Heima er bezt - 01.01.1965, Page 32

og hníga því öll rök að því að ástamálin séu sterkur og
afdrifaríkur þáttur í lífi hinnar upprennandi æsku á
hverjum tíma. AUs staðar kemur það fram að meðal-
hófið sé vandratað og brautin hál.
Lokaorð.
I gömlum sögnum um huldufólk er sagt, að álfkona
þurfti ekki annað en taka mennskan ungling undir
handarkrika sinn og lofa honum að líta þaðan á um-
hverfið, þá opnist honum sýn um alla hulduheima, og
þá liti hann augum alla þá dýrð, sem þar er sjónum
manna hulin.
Ungir menn og ungar stúlkur vilja líka gjarnan
skyggnast inn í hina óráðnu huldu framtíð, en því mið-
ur á eldra fólkið ekki hæfileika huldukonunnar og kann
ekki þá list að svipta frá tjaldi ókomna tímans, og leyfa
ungmennunum að velja sér þar lífsförunaut og fram-
tíðarbraut. Mér er ekki þessi gáfa léð fremur en öðr-
um, og þótt ég uni mér vel meðal uppvaxandi æsku, þá
á ég ekki þá hæfileika, sem duga til að létta og styðja
lífsbaráttu æskunnar. En ég get óskað öllum æskulýð
heilla og hamingju á framtíðar-lífsbraut, þótt ég geti
ekki sýnt þeim hana í neinskonar töfraspegli.
Stefán Jónsson.
Kona í Grímsnesinu hefur í bréfi beðið um ljóð, sem
hún minnist að hafa lært á æskuárum sínum, og á um
Ijúfar minningar. Það sem hún man úr þessu ljóði er
þannig:
„Ég verð færður í fangelsi að morgni
í framtíð að búa þar einn.
í kring verða jámgrindur kaldar
og koddi minn hrufóttur steinn.“
í mörgum bréfum hefur áður verið beðið um þetta
ljóð og það ýmist nefnt: Söngur fangans, eða Fanga-
söngurinn. Sjálfur minnist ég þess að hafa heyrt þetta
sungið og lagið við það var útlent, sérstaklega dreym-
andi vals.
Nú hefur mér loks teldzt að hafa upp á þessu ljóði,
og birti það í þessum þætti. En það er þannig:
Ég þrái svo sárt einhvers samúð,
því sál mín er einmana og þreytt.
Ég verð færður í fangelsi að morgni,
í framtíð að búa þar einn.
í kring verða járngrindur kaldar,
og koddi minn hrufóttur steinn.
Ef ég hefði engilsins vængi,
flygi ég ánauða-helsinu frá.
Ég flygi í míns ástvinar arma,
ánægður dæi ég þá.
Það var hinn kunni dægurlaga- og ljóða-höfundur
Jenni Jónsson, sem kunni þetta ljóð utanbókar og tel-
ur sig hafa lært það á árunum kringum 1930, en þá átti
hann heima vestur á Patreksfirði og spilaði á harmoniku
á dansleikjum. Hann telur, að þetta ljóð sé þýðing á
ljóði úr kvikmynd, en ekki veit hann hver þýðandinn
er.
í nokkrum bréfum hefur verið beðið um Ijóðið Nótt
á Akureyri. Höfundur ljóðsins er Ómar Ragnarsson, en
Stefán Jónsson og Lúdósextettinn hafa nýlega sungið
og leikið þetta Ijóð á hljómplötu. Það á vel við að birta
þetta ljóð í Heima er bezt, sem á heimili sitt á Akur-
eyri.
Það var um nótt á Akureyri,
að ég sá þig, ó fagra mær.
Og jafnvel enn þann dag í dag
í huga heyri
ég hlátur þinn, sem ómar skær.
Miðnætursól dumbrauð sem dreyri,
dreifði eldi um fjöll og sæ.
Já, þá var dýrð á Akureyri,
sem aldrei gleymt ég fæ.
Til skiptis ég í undrun starði,
á Eyjafjörðinn og brosið þitt.
Öll þessi fegurð alls staðar
hún fyrr en varði
hleypti funa í hjarta mitt.
Ég varð sem stytta steypt úr leiri.
Sem strá í vindi og hélt mér fast,
unz ég stóð einn á Akureyri
en öll á braut þú varst.
Þótt ástarljóð mitt ei hún heyri,
sem ég hef elskað, og síðan þráð.
Mitt hjarta býr á Akureyri
unz ég hef henni náð.
Ég vildi að ég ætti einhvern ástvin, Því einmitt þar á Akureyri
sem mig elskaði falslaust og heitt. er fslands framtíð skráð.
28 íleima er bezt