Heima er bezt - 01.10.1955, Blaðsíða 32

320
Heima er bezt
Nr. 10
Xú hefst skemmtilegur feluleikur i verk-
smiðjunni, þótt kveikt hafi verið á öllum
ljósum, en verðinum tekst ekki að hafa
hendur í hári mér. Mér tekst að lokum
að opna glugga og stekk niður á gras-
flötina úti fyrir.
f.g sendist svo beint af augum, en næt-
urvörðurinn gefst brátt upp við að elta
mig, og ég gct því íljótlega numið staðar
og kastað mæðinni.
Meðan ég stend þarna móður og más-
andi, veit ég ekki fyrr til en kraftalega er
þrifið í mig. Þetta er Lang. ,.1'að er bezt,
að jjú.komir með okkur heim, kunningi,"
segir hann hörkulega.
Xokkru síðar slæst Krans líka í hópinn;
síðan er þegjandi haldið hcim lil karl-
anna. Mér er hrundið inn og skipað að
koma nteð inn í eldhúsið.
Af tali mannanna verður mérnú Ijóst,
hvers vegna þtir vildu taka mig með í
ieiðangurinn. l-tir vildu sem sagt gera mig
samsekan sér, svo að ég héldi mér saman.
Lang snýr sér ógnandi að mér og segtr:
„Ég vona. að þér sé nú fullljóst, að þú hef-
ur gcrzt sekur um innbrot, og þú færð
fyrst að kenna á því. ef þú segir nokkurn
hlut. lif þú lofar nú að þegja um jretta
innbrot og svo búðarránið, f erðu nð fara...
- - Eg þverneila að' lofa nokkru. Ég vil
ekki láta leika á mig. Þegar þeir hafa í
hvggju að fleygja mér aftur inn í klefann,
ákveð ég með sjálfum mér að revna að
flýja.
Ég tck snöggt viðbragð og skýzt til dyr-
anna, opna hurðina í einu vetfangi og
kemst fram á ganginn. Karlarnir sendast
báðir á eftir mér, en mér tekst lfka að
opna útihurðina án þess að þeir geti náð
til mín.
En í sömu andrá skýtur herðabreiðum
manni upp í dyrunum. Hann hrópar:
„Hæan, góðurinn! Þetta er lokuð ieið."
Maðurinn þrífur í handlegginn á mér og
ýtir mér á undan sér inn í eldhúsið.