Bjarmi - 01.07.1921, Blaðsíða 14

134
B J A R M I
ingi, átti þrek, fórnfýsi og trú í rík-
um mæli, — og var því elskuð og virl
meðal flestra íslendinga vestan hafs.
Þeim hjónum varð ekki barna auðið
en mörg fósturbörn ólu þau upp, og
enn fleiri voru þó »andlegu« börnin,
fólkið sem átti þeim hjónum mikið
að þakka í trúarefnum.
Síra Runólfur Fjeldsted f. 1879, um
hrið prestur kirkjufjelagsins að Krisl-
nesi, Sask., síðar prófessor í mál-
fræði, andaðist 13. júní i Glenboro
Man. Kunnugir minnast hans einkar
hlýlega.
Síra Sigurður Sigurðsson í Hlíð i
Skaftártungu andaðist 11. þ. m., 38
ára gamall, f. 1883 í Flatey á Mýr-
um. Hann varð stúdent 1910 og tók
prestvígslu 1914 að Þykkvabæjar-
kaustri. — Eins og margir aðrir
fjekk hann inflúensu hjer í bæ um
prestastefnuna, komst saml heim en
fjekk þá ákafa lungnabólgu, sem
varð banamein hans. Hann var lip-
urmenni og vildi i engu vamm sitt
vita, segja kunnugir.
Heimilið.
Deild þcssa nnnast Guðrún Léirusdóttlr,
Hvar er bróðir þinn?
Saga eftir Guðrúnu Lárusdótlur.
Síra Gunnar silur í skrifstofu sinni
og er að lesa brjef. Hann veitir þvi
eigi eftirtekt er Björg systir hans sest
i legubekkinn andspænis honum og
horfir á hann á milli þess sem hún
telur lykkjurnar á prjónunum sinum.
Hann er niðursokkinn í lesturinn og
af svipbrigðunum á andliti hans má
ráða í það að brjefið, sem hann er
að lesa hefir margs konar inni að
halda, sem ýmist .yekur hrygð eða
gleði í huga prestsins. Birtan fellur í
andlit hans og sýnir glögglega að
hrukkunum hefir fjölgað og hvítu
liárunum, sem bera þess þögulan
vottinn að langur tími er liðinn frá
því er fundum bar síðast saman.
Ellimörkin eru orðin fleiri en þá,
bakið er tekið að bogna og þreytu-
blær ellinnar hefir lagst á líkams-
þróttinn, en höfðinglegum svip prúð-
mennisins hefir hvorki elli nje árum
tekist að raska.
Loksins leit hann upp. Björgu var
auðsjáanlega orðið meir en nóg boð-
ið, og varð allfegin, þegar hún sá að
óhætt var að spyrja hvaðan þetta
óvenjulega langa sendibrjef væri.
^Þetta var gaman«, sagði síra Gunn-
ar glaður í bragði. »Brjefið er frá
Brandi. Sjáðu, svona langt og eftir
því efnis mikið, nokkurs konar æfi-
saga. Hann hefir á margl að minn-
ast. Viltu heyra kafla úr brjefinu?
Það er eiginlega nokkurs konar dag-
bók, þar sem hann dregur saman í
stuttu máli hið helsta sem á dagana
hefir drifið«.
»Hví hefir hann ekki skrifað fyr?«
spurði Björg. »Það er þó tími síðan
hann fór«.
»Víst er um það«, svaraði sira
Gunnar hægl, »10 ár eru drjúgur
spölur af mannsæfinni, en margt get-
ur tafið fyrir einu litlu sendibrjefi,
þó ekkert tefji tímann eða aftri för
hans, og Brandur hefir oftar enn einu
sinni skrifað mjer, en brjefin hafa
glatast«. »t*að er sennilegt«, svaraði
Björg. »Hvað segir hann svo í frjelt-
um?«
»Já, nú skallu heyra það«.
Síra Gunnar hagræddi gleraugun-
um sínum og flutti stólinn sinn nær
glugganum, en Björg settist við hlið-
ina á honum, til þess að njóta sem
best lestursins. — —
— »Margt hefir á dagana drilið