auð-
vitað Westminster Abbey og st. Páls
kirkjuna og m. fl.
Jeg dvaldi nokkra daga í Oxford,
bjó þar á heimili K. F. U. K.
Jeg er fjarska hrifin af þessum
gamla fræga stað. Þar eru svo marg-
ar skólabyggingar (College), flestar
síðan England varð katólskt land,
að jeg veit ekki tölu á þeim; jeg sá
víst einar 20. Flestar þeirra eru stærri
en Kaupmannahafnarháskóli — Bara
að við ætlum eina heima á íslandi —1
Pessi »College« eru bygð af svo mik-
illi snild, að það er sönn unun
að skoða þau. Fegurst þóttu mjer
»Magdalen College« og »Christ Col-
lege«. Fallegir kirkjusalir heyra til
hverju »College«. St. Páls kirkjan í
Lundúnum, er stærsta kirkjan, sem
jeg hefi sjeð, en Krists kirkjan í Ox-
ford er sú fegursta. í Oxford eru
mörg og mikil söfni. Mjer var sagt
að indverska bókasafnið út af fyrir
sig teldi 25000 bindi. Jeg sá og mik-
ið safn af bókmentum Norðurlanda.
Jeg vil ráða sjerhverjum landa,
sem kemur til Lundúna, að bregða
sjer til Oxford, það er einungis tveggja
tíma ferð. — Pað mun engan iðra
þess.
Pegar leslin fór frá Oxford og jeg
sá þessurn dýrðlegu hyggingum og
fögru aldingörðum bregða fyrir hjer
og þar, mintist jeg þessa vers, sem
jeg hafði lært í barnæsku, í kenslu-
bók Halldórs Briems:
»The stately homes of England
How beautifuld théy stand!
Amidst their tall ancestral trees
O’er all the pleasant land!«
(Tígulegu heimkynni Englands, en hvað
pau standa fögur innan um hiu háu trje
ættfeðra peirra — um alt hið indæla
land!).
Nú læt jeg hjer slaðar numið, þótt
frá mörgu íleiru væri að segja. Jeg
dvel hjá ágætri enskri fjölskyldu nú
sem stendur, í þeim hluta landsins,
sem kallaður er Surrey, og hvíli mig
þar, þangað til jeg fer til Danmerk-
ur aftur, 16. þ. m.
Með bestu kveðju til þín og les-
enda Bjarma.
Ingibjörg Ólafsson.
Hvers viröi er aDdatrúin?
Erindi flutt í sönghöll. Kaupmannahafuar í
nóv. 1920 af C. Sko vgaard - Pe t ers en.
----- [Niðurl.].
Andatrúin neitar syndafallinu, og um
leið synd í eiginlegum skilningi. Meyers
skrifar t. d.: „Andarnir fullyrða, einn
fyrir alla og allir fyrir einn, að veröld-
in sje góð" — og Davis skrifar: „And-
stæður ills og góðs eru ekki til. Það
er einungis mögulegt að tala um meiri
eða minni fullkomleika“.
Andatrúin neitar tilveru persónulegs
djöfuls, því er haldið fram skýrt og
skorinort, að það standi enginn voldug-
ur myrkrahöfðingi á bak við hið „illa“
(Meyers).
í þessum tveim atriðum: engin synd
og enginn djöfull, tekur spiritisminn
ekki einungis ákveðna afstöðu gagnvart
opinberun biblíunnar — heldur kippir