Heima er bezt - 01.11.1958, Side 39

261. Það er orðið dimmt, þegar ég loks
kemst í húsaskjól og hef komið húsbónda
mínum í rúmið. Nú er Nikulás afar blíð-
ur í skapi. Og hann er mér þakklátur
fram úr öllu hófi. Ég kemst alveg við af
þessu.
262. Þegar ég rétt á eftir stend við elda-
vélina og er að malla kvöldverðinn, þá
þakka ég Guði í huga mínum fyrir, hve
þetta hefur allt gengið vel. Bara að Nik-
ulás gæti nú haldið heit sitt að hætta að
drekka!
263. Næstu dagar eru mér bæði erfiðir
og ábyrgðarmiklir. Nikulás verður rúm-
fastur fyrst um sinn vegna meiðslanna,
og þá verð ég að sjá um allt, sem að
heimilisstörfunum snýr og dvöl okkar
hérna.
264. Einn daginn segir Nikulás við
mig: „Þú ert skolli duglegur strákur,
Óli! Geturðu fyrirgefið mér, að ég tor-
tryggði þig? Ég hef verið þér svo vond-
ur, að ég dauðskammast mín fyrir það.
Geturðu virkilega fyrirgefið mér?“
265. Ég fullvissa hann um, að þetta sé
allt fyrirgefið og gleymt af minni hálfu,
og hann fer að gráta og sver, að héðan af
skuli hann aldrei framar bragða dropa
af víni! „Vinir mínir í landi skulu ekki
geta freistað mín framar," segir hann.
266. Nú segir Nikulás: „Þú hefur bjarg-
að lífi mínu, Óli! Það hefurðu gert, þótt
þú hefðir fyllztu ástæðu til að hata mig.
Nú ætla ég að votta þér þakklæti mitt.
Er ekkert, sem ég get gert fyrir þig?
Segðu mér það, Óli minn.“
267. Ég segi, að ég æski ekki eftir öðru
en að við séum vinir og hann haldi lof-
orð sitt um að hætta að drekka. Allt í
einu man ég eftir Mikka. Ætti ég að
biðja um að fá að sækja hann
268. Ég segi Nikulási frá Mikka og spyr
svo, hálfsmeykur þó, hvort hann vilji
nú ekki hjálpa mér til að lýsa eftir
hundinum. Og Nikulás lofar því strax
fúslega.
269. Síðan er ákveðið, að ég skuli sigla
inn til meginlandsins og koma auglýs-
ingu um Mikka í blöðin. Nikulás býðst
til þess af mestu rausn að borga allan
auglýsingakostnað.