Bjarmi - 01.01.1979, Blaðsíða 4

JESÚS GEFUR GJAFIR
„Ekki gef ég yöur eins og
heimurinn gefur“
(Jóh. 14,27).
Sögnin „að gefa“ er mikið notuð
í íslenzkri tungu, og flestum, sem
heyra hana, dettur líklegast í hug
fallega innpakkaður böggull, sæl-
gæti, blóm, peningar og fleira því
um líkt.
Aðrir tengja það „að gefa“ og
„að vera góður“ saman, eins og
til dæmis kom fram hjá telpunni,
sem var að tala við vinkonu sína
um ákveðinn mann. Vinkonan sagði
manninn vera „ofsalega góðan“.
„Er það?“ sagði hin telpan. „Gef-
ur hann manni peninga?" Það var
það fyrsta, sem henni datt í hug,
að einhver gerði, sem væri góður.
— Og þannig vill það því miður
allt of oft verða með okkur. Fólk
vegur og metur hvert annað eftir
því, hvað það gefur mikið og stórt,
svo að ekki sé talað um verðið!
Hvílík andleg fátækt, sem er að
hertaka þann hluta heimsins, sem
við búum í. Við gefum gjafir upp
á kvaft. Leitum að einhverju, sem
hægt sé að nota við þetta eða hiti:
tækifærið. Og uppgötvum svo ef til
vill eftir allt erfiðið, að móttak-
andinn á svona hlut! Og nú er gjöf-
in, sem átti að verða til gleði og
ánægju, bæði fyrir gefanda og
þiggjanda, orðin að vandamáli, eng-
um til ánægju! Líklegast kannast
margir við þess háttar vanda. „Að
hugsa sér,“ hugsar áreiðanlega
margt eldra fólk, sem lifað hefur
örbirgð og vesæld hér á landi fyrr
á tímum, „svona er þetta þá orðið
á íslandi".
SUMIR SEGJA . . .
— aö enginn Guö sé til. En ég
veit, hverjir hálda, því fram, því
aö Biblían talar um þá: „Heimsk-
inginn segir í hjarta sínu: Enginn
guð.“
— aö viö höfum enga þörf á Jesú,
enda hljóti aö vera nóg að trúa á
Guö. En Jesús segir: „Enginn kem-
ur til fööurins nema fyrir mig.“
— aö þaö sé ofsatrú oð tála um
frelsara, því aö innst inni séum viö
öll góö. En Jesús veit betur, hann,
sem er sannleikurinn og tálar sann-
leikann, og hann segir: „Þér, sem
vondir eruö.“
— aö þaö séu hégiljur, aö djöf-
ullinn sé til. En orö Guös segir, aö
djöfullinn gangi um eins og öskr-
andi Ijón, leitandi aö þeim, sem
hann geti gleypt.
— aö þegar menn deyi, sé öllu
lókiö og þeir séu ekki framar til.
En Jesús segir, aö sá tími komi, er
þeir, sem i gröfunum séu, muni
heyra raust hans. Þýtt.
HÉR BÝR ENGINN JESÚS
Lútherskur prestur frá París var
meöal útlendra gesta, sem heim-
sótti söfnuöinn í sumar. Prestur-
inn sagöi frá atviki, sem vakti um-
hugsun. Hann haföi um skeiö fariö
hús úr húsi i einni af hinum stóru
útborgum Parísar til þess aö leita
uppi evangeliska kristna menn. í
fjölbýlishúsi einu hitti hann konu,
og presturinn nefndi brátt Jesúm
Krist. Þá hristi konan höfuöiö og
mœlti: „Enginn meö þessu nafni
á heirna hér í húsinu, eftir því sem
ég bezt veit.“
Atvikiö minnti oss á orö Biblí-
unnar um, aö Ijósastikan kunni aö
veröa flutt úr staö. í hinni kristnu
Evrópu er hægt að hitta fyrir fólk,
sem tengir alls ekkert við nafn
frelsarans.
/ landi voru fá börnin kristni-
frœöikennslu í skólunum, og á
hverjum sunnudegi eru menn káll-
aöir til aö koma saman um orö
Guös. Þökkum vér þaö? Og held-
ur þákklœtiö oss vakandi?
Úr erlendu safnaðarblaði.
En það að gefa gjöf nú á dögum
er ekki bara vandamál. Það get-
ur einnig oft verið jafnerfitt að
vera móttakandinn. Hvar á að
koma öllum gjöfunum fyrir? Við
fáum svo margt, sem við höfum
ekki þörf fyrir. Og í því liggur víst
skemmdin á „gjafafyrirtækinu".
Við þurfum alls ekki á öllu því
að halda, sem við fáum. En samt
hefur heimurinn aldrei verið eins
fátækur og nú. En það er andleg
fátækt, sem hrjáir hann, og það er
það hræðilega við það.
Börn fá stórar gjafir: Útvörp,
segulbönd, myndavélar, jafnvel
hesta — í stað umhyggju og kær-
leika. Þegar þau biðja um að fá
að sitja hjá foreldrunum, vera með
þeim í því, sem þau eru að gera,
tala við þau og kannski hlusta á
þau lesa sögu, þá er þeim gefið
sælgæti eða peningar fyrir bíó-
ferð til að losna undan því að
þurfa að eyða tíma og kröftum
í þau. Þannig er það sem betur fer
ekki alls staðar, en því miður eru
það „innpökkuðu" gjafirnar, sem
þjóð okkar þekkir bezt.
En mitt í þessu gjafatali kemur
Jesús og fer að tala um sínar gjaf-
ir. Hann gefur nefnilega líka gjaf-
ir, en — gjafir Jesú eru ööru vísi
en gjafirnar, sem heimurinn gefur.
„Ekki gef ég yður, eins og heim-
urinn gefur.“ Og það, sem skilur
gjafir Jesú frá gjöfum heimsins,
er, að allir hafa þörf fyrir þær.
Við verðum aldrei í vandræðum
með að koma gjöfum Jesú fyrir
eða að nota þær. Og af því að
þetta eru gjafir, sem við þurfum
á að halda, þá gleðjumst við líka
miklu meira yfir þeim en öðrum
gjöfum. Annað, sem gerir gjafir
Jesú öðruvísi en gjafir heimsins,
er, að hann gefur af kærleika til
mannanna. Hann gefur okkur ekki
bara til að sýna, hversu góður
hann er, heldur af því að hann
elskar okkur og vill ekki missa
okkur. Hann getur líka gefið, þótt
við gleymum að þakka eða gefa
á móti. En minnumst þess samt,
að hann vill gjarnan heyra þakk-
læti af munni okkar. Og þeir, sem
staldra við og þakka, fá oft meira
en þeir, sem gleyma þvi.
Hverjar eru svo þessar gjafir,
sem eru svo frábrugðnar gjöfum
heimsins?
Það er í rauninni langt mál að
segja frá þeim öllum. Margar bæk-
Framh. á bls. 14.
4