Bjarmi - 01.03.1995, Qupperneq 23

AFRÍKA:
AÐ UTAN
— Hann var ekki hjá mér og mér bar að veita
honum viðtöku sem Drottni og frelsara. Ég vissi
ekki að Drottinn gæti talað til mín því að ég var
ungbarn í Kristi. Þess vegna hélt á áfram fyrra starfi
mínu og spáði fyrir fólki.
En nokkrum dögum síðar þykir Nóru sem Guð
tali til hennar og henni verði ljóst að það sé Guði á
móti skapi hvernig hún afli sér lífsviðurværis. Hún
var viss um að þessar hugsanir kæmu frá Guði. Hún
gerði sér líka Ijóst að hún var ágjörn og vildi græða
sífellt meira.
Davíð maður hennar hafði veitt Jesú viðtöku á
undan konu sinni. Hann hafði verið leitandi maður
og lesið Biblíuna í tvö ár. Davíð beygði kné fyrir
frelsaranum og var skírður í Frakklandi. Þegar hann
vitnaði um Guð fyrir Nóru lét hún sér fátt um
finnast. Henni þótti hann öfgafullur og vildi ekki Ijá
honum eyra.
En þar kom að einnig hún opnaði hjarta sitt fyrir
Jesú Kristi og hún losnaði undan valdi þeirra
andlegu afla sem höfðu haft tak á henni. Henni
fannst sem hún hefði verið lauguð hrein.
— Einn daginn var ég að vinna eins og venjulega.
Þá ákallaði ég Drottin og bað hann að hjálpa mér
því að ég vildi ekki taka við peningunum frá
konunni sem var að skipta við mig. Þegar ég ætlaði
að gera það sem hafði reynst mér svo auðvelt gat ég
það ekki. Það var eins og tungan sigi niður í kokið.
Ég ýtti hendi konunnar frá mér og sagðist alls ekki
geta spáð um framtíð hennar. Það er Jesús sem er
höfuð alls. Hann er milligöngumaðurinn. Ég er
enginn milligöngumaður. Ég er sígauni en ég hef
engan kraft til að gera þetta.
Þetta var í síðasta sinn sem Nóra tók hönd
manneskju í lófa sér til þess að spá fyrir henni.
— Guð hefur verið mér undursamlega góður.
Hann hefur veitt mér allt sem ég hef þarfnast án
þess að ég hafi þurft að gera það sem ég var vön að
leggja stund á. Hann hefur gefið okkur þá peninga
sem við þörfnuðumst.
Nóra og Davíð voru í hópi fyrstu sígaunanna í
Englandi sem tóku trú á Jesú Krist. Þau brenna af
þrá eftir að annað fólk af ættstofni þeirra snúi sér til
Drottins og fylgi honum. Hjónin hófu að halda
samkomur og má segja að þær hafi markað upphaf
vakningarinnar meðal farandfólks í Englandi en
talið er að fimm til sex þúsund sígaunar í landinu
hafi látið frelsast og helgi líf sitt Jesú Kristi.
Sígaunar í mörgum löndum heyra nú raust
frelsarans og fylkja sér undir merki hans.
(Heimild: Dagen.)
Vágestur
Sjúkdómurinn eyðni æðir um löndin, ekki síst í þriðja heintinum
sem svo er nefndur. Alþjóðaheilbrigðisstofnunin (WHO) gerir ráð
fyrir að um aldamótin verði 40 milljónir rnanna smitaðar af hiv-
veirunni sem veldur eyðni.
Eþíópíumenn eru margir með eyðnismit. Þrjátíu til fjörutíu af hverjum
100 sjúklingum, er koma á sjúkrastöðvar og spítala sem norrænir kristni-
boðar reka í samstarfi við lúthersku kirkjuna í landinu, hafa fengið hiv-
veiruna. Sumir þeirra eru þegar haldnir eyðni.
Norski læknirinn Bernt Lindtjörn segir að fyrstu árin hafi verið talað
um sérstaka áhættuhópa sem hafi fengið sjúkdóminn og þá hafi hann
vakið mikla athygli. Nú um stundir er hiv-smit og sjúkdómurinn algengur
í öllunt þjóðfélagshópum.
Læknirinn segir að samhengi sé á rnilli sjúkdómsins og hinnar miklu
útbreiðslu berkla sem eigi sér stað. Um þessar mundir eru að minnsta
kosti 5,6 milljónir manna bæði með hiv-smit og jafnframt smitaðir af
berklum. Alls niunu vera unt 17 milljónir rnanna víða um heim með hiv-
smit og þeir eru hlutfallslega flestir í Afríku.
Kristniboðarnir og kirkjan í Eþíópíu reyna í senn að hlúa að hinum
sjúku og vinna að forvörnum, ekki síst rneð almennri fræðslu, og byggja
starfið á kristilegri siðfræði og náungakærleika. Leitast er við að virkja
heimili og einstaklinga í þessu starfi.
Læknirinn viðurkennir að lítill árangur hafi orðið af fræðslunni og
átaksverkefnum í Eþíópíu. Samt vonar hann að með tímanum nuini
einhverjir, vegna þessa starfs, breyta hegðun sinni í kynferðismálum.
Hann væntir þess einnig að hin háa dánartala vegna eyðni fái fólk til að
nema staðar og hugsa
sinn gang. Þrjár milljónir
Eþíópa eru taldir smitaðir
af hiv-veirunni, fleiri en í
nokkru öðru landi í
Afríku sunnan Sahara.
í Suður-Afríku, svo að
annað dæmi sé tekið, fer eyðni um eins og eldur í sinu. Mikil ókynð er í
þjóðlífi þar syðra, ofbeldi algengt og fátækt hræðileg. Allt þetta veldur
því að menn gefa því lítinn gaurn þó að þeim sé sagt að hiv-smit geti lagt
þá í gröfina eftir einn áratug. Margir tortryggja orð hvítra manna vegna
aðskilnaðarstefnunnar, sem fylgt var, gegn svertingjunum er byggja
landið. Alls er talið að fjórir af hundraði þjóðarinnar séu með hiv-veiruna
í blóðinu og sumir óttast að þeir verði 20 af hundraði um aldamótin. Talið
er að hið mikla atvinnuleysi meðal fólksins, ekki síst æskufólks, stuðli að
ólifnaði, léttúðin verður afþreying og leikur. A stað einum leiddi athugun
í Ijós að um helmingur unglinga, sem voru orðnir 16 ára, hafði eignast
börn.
Það er alkunna að umræddur sjúkdómur berst einkunt við kynmök.
Ljóst er að þeir, sem tileinka sér þau viðhorf kristinnar siðfræði að hver
og einn sé trúr maka sínum og að ógiftir séu skírlífir, njóta meiri verndar
en hinir sem fara sínu fram.
Lœknirinn segir að samhengi sé á
milli sjúkdómsins og hinnar miklu
útbreiðslu berkla sem eigi sér stað.
23