Heima er bezt - 01.11.1970, Qupperneq 32

HLÍN
ÞÁTTUR
HALLDÓRU
BJARNADÓTTUR
Gísli Guðmundsson, fæddur í Sauðeyjum á Breiða-
firði, skrifar frá Honolulu 1939:
Bókasending yðar kom skilvíslega á 44 dögum. —
Kæra þökk fyrir! Hef ævinlega unun af gömlum fræð-
um, enda var nóg af slíku í Flatey eftir Gísla Konráðs-
son. — Ég las ýmislegt af skrifuðum skræðum Gísla, er
voru þá að flækjast um Eyjahrepp. —
Ég er í sama stað, og hef nú bronchitis til ábætis við
önnur elli-erfiðleika-ókjör. — AUt hefur verið bærilegt
hér, regn nægilegt nú í 2 ár, og flestir fá vegavinnu,
a. m. k. borgarar, en svo eru margir ókjörgengir, er
verða að bjargast án þess. — Helztu viðburðir eru, að
Bandaríkin ákváðu hækkuð verkalýðslaun á búgörðum
kapitalista fyrir 8 tíma vinnu, með áður veittum hlunn-
indum, svo sem læknishjálp og eldivið og skýli. — Enda
er óp og emjan yfir þessu hjá vinnuveitendum! — Ann-
að er vert að geta um: Niðurrif og uppbyggingu verstu
öreiga-hreysanna í Honolulu, það er milljónafyrirtæki,
og styrkja Bandaríkin það að 1/3 lán eða gjöf.
Af og til farast þessi nýju flugtæki, 4 eða 5 horfið
og aldrei fundizt neitt af. (Ég á við þessa flugbáta, sem
voru á ferðum yfir Kyrrahafið).
Sem örlitla viðurkenningu sendi ég 5—6 pund af smá-
vegis dóti, ofurlítið Fjalla-kaffi hérna frá vorum næsta
öskuhaug, sem er 8000 feta hár. — Sumir telja kaffi úr
ösku hans fremur gott, sérlega það sem fæst við tak-
markaðan hita. — Þarmeð eru nokkrar Macadamía-hnet-
ur, þær voru fyrr aðalljósmeti frumbúa, en nú oft
póleraðar í hálsfestar. — Þessar hnetur fundust fyrir
löngu í frumskógum Ástralíu, sá hét McAdam, svo narn
hans festist við tréð. — Fólk hér vonar að þær hjálpi
héraðinu úr eymdinni. þareð kaffið er verðlítið, borgar
ekki framleiðsluna. — Líklega verðið þér að toll betala,
cf þetta kemst áfram. Hefur verið sagt að á 5 pund af
kaffi væri tollurinn 1.50. Svo skrifar systir mín þar
um*
Ég fékk fullveldisblöðin frá 1. des. s.l. ár. Veit ei hver
sendi þau, máske systurdóttir, er Jóhanna heitir. — Hún
átti að útvega mér sýnishorn af kommúnista- og sósíal-
* Kaffið kom með beztu skilum og þótti með eindæmum
bragðgott. — H.
istablöðum. — Sú er í Reykjavík að læra til Ijósmóður-
stöðu fyrir Sandinn: Rauðasand. — Rósa systir er nú
enn í sínu útkjálkakoti, öll börnin flogin burt, yngsti
sonurinn til að læra búfræði á Hvanneyri.
Systir segist vera sæl og minnist oft á stefið úr forn-
um fræðum: „Þó tvær geitur eigi og tágreftan sal, það
er þó betra en bæn“.
Ég sá auglýst í hitteðfyrra „Sagnir af Snæfellsnesi“
eftir Oscar Clausen. — Ég bað Rósu systur um það kver,
en hún hefur gleymt því, enda verður hún að eiga við
þessleiðis gegnum fólk í Reykjavík, máske kverið líka
uppselt. — Oscar Clausen gæti verið sonur Holgeirs
Clausen, hjá hverjum ég var vikapiltur 1881 í Stykkis-
hólmi á Þórsnesi. — Áðumefnt kver mun hafa æfisögu
Þorleifs í Bjarnarhöfn, frægur, ólærður læknir á sinni
tíð. — Ég má eflaust þakka honum að ég hélt lífi, þá
héraðslæknir reyndist ónýtur.
Það fer kona í kaupstað á morgun, sem ætlar að pósta
þetta, ég er ei ferðafær lengur að klifra hraunin og
brekkumar þangað.
Gott að þér komuzt heilar á húfi úr yðar sigurför
hafanna á milli í Kanada, til þess ennfremur að leiðbeina
á íslandi, nóg munu verkefnin! — Vona að þessi óskap-
lega brennivínsdrykkja réni, sem ég les um í íslenzku
blöðunum. — Hef á 8 árum séð aðeins einn mann við
öl. — Enda flosnaði vínsalinn upp: No business!“
Jæja, nú hafið þér séð allar nýlendur landa vestra. —
Ég hef séð tvær þeirra, þá á Pembinahæðum N. D., var
þar fyrsta vetur í Ameríku hjá Jakob frá Munkaþverá
og Önnu Björnsdóttur frá Gíslastöðum á Völlum. —
Nú, þær eru ósköp sviplitlar, hvorki íslenzkar né amer-
ískar, hef enga löngun þær að visitera. — Annað mál
væri ef fær væri að fara til íslands. — Hugsa og les um
ísland, en hef ekki talað íslenzkt orð í 25 ár!
Fyrirgefið þetta mas, er sem Lots kona, lít alltaf aftur,
og er orðinn að steingjörvingi!
Með vinsemd og virðingu.
Gísli Guðmundsson.
Hólmfríður Pétursdóttir á Amarvatni minnist alda-
mótanna 1900:
Á þessum árum barðist íslenzka þjóðin enn í mikilli
fátækt. Þrátt fyrir það var íslenzka heimilið sterk stofn-
un, sem bjó yfir miklum uppeldislegum mætti. — Það
var eins og sjálfstætt ríki, sem þurfti yfirleitt lítið til
annarra að sækja. — Hið mikla mannval, sem um og eftir
síðustu aldamót hóf viðreisn þjóðlífsins á öllum sviðum
þess, hafði fengið sína uppfræðslu að mestu, og sinn
manngildisþroska, á heimilunum, þótt nokkur hluti þess
nyti einhvers skólalærdóms. — Og það sýndi sig á eftir-
minnilegan hátt, að uppeldisgrundvöllur heimilanna
hafði ekki svikið. — Fjölskyldan og aðrir þegnar heim-
ilisins unnu að öllum þeim störfum, sem heimilið þarfn-
aðist.
Þótt undarlegt megi virðast á þessum tímum kven-
416 Heima er bezt