Bjarmi - 01.01.1979, Blaðsíða 3

að kristnum foreldrum auðnast
yfirleitt að leiða að minnsta kosti
eitt eða tvö barna sinna til Jesú
og einnig einhverja ættingja og
vini.
— Hitta kristnir menn í þorp-
inu þínu kristna menn í hinum
þorpunum til samfélags og upp-
byggingar ?
- Já.
— Hvar og hvenær hittist þið?
— Á sunnudögum. Fram til árs-
ins 1962 höfðum við kirkju í þorp-
inu okkar. Þá voru haldnar guðs-
þjónustur á hverjum sunnudegi.
En eftir menningarbyltinguna
(1966—1969) voru guðsþjónusturn-
ar lagðar niður.
Á þeim árum gátu kristnir menn
ekki átt samfélag sín á milli. Ef
þeir söfnuðust saman, voru þeir
kallaðir fyrir yfirvöldin og yfir-
heyrðir. En eftir að fyrsta stóra
bylgja menningarbyltingarinnar
var hjöðnuð, héldu hinir kristnu
áfram að koma saman. Þeir byrj-
uðu kvöldsamkomur á ný eða hitt-
ust á rigningardögum.
— Rigningardagamir eru þá
samkomudagar ?
— Já, og sama er að segja um
kvöldin. Einhver lætur boð út
ganga, og síðan söfnumst við
saman.
— Höfðuð þið Biblíur í þínu
þorpi ?
— Já, við höfðum þær. Biblíurn-
ar sem við höfðum, voru í næst-
um öruggri geymslu á heimil-
um bænda af lægri miðstéttum.
Þar sem faðir minn hafði starfað
með þjóðernissinnum, var fjöl-
skyldan mín álitin „óæskileg“, og
við gátum ekki haft Biblíu. Á
meðan menningarbyltingin stóð
yfir, komu rauðu varðliðarnir inn
á heimili eins og okkar og rann-
sökuðu allt, þannig að það var úti-
lokað að fela Biblíu þar.
— Vissu kommúnistarnir um
kristilegu samkomurnar?
— Annað slagið gerðu þeir það.
Og nokkrum sinnum gerðust stór-
fenglegir hlutir í tengslum við það.
í nágrannabæ okkar var móðir eins
af leiðtogum kommúnistanna krist-
.in, en hann lét hana í friði. Eitt
sinn, þegar hún varð alvarlega veik
og læknirinn gat ekkert hjálpað
henni, bauð hún kristnu fólki heim
til að biðja fyrir sér. Það kom og
bað, og konan varð heilbrigð. Af-
leiðingin af þessu varð sú, að heim-
ilið hennar varð upp frá þessu sam-
komustaður fyrir hina kristnu.
— Hvað getum við gert til að
flytja fagnaðarerindið til Kína,
eins og nú er ástatt?
— Ef þú átt eða veizt um ein-
hvern, sem á ættingja í Kína, get-
ur þú vitnað um fagnaðarerindið
í bréfum. Þú þorir ef til vill ekki
að gera það, en bréfið þitt getur
haft mikilvæg áhrif. Þegar ég var
enn í Kína, fékk ég bréf frá for-
eldrum mínum og systur minni,
sem höfðu yfirgefið Kína. Þessi
bréf innihéldu alltaf vers úr Biblí-
unni.
Þá átti ég ekki trúna. En það
Guðs orð, sem bréfin innihéldu,
höfðu mikla þýðingu fyrir líf mitt.
Þegar ég sýndi bekkjarfélögum
mínum bréfin, höfðu þau mikil
áhrif á þá. Þó að þeir tryðu ekki
á Jesúm, var orðinu sáð í hjörtu
þeirra. Þegar sá dagur rennur upp,
að þeim verður boðað fagnaðar-
erindið, verða þeir betur undir það
búnir að taka á móti því en aðrir.
Ef þú hefur tækifæri til að skrifa
til vina og kunningja í Kína, þá
getur þú gert eins og fjölskylda
þín gerði. Þú getur skrifað strax.
