Bjarmi - 01.03.1995, Page 17

VIÐTAL
stödd þar þegar foreldrar þeirra komu með þau og
þurftu að skilja við þau. Þá upplifðum við aftur það
sem við sjálf gengum í gegnum á sínum tíma. Það
fylgir því kvíði og sársauki hjá börnunum að þurfa
að skilja við mömmu og pabba. Bjarni og Elísabet
starfa við skólann í Addis og það er mikið öryggi
fyrir börnin að geta leitað til þeirra. Nú fá þau líka
íslenskukennslu sem þau höfðu ekki áður. I skólan-
um er mikið tómstundastarf, kvöldvökur, tónlistar-
líf, ferðalög og margt fleira. Það er því sitthvað gert
til að fanga hugann og létta þannig aðskilnað við
foreldrana og við ísland."
Breytingar í Eþfópíu
Gísli og Katrín komu heim frá Konsó 1972. Margt
hefur breyst í Eþíópíu frá þeim tíma.
„Samfara falli kommúnistastjórnarinnar hefur
frjálsræði aukist mikið. Landið er miklu opnara
núna. Samgöngur hafa líka stórbatnað. Einnig var
ánægjulegt að sjá að nú eru margir Eþíópíumenn í
stjórnunarstöðum innan kirkjunnar og hlutfallslega
færri kristniboðar í slíkum störfum. Eþíópíumenn
eru þannig að taka við sem eðlilegt er.
Allsstaðar sem við komum blasti við okkur árang-
ur af umfangsmiklu kristniboðsstarfi, líka á sviði
heilbrigðis- og skólamála."
Kristnibobabörn veröa
kristnibobar
Nú er líf kristniboðabarna að mörgu leyti erfitt.
Erfitt að fara út og erfitt að koma heim. Þau þurfa
að flytjast milli ólíkra menningarheima, læra ný
tungumál og vera lengi aðskilin frá foreldrum
sínum. Svo þurfa þau sífellt að vera að kveðja,
kveðja vini og fjölskyldu á íslandi, vini á heima-
vistarskólanum og vini í nágrenni kristniboðs-
stöðvarinnar.
Samt fara svona inörg kristniboðabörn lít aftur
þegar þau eru orðin fullorðin. Hvernig stendur
eiginlega á þessu?
„Við lítum ekki svo á að börnin okkar séu kristni-
boðar í Eþíópíu í dag vegna þess að þau ólust upp
þarna úti. Þau hafa fengið köllun til þess að fara.
Guð ætlar okkur öllum ákveðið hlutverk, en við
„Alh staðar sem við komum blasti við okkur
árangur af umfangsmiklu kristniboðsstarfi, líka
á sviði heilbrigðis- og skólamála. “
fáum mismunandi verkefni. Það skiptir ekki megin-
máli hvar það er, hvort það er á Islandi eða í Afríku.
Við þökkum Guði fyrir að börnin okkar hafa hlýtt
kallinu. Okkur finnst þetta vera svar við bænum
kristniboðsvinanna sem báðu ekki bara fyrir okkur
heldur líka börnunum okkar þegar við vorunt úti.
En vissulega kernur þeim til góða reynsla og þekk-
ing frá æskuárunum
og því er ekki að
neita að Eþíópía á
sterk ítök í þeim.
Þegar við kvödd-
um Konsó á sínum
tíma sögðu gaman-
samir vinir að það
væri ósanngjarnt að
við færum með öll
börnin okkar í burtu,
því fjögur þeirra
væru nú fædd í landinu þeirra. Eigunt við ekki að
segja að við séum nú að skila þeim til baka?”
Fleiri kristniboösvini
„Við erum mjög þakklát kristniboðsvinum. Fyrir-
bænin er mikilvægari en okkur órar fyrir og hún
getur beinlínis breytt gangi mála Það auðgar hvern
kristinn mann að taka þátt í kristniboðsstarfinu og
við viljum sérstaklega hvetja ungt fólk til að gerast
kristniboðsvinir, nteð öllu því sern það felur í sér.“
Gísli og Katrín
ásamt fjórum af
börnum sínum,
tengdabörnum og
góðum hópi
barnabarna. Myndin
var tekin í ferð þeirra
til Eþíópíu sumarið
1994.
í Eþíópíu í kringum 1970. Kristbjörg, Karl,
Kamilla, Guðlaugur, Bjami og Valgerður.
Bót í máli!
Þess má að lokum geta að yngsta dóttir þeirra hjóna
á von á barni, seni sennilega verður komið í heim-
inn þegar þetta kemst á prent. Þau koma þá til rneð
að hafa eitt barnabarn nálægt sér.
„Já, það bætir úr,“ viðurkenna þau brosandi.
Bjarmi þakkar hjónunum fyrir spjallið.
A.M.
17