Heima er bezt - 01.09.1965, Blaðsíða 6

Óskar Karlsson.
sinni og fegurð samfara breyttum tímum. Þjóðvegurinn
lá áður gegnum hlaðið, en nú skammt fyrir neðan bæ-
ina. Er fallegt heim að horfa til beggja heimilanna og
þar gott að koma.
Skugga bar yfir Geithella haustið 1949. Fóstursonur
hjónanna, Óskar Karlsson, hverfur af leiksviði lífsins á
sviplegan hátt. Bróðursonur Guðnýjar, 29 ára gamall
piltur, sem líklegur var til að taka þarna við. Atvi'k voru
þau, að Þorfinnur þurfti að bregða sér til Hornafjarð-
ar, og tók sú ferð tvo daga eins og þá var samgöngum
háttað. Pilturinn var heima við bústörfin, og talar um
að víkja nokkrum kindum inn í dalinn, inn fyrir beit-
arhús, sem þar eru. Þetta er árdegis, en svo líður dagur-
inn til kvölds, að Óskar kemur ekki heim. Er þá símað
til Hornafjarðar hvernig ástatt er. Þorfinnur bregzt við
og kemur heim um nóttina. Menn úr allri sveitinni hefja
leit næsta dag, inn dalinn, út með firðinum og meðfram
ánni, en ekkert finnst. Léit er haldið áfram næsta dae
og þann þriðja. Þá finnst pilturinn ekki all-langt frá beit-
arhúsunum. Þar hafði hann lagzt fyrir í grasi vaxinni
laut og lagt húfu sína yfir andlitið, en það gerðu menn
oft, ef þeir vildu sofna úti, til dæmis á ferðalögum. Hann
var örendur, — bráðkvaddur.
Hér var mikill harmur kveðinn af Geithellahjónun-
um. Hinn væntanlegi arftaki og bóndaefni var horfinn
af þessum heimi, og uppeldisdóttir þeirra þá burtflutt.
Vinir þeirra og sveitungar ræddu um, hvað þau mundu
af ráða, er svo var komið. Þeir kviðu fyrir, að þau
kynnu að fara suður. Það var þá, og er enn, böl hinna
dreifðu byggða, þessi nútíma suðurganga. Svipar mjög
til Vesturheimsferðanna urn og fyrir síðustu aldamót.
Að vísu ekki eins sárt og þá, því að nú er Fjallkonan
ekki alveg yfirgefin.
Við, sem þá vorum að ná þroska, munum sársaukann,
sem því fylgdi, er fátækir grannar kvöddu fólk og fold.
En bezt munum við kvæðið góða Guðmundar skálds á
Sandi, er kveðið var aldamótaárið 1900. — Bréf til vin-
ar míns—, er byrjar svo: Ertu á förum elsku vinur, —
og síðan: Ætlarðu að glata ánum þínum o. s. frv. Kvæð-
ið er 11 erindi með snilldarbrag efnis og ríms, svo ekki
er gott að gleyma. Það var herhvöt til okkar, sem áttum
að byggja landið og brýning til þeirra, sem kynni að
detta annað í hug.
En Þorfinnur þurfti engrar brýningar við. Hann
ætlaði ekki að glata ánum sínum, en tók baming ein-
yrkjans með samþykki konu sinnar, og hvomgt þeirra
vildi minnka búið, heldur berjast til þrautar, með hjálp
þeirra tækja, sem nýir tímar vísuðu til, og hjálp góðra
granna, ef mikils þyrfti við.
Síðan hafa árin liðið, eitt tekið við af öðm. Að vísu
góð ár hvað tíðarfar snertir. Og alltaf hefur Þorfinnur
haft mest innlegg sauðfjárafurða hjá Kaupfélagi Bera-
fjarðar. Túnin hafa stækkað. Hlöður og fjárhús verið
byggð, nýjar vélar verið keyptar o. s. frv.
Hafi bóndi í sveitinni orðið heylítill af ófyrirsjáan-
legum ástæðum, þá hefur Þorfinnur bætt kindum hans
á hús sín og hey. Hann stýrir sjálfur heimilisbílnum og
vinnuvélum, þótt miðaldra væri, er þessi tæki komu til
sögunnar. Hann hefur ekki á skóla gengið, nema barna-
skólann, en verið góður nemandi í skóla daglegs lífs,
starfs og strits.
Þorfinnur nýtur trausts sveitunga sinna, sem hafa
kosið hann oddvita hreppsnefndar og sýslunefndar-
mann. Hann er félagslyndur og átti mikinn þátt í stofn-
un kaupfélagsins, sem keypti eignir hinnar gömlu verzl-
unar Örum og Wulff á Djúpavogi. Einnig var hann
fyrsti formaður útgerðarfélagsins Búlandstindur, sem
gert hefur út tindana, Sunnutind og Mánatind. Hann
vill af alefli styðja allt er tiL hagsbóta horfir landbún-
aðinum og hinum dreifðu byggðum. Er líka maður, sem
vekur traust þess, sem sér hann og tekur tali, þótt margir
beri hærra við himin en hann. Eflaust hefur hann bæði
kosti og galla eins og við öll, en bezt finnst mér honum
lýst með þessari stuttu setningu:
Svona eiga bændur að vera.
BRÉFASKIPTI
Einar Gunnarsson, Hótel Fornahvammi, Norðurárdal,
Mýrasýslu, óskar eftir bréfaskiptum við stúlku á aldrinum
8—9 ára. Mynd fylgi.
Helga Ingibjörg Ingólfsdóttir, Neðri-Rauðalæk, Þelamörk,
Eyf., og Guðveig Sigriður Búadóttir, Bústöðum, Hörgárdal,
Eyf., óska eftir bréfaskiptum við pilta eða stúlkur á aldrinum
13—14 ára. Mynd fylgi fyrsta bréfi.
318 Heima er bezt