Heima er bezt - 01.01.1999, Page 10

Uppvaxtardrin
Ég fæddist á Bæjarstöðum við Stöðvarfjörð, hér rétt
utan við þorpið. Foreldrar mínir vom Sveinn Björgúlfs-
son og Svanhvít Pétursdóttir. Faðir minn var Stöðfirð-
ingur en móðir mín kom frd Borgarfirði eystra. Við vor-
um 4 systkinin; elst var Elsa og næstelstur Björgólfur en
þau eru bæði lótin. Margrét er þriðja í röðinni og ég var
litla bamið.
Það var gott að vera lítil telpa ó Stöðvarfirði. Bæjar-
staðir em nú í eyði en vom hér rétt utan við Lönd. Faðir
minn var sjómaður en þó vomm við með búskap líka,
svona fyrir heimilið. Við, börnin, undum okkur helst við
núttúmna og það sem hún gaf okkur. Við lékum okkur
í pollum og lækjum og fylgdum fullorðna fólkinu til
vinnu eins og við gútum. En við vomm líka í búskap og
enn sjúst veggjarbrot úr bamabúinu ú Bæjarstöðum. Ég
var bara 5 úra þegar við fómm þaðan og tók lítinn þútt
í búskapnum þar en
kom mér upp búi hér
inni í þorpi.
Við krakkarnir vomm
oft ú silungaveiðum í
öllum lækjum, alltaf
með fötu, veiðistöng og
maðka. Einu sinni, eftir
að ég var orðin fullorðin
og farin að búa, heim-
sóttu okkur hjón, sem
úður höfðu búið ú
Stöðvarfirði. Þau vom
hér hjú mér í kaffi, þeg-
ar sonur minn kom inn,
skítugur, beint úr lækj-
unum. Ég fór að
skamma hann en þú
sagði maðurinn:
„Ja héma. Mér finnst
að þú ættir ekki að segja
mikið. Ég man eftir lítilli
stúlku með hvíta svuntu og únamaðkana í svuntuvas-
anum."
Ég hef víst verið eins saklaus af því að vera pjattrófa
eins og nokkur getur verið og enn kann ég best við mig
moldug.
Gengið á vatni?
Hér niðri við sjóinn myndast alltaf ddlítið lón ú fjöm.
Fljótlega eftir að við fluttum hingað inn eftir, uppgötv-
aði ég þetta lón. Ég hafði óskaplega gaman af sögum
og hafði heyrt margar sögur af Jesú. Ég var alveg heill-
uð af sögunni af því þegar hann gekk á vatninu og dag
eftir dag var ég við þetta lón að reyna að ganga ú vatn-
inu eins og Jesú. Ég vaslaði þarna fram og til baka en
fann aldrei rétta göngulagið.
Á þessum tíma bjuggu hér 150 - 200 manns en samfé-
Hjomn.
Fjölskyldan - Elsa Lísa, Ingimar, Sveinn, Þórkatla.
lagið var auðvitað allt öðm-
vísi en nú. Hér vom margir
litlir bútar fyrstu úrin en svo
fóm að koma mótorbdtar, sem
svo vom kallaðir. Fiskurinn
var verkaður; saltaður og
breiddur og þurrkaður úti. All-
ir krakkar vom við að breiða
og stakka, strax og þeir núðu
upp á grindurnar. Ætli ég hafi
ekki byrjað í saltfiskinum 6 - 7
úra gömul.
Skólaganga
Ég var 10 úra gömul þegar
ég fór í skóla. Það var barna-
skóli hér í þorpinu en
sveitakrakkarnir vom í farskóla. Ég var í skólanum hér
d Stöðvarfirði þangað til ég var 14 úra gömul en eftir
það vann ég