Bjarmi - 01.01.1976, Blaðsíða 12

F/íREYJAFERÐ
Eins og kristniboðsvinum hér á
landi er kunnugt, hefur íslenzka
Kristniboðssambandið í mörg ár
haft samstarf við Kirkjuligt missí-
ónsfélag í Færeyjum. Elsa Jacob-
sen hjúkrunarkona, sem starfað
hefur við sjúkraskýlið í Konsó á
undanförnum árum, er send og
kostuð af því félagi til starfa, og
hefur íslenzka Kristniboðssamband-
ið lengst af notið góðs af starfi
hennar í Eþíópíu. Hafa fréttabréf
frá henni til íslenzkra kristniboðs-
vina oft birzt hér í blaðinu.
Siðastliðið haust fóru fram nokk-
ur bréfaviðskipti milli mín og Hans
J. Ellingsgaard, formanns Kirkju-
liga missíónsfélagsins, um að ég
kæmi til Færeyja og tæki þátt
í og talaði á ársmóti félagsins í
Klakksvík, sem halda átti dagana
24.-26. október.
Það var því nokkur eftirvænting
í huga mínum, er íslenzka áætlunar-
flugvélin, sem ég var með, lenti á
flugvellinum á Vogey, sunnudag-
Trú, sem starfaöi í kærleika
Framhald af bls. 9.
þá, og geri það enn, fyrir að ég
fékk að kynnast þeim. Ég er líka
þakklát fyrir komu þeirra hingað
síðasta sumarið, sem þær lifðu. Hin
barnslega gleði þeirra og þakklæti
fyrir gæzku Guðs hefur orðið mér
lærdómsrík. Þær gerðu aldrei nein-
ar kröfur, hvorki til Guðs né
manna, en tóku hverjum degi sem
Guðs gjöf og glöddust af því að
geta fórnað sér fyrir menn og mál-
efni Drottins. Þess vegna var gleði
þeirra svo djúp og einlæg, þegar
þær fengu að reyna, að Guð á sér-
stakan hátt uppfyllti margra ára
ósk þeirra og sýndi þeim, að nú
vildi hann gleðja þær.
Ég sakna vina, ég sakna bréf-
anna, og þó er hjarta mitt fullt
þakklætis. Guði séu þakkir, sem gaf
þeim, og vill einnig gefa mér, sig-
urinn fyrir Drottin voru Jesúm
Krist.
Lilja 8. Kristjánsdóttir.
inn 19. október síðastliðinn, eftir
nálega þriggja klukkustunda flug,
með viðkomu á Egilsstöðum. Á
flugvellinum tók á móti mér bróðir
Elsu, Esmar Jacobsen, ásamt hús-
bóndanum á heimilinu, þar sem við
áttum að gista fyrst um sinn,
Engelbregt Poulsen í Miðvági. Ýms-
ir hér heima kannast við Esmar,
því að hann starfaði hér á iandi
sem trúboði meðal færeyskra sjó-
manna í allmörg ár, einkum í Vest-
mannaeyjum. Nú starfar hann fyrir
Kirkjuligt missíónsfélag í Tórs-
havn og er m. a. ritstjóri blaðs,
sem félagið gefur út, Kirkjuligt
Missíónsblað.
Það var fljótlega Ijóst, að tíminn
skyldi notaður vel þennan hálfa
mánuð, sem ráðgert var, að ég
dveldist í Færeyjum, því að tveim
klukkustundum eftir að flugvélin
lenti var haldin fyrsta samkoman
í samkomuhúsinu í Sörvági, en það
er eitt af þrem þorpum á Vogey,
þar sem flugvöllurinn er. Ibúar þar
eru á að gizka um eitt þúsund.
Talaði Esmar með mér á fyrstu
samkomunum. Varð ég að tala á
norsku, þar sem fáir skilja íslenzku
nema þeir, sem hafa verið eitthvað
á íslandi, en dönsku skilja flestir,
svo að norska kemur að góðu
haldi.
Næstu tvö kvöld voru svo sam-
komur í Miðvági og Sandavági. Eru
þessi þrjú þorp skammt hvert frá
öðru, svo sem 5—8 km. Þó eru
kristileg samkomuhús (missíóns-
hús) í hverju þeirra. í flestum bæj-
um og þorpum í Færeyjum eru eitt
eða fleiri slík samkomuhús, ýmist
eign heimatrúboðsfélaganna eða
baptista (Plymouth-bræðra), en
baptistar eru taldir vera um 15%
íbúanna. Flest missíónshúsin eru
frá þriðja og f jórða tug aldarinnar,
þegar trúarvakningar hófust þar
fyrir alvöru. Forvígismenn þessara
vakninga voru danskir prestar, sem
gegndu embættum í Færeyjum.
Varla er haldin svo kristileg sam-
koma í Færeyjum, að ekki sé gefið
tækifæri til frjálsra vitnisburða,
og var svo einnig á þeim samkom-
um, sem ég tók þátt í. Þátttaka í
vitnisburðunum er oft mjög góð.
Innihald vitnisburðanna er oft
hugsanir, sem vaknað hafa hjá
áheyrendum við aðalræðu samkom-
unnar, en ekki eingöngu frásögn
af eigin trúarreynslu. Verður þetta
oft til þess að dýpka skilning áheyr-
enda á Guðs orði og boðskapnum,
sem fluttur er. Þessi venja hefur
vafalaust orðið til þess að viðhalda
trúarglóðinni hjá mörgum og varð-
veita vakningarandann í starfinu,
enda hafa trúarvakningar oft orðið
í Færeyjum.
í Færeyjum eru 59 kirkjur, en
prestarnir eru aðeins 17, allir fær-
eyskir, svo að þeir hafa hver fyrir
sig þrjár eða fleiri kirkjur. Þó eru
guðsþjónustur haldnar í öllum
kirkjunum á hverjum sunnudegi.
Ef presturinn kemur ekki, er hald-
in svokölluð djáknaguðsþjónusta,
Kort af Fœreyjum.
þar sem leikmaður, djákninn eða
meðhjálparinn, les prédikun dags-
ins úr einhverri postillu eða pré-
dikanasafni. Að öðru leyti fer guðs-
þjónustan fram með líkum hætti
og venjulega, sálmar eru sungnir,
farið með trúarjátninguna, kollekt-
ur lesnar úr kórdyrum, en altaris-
þjónustu auðvitað sleppt. Hefur
þessi siður haldizt frá miðri 18.
öld og vafalaust stuðlað að því að
varðveita þekkingu manna á sönn-
um kristindómi og á þann hátt
12