Bjarmi - 01.12.1987, Blaðsíða 16

1 HORFT ÚT í HEIM
ffv in/i \ Kll Dflltl/ICIF
»ni eynngi lii emnqar
krisl tniboði og boðun
fagnaðarerindisins
á grundvelli Biblíunnar"
— segir Bent Reidar Eriksen um Lausanne-hreyfinguna
Sr. Bent Reidar Eriksen er
prestur í Tpnsberg i Nor-
egi-
Norrænu heimatrúboðsfélögin
héidu ráöstefnu sína í Borkop í Dan-
mörku 27.-29. september sl. Eitt af
því sem þar var rætt var Lausanne-
hreyfingin og afstaðan til hennar.
Landssamband KFUM og KFUK er
aðili að „Nordisk Indremissions rád“
og átti fulltrúa á ráðstefnunni. Blaða-
maður Bjarma var á staðnum og for-
vitnaðist nánar um Lausanne-hreyf-
inguna með því að taka Bent Reidar
Eríksen tali, en hann hefur verið
framarlega í starfi Lausanne-nefndar-
innar í Noregi í mörg ár. Hann var
fyrst spurður nánar um hvað Lau-
sanne-hreyfingin er.
— Lausanne-hreyfingin er fyrst og
fremst alþjóðleg hreyfing sem er ætlað
að vera til hvatningar og eflingar
kristniboði og boðun Guðs orðs á
grundvelli Biblíunnar. Upphafið er
fjölmenn alheimsráðstefna í Lau-
sanne í Sviss sumarið 1974, en þar
komu sman um 4000 kristniboðs- og
kirkjuleiðtogar frá 150 löndum. Síðan
hefur orðið til alheimskeðja leiðtoga í
kirkju- og kristniboðsstarfi sem hefur
þann tilgang að miðla upplýsingum,
stuðla að fyrirbæn, hvetja til þess að
ávinna nýja menn til kristinnar trúar
og vekja kirkjur til meðvitundar um
nauðsyn og mikilvægi kristniboðs.
Hreyfingin byggir á Lausanne-sátt-
málanum, sem flestir þátttakendur í
Lausanne árið 1974 skrifuðu undir, en
hann var saminn af enska kirkjuleið-
toganum John Stott. í Singapore er
lítil alþjóðaskrifstofa hreyfingarinnar
með fáeinum starfsmönnum. Þar er
áformað að halda nýja heimsráð-
stefnu árið 1989.
Lausanne-hreyfingin vill ekki sjálf
stunda trúboð, heldur miðla upplýs-
ingum og vera til hvatningar kirkjum
og kristniboðsfélögum. Starfinu er
stjórnað af 75 manna nefndfráólíkum
löndum og kirkjudeildum. Hákon E.
Andersen, biskup í Noregi á sæti í
nefndinni. Formaður er Leighton
Ford og Thomas Wang framkvæmda-
stjóri.
— Er þörf fyrir slíka hreyfingu?
— Lausanne-hreyfingin varð til á
tíma þegar margir drógu réttmæti
kristniboðs í efa. Þessi neikvæðu áhrif
fengu ekki síst rúm á vettvangi Al-
kirkjuráðsins. Kristniboðar áttu að
snúa heim og kristniboð einungis gert
að samstarfi milli kirkjude-ilda eða
pólitísku og félagslegu umbótastarfi.
Þá var einnig þörf fyrir að styrkja ein-
ingu og samband milli evangelískra
kirkna og kristniboðshreyfinga sem
vilja efla og styrkja kristniboð á
grundvelli Biblíunnar um leið og þær
vilja taka alvarlega viðfangsefni sam-
tímans, bæði á sviði félagssiðfræði og
varðandi samband „ungu kirknanna“
og hinna vestrænu og menningar-
árekstra almennt. Lausanne-hreyf-
ingin vildi ekki vera hreyfing sem sett
væri andspænis Alkirkjuráðinu, held-
ur jákvæð hreyfing allra þeirra sem
vilja starfa á grundvelli Lausanne-
sáttmálans.
Þörfin fyrir upplýsingamiðlun og
samband milli kirkjudeilda, sem
þráðu vakningu, endurnýjun og að ná
til nýrra þjóðflokka, var mikil. í
tengslum við Lausanne-hreyfinguna
hafa því verið haldnar mikilvægar ráð-
stefnur og fundir þar sem tekið hefur