— Eru slík bréf ekki gerð upp-
tæk?
— Nei, þau verða ekki tekin.
Yfirvöldin munu rannsaka bréfin,
en að lokum verða þau afhent.
Þeir, sem fá bréfin, þora ekki að
skrifa til baka, en þú getur skrif-
að oft til þeirra. Þegar þú skrifar,
skaltu hafa Guðs orð með í bréf-
inu. (Það getur verið, að þeir, sem
rannsaka bréfin, verði þeir fyrstu,
sem verða kristnir. Biddu fyrir hin-
um trúuðu og rauðu varðliðunum).
— Er eitthvað, sem þú vilt segja
að lokum?
— Já, Guð er að verki á megin-
landi Kína. Heilagur andi dregur
hina kristnu nær Jesú með.því að
1) lækna sjúka, 2) reka út illa
anda og 3) nota hið kínverska
fjölskylduform til trúboðs. Guð
sýnir hinum trúuðu, að hann gerir
tákn og undur. En hann breiðir
fagnaðarerindið einnig út með
hjálp fjölskyldubyggingarinnar,
þar sem því er haldið á loft á at-
hyglisverðan hátt, líkt og guðs-
dýrkun forfeðranna hefur haldið
sleitulaust áfram um margar kyn-
slóðir. Hér sjáum við biblíulegt
skipulag í vexti kirkjunnar, sem er
í samræmi við þjóðfélagsbygging-
una í Kína.
-----—-----------------------\
HONGKONG:
Hfálparstarf
I rúma tvo áratugi hafa norskir
kristniboðar leitazt við að hjálpa
eiturlyfjaneytendum í Hongkong
við austurströnd Kína og leiða þá
til Krists. Olav Espegren, lœknir,
segir, að margar ástœður valdi því,
að fólk Iendi i ánauð eiturlyfja.
Þar má nefna einmanaleika í
bernsku, óstöðugt f jölskyldulíf,
fátœkt, öryggisleysi og ástleysi.
Stundum byrja menn af forvitni
að fikta við eiturlyf eða vegna
veikinda og þrauta. Einnig rœður
ofdrykkja og peningaspil.
Talið er, að eiturlyfjaneytendur
í Hongkong séu 80—100 þúsund.
Meira en 60% þeirra eru fœddir
utan Hongkong og má því kalla
flóttamenn. Tíu af hundraði eru
ólœsir. Sex þúsund eiturlyfjaneyt-
endur eru taldir vera yngri en 19
ára og 40 þúsund fertugir eða eldri.
Flestir búa í hverfum, þar sem
tekjur eru lágar og vinnudagurinn
langur og erfiður. Eiturlyfin draga
smám saman úr andlegu og líkam-
legu þreki. Afbrot eru tíð meðal
þessa fólks, enda dýrt að afla sér
efnanna, sem það hefur vanið
sig á.
s____________________________/
Kristnir menn í Kína nota ekki
þá aðferð að vitna fyrir einstakl-
ingunum, heldur koma fjölskyld-
urnar saman sem eining. Þær
hjálpa þeim fjölskyldum, sem ekki
eru kristnar, í nafni Jesú og í
krafti heilags anda. Afleiðingin er
sú, að fjölskyldurnar breytast, eftir
að einn í fjölskyldunni hefur reynt
kraft Guðs í lífi sínu. Þessari
áhrifaríku aðferð til fjölskyldutrú-
boðs er greinilega lýst í ritning-
unni:
Jóh. 4,53: Þá sá faðirinn, að það
var á þeirri stundu, er Jesús hafði
sagt við hann: Sonur þinn lifir.
Og hann tók trú og allt hans
heimafólk.
Post. 16,31: En þeir sögðu: Trú
þú á Drottin Jesúm, og þú munt
verða hólpinn og heimili þitt.
Fil. 4,22: Allir hinir heilögu biðja
að heilsa yður, en einkanlega þeir,
sem heyra til húsi keisarans.
Þýtt úr „Ut i all verden“,
sem birti greinina
úr „World Vision Magazine".
3