Heima er bezt - 01.09.1965, Blaðsíða 28

í júlíblaðinu spurði ég um ljóð, sem byrjar þannig:
„Vertu sæll, ég kveð þig kæri vinur.“
Nú hafa tveir ágætir lesendur Dægurlagaþáttarins
sent mér bréf og afrit af þessu litla ljóði, en um höf-
und ljóðsins veit ég ekki.
Annað bréfið er frá Stínu, en hitt bréfið er frá Eimii
norðlenzkri, sem ekki vill láta nafns síns getið.
Dægurlagaþátturinn er ekki vanur að birta úr bréf-
um annað en það, sem beinlínis snertir ljóðin, sem um
er rætt, en hlýleg orð og lof um þáttinn látið niður falla.
En ég vil nú aðeins bregða út af þessari reglu og birta
hér kafla úr bréfi frá Stínu.
Hún byrjar bréfið þannig: „Elskulegi þáttur. Allra
fyrst vil ég þakka öll þau ágætu Ijóð, sem í þættinum
hafa birtzt.“ Því næst nefnir hún nokkur gömul dægur-
ljóð, sem hún óskar að fá birt. Síðar í bréfinu segir hún
svo: „Ég er afskaplega hrifin af „M fóstbræðruma, þótt
undarlegt kunni að virðast, þar sem ég er aðeins 17 ára,
en ég elska náttúrlega Bítlana líka og allt það.a
Þetta segir hin ágæta unga blómarós, sem er aðeins 17
ára. Ég held, að þessi unga stúlka sé ágætur fulltrúi ung-
menna á hennar aldursskeiði. Unga fólkið, sem elskar
Bítlana og allt það, er líka hrifið af fallegum lögum og
léttum ljóðum og lögum, sem lifað hafa og lifa enn á
vörum fólksins og skemmta enn bæði ungum og göml-
um.
Og hér birtist þá ljóðið Vertu sæll, ég kveð þig kæri
vinur. En norðlenzka ungfrúin heldur að það heiti
VEGIR ÁSTARINNAR
Vertu sæll, ég kveð þig kæri vinur,
klökk af þrá, ég bið þig: gleym þú mér.
Vertu sæll, við sjáumst aldrei, aldrei aftur á ný
og ást mín er horfin með þér.
Ég aldrei framar elska mun neinn annan
eilíf þrá í huga mínum er.
Ó, vertu sæll um eilífð, elsku vinur,
og ást mín er horfin með þér.
Þegar sól er sezt á bak við fjöllin
sérhvert ltvöld, þá hugsa ég til þín.
Minningin hún lifir, þó að annað hverfi mér allt.
Það eina er huggunin mín.
Kveðju mína kvöldsólin þér færi,
kossinn minn í geislum hennar er.
Ó, vertu sæll um eilífð, elsku vinur,
og ást mín er horfin með þér.
340 Heima er bezt
Að lokum eru hér þrjú lítil ljóð, sem beðið hefur ver-
ið um í bréfum:
1. LÝSTU HANS VEG, KÆRA SÓL
Höfundur Ijóðsins er Jón Sigurðsson, en lagið er
enskt: „Please Mr. Sun.a
Lýstu hans veg, kæra sól.
Lát hvert spor, er hann stígur
á leiðinni heim vera létt, mildi blær.
Stilltu þig nú stóri sær,
stattu kyrr, óði vindur,
og gamli máni enn ertu alltaf skær.
Löng er orðin leið
lengi ein ég beið
hans, sem heitast þráði ég
og hjarta mitt alltaf sveið.
Svæfðu hann vært, ljúfa lind,
Ijáðu honum skjól, græni skógur,
og lýstu honum veginn til mín heim, kæra sól.
2. ENNÞÁ ER RÓSIN RAUÐ
Herdís Guðmundsdóttir, Siglufirði, gerði þetta ljóð
\ ið hið fallega lag „Roses are red.a
Ég horfi inn í horfna glóð,
hugur minn berst til þín.
Kvöldin svo kyrr og hljóð,
komst þú til mín.
Viðlag:
Æskunnar rauða rós
roði vanga þinn.
Geislandi lokka Ijós — það ljós,
þér lék um kinn.
Augun þín blá og blíð
blik þeirra vermdi mig.
Ennþá og alla tíð
elska ég þig.
Æskunnar rauða rós o. s. frv.
Að ástum okkar þá
ógæfan napurt hló.
Von okkar veik og heit
hún varð þó til en dó.
Kvöldumst í kvöldsins ró
kveðjan var báðum sár.