Bjarmi - 01.12.2002, Blaðsíða 7

Fyrsti drengjahópurinn
á Ástjörn 1946. Bogi
Pétursson lengst til
vinstri.
Nokkru seinna kemst pú svo í kynni við Brceðra-
söfnuðinn á Sjónarhceð. Hvernig bar pað að?
I desemberlok 1945 mætti ég enskukennar-
anum mínum, Sæmundi G. Jóhannessyni á
förnum vegi. Hann sagði mér að það væri
venja sín að bjóða nemendum á samkomu
einu sinni á ári og spurði hvort ég vildi ekki
koma á gamlárskvöld. Eg fór á samkomu á
gamlárskvöld og þar hef ég verið á sam-
komum síðan í meira en fimmtíu ár. Eg
kynntist Arthur Gook sem hafði þá starfaó
sem trúboði á Akureyri frá 1903. Það var
þó nokkuð margt fólk í söfnuðinum og á
samkomum. Gook var alveg einstakur
ræðumaður. Hann kunni að byggja upp
ræóur. Hann sagði mér: „Ég bý alltaf til
grind og svo negli ég á grindina eftir því sem
efni og aðstæður leyfa.”
Þú ferð á samkomu á gamlárskvöld og ert svo í
beinu framhaldi afpví kominn í barnastarfsafn-
aðarins um veturinn og ert starfsmaður á As-
tjörn fýrsta sumarið sem par eru reknar sumar-
búðir.
Já, strax þennan vetur þá bauó Sæmundur
mér aó hjálpa til í sunnudagaskólanum í
Glerárhverfi sem vargeysiöflugur. Mér þótti
afskaplega gaman aó vera með börnunum.
Auk þess aó vera meó sunnudagaskóla þar
aðra hvora helgi, notaói hann hinar helg-
arnar til þess að fara út á Hjalteyri, Árs-
skógssand og Dalvík sama sunnudaginn.
Þegar Sæmundur spurði mig hvort ég vildi
hjálpa til á Ástjörn sagði ég já, en ég man
að ég hugsaði mér þegar ég fór austur aó ég
ætlaði ekki aó láta festa mig í þessu starfi.
Eg var mjög ákveðinn í því að losa mig fljótt
úr þessu því þetta myndi eyðileggja alla
möguleika mína við að geta ferðast á sumr-
in og ég yrði alltof upptekinn af þessu.
Svona var nú hugsunin í byrjun. En Guð
sleppti mér ekki. Og ég hef alltaf litió svo á
aó ég hafi fengið köllun til þessa starfs
enda uróu árin 55 sem ég starfaði á Ás-
tjörn. Eftir að hafa hjálpað til í 13 ár á Ás-
tjörn fékk ég þaó hlutverk að veita Ástjörn
forstöðu. Þegar ég lít yfir Ástjarnarstarfiö
þá sé ég það að Guð hefur verið góóur.
Hann hefur verió góóur við mig og hann
hefur blessaó marga sem hafa komió að
verki þarna. Það er svolítið merkilegt að
segja frá því aó ég átti stóran systkinahóp
og systkini mín fóru hvert af öðru að
hjálpa.
En pó að pú hafir átt stóra fjölskyldu sem hjálp-
aði mikið pá veit ég að pú áttir líka stundir á Ás-
tjörn par sem pér fannst pú vera algjörlega einn.
Já, já, þaó kom fyrir. Mér fannst að nú væri
tími minn búinn. Ég man eftir því einu sinni
að ellefu manns ætluðu að koma meó mér
síóustu helgina áóur en starfió færi af staó
til þess að gera allt klárt. Á síóustu stundu
hættu allir við og ég stóð einn eftir. Við
hjónin báðum mikið þetta kvöld. Ég dró
texta úr fimmtu Mósebók og 1. kafla og
15. versi. Þar stendur: „Vertu hughraustur
og öruggur því ég er með þér.“ Þessi texti
kom upp í fangið á mér á erfiðleikastund.
Og svo dró ég annan texta sem var mjög
merkilegur. Það var þegar Davíó var aó
segja Salómon að hann ætti aó byggja
musteri og hann sagði: „Upp, upp nú og
tak til starfa.“ Ritningin bara svaraói mér
strax og sagói: „Bogi, þú átt ekki að gefast
upp, þú átt aó halda áfram."
Þegar ég kom til Ástjarnar á föstudags-
kvöldinu þá var leiðindaveður og ég ákvað
að vinna alla nóttina til þess aó klára þaó
mesta sem þyrfti að gera. Ég kraup við
rúmió mitt, klukkan var hálf níu og ég
sagði: „Drottinn, ef þú ætlar mér að vinna
þetta einum þá hjálpaóu mér til þess. Ef
þaó er einhver sem þú vilt senda, þá sendu
mér hjálp.“ Þetta var hróp manns sem var
einmana. Þó ekki einn því Guó yfirgefur
aldrei börnin sín. Hann er alltaf við hlió
okkar þó okkur finnist vió ein. Klukkan hálf
eitt um nóttina barst hjálpin. Bróóir minn
var kominn ásamt konu sinni og dóttur.
Þannig leystist þetta. Guó bregst aldrei
þeim sem treysta honum. Það er ein
stærsta lexía sem ég hef lært á Ástjörn að
treysta Guði. Og ég hef oft sagt að starf
eins og á Ástjörn vinnur enginn nema vökva
þaó með tárum. Tárin eru oft blessunar-
lindir. Þá þrýstir maóur sér nær Guöi en
nokkru sinni fýrr. Oft hef ég fengið aó
reyna aó nálægó Guós er þaó dýrmætasta
sem nokkur maður fær aó reyna.
I lokin langar mig að biðja pig um hvatningarorð
til peirra sem eru að byrja í kristilegu starfi í
dag?
Treyst Drottni æ og ætíð því að Drottinn er
eilíft bjarg. Þaó er sterkast í huga mínum.
Þaó er aó vió sem trúum á Drottin treystum
honum í öllum hlutum. Það er svo margt
sem við komumst ekki í gegnum. En við
verðum að treysta Guði aó hann geti gert
hlutina. Mér er ákaflega kært Jóh. 3.16. Þar
er mikió sagt í fáum oróum.
Já, égpakka pér mikið fýrir spjallið, Bogi minn.
Eg œtla að fá að taka mynd afpér í lokin.
Pétur Björgyin Þorsteinsson er framkvœmda-
stjóri Háteigskirkju í Reykjavík.
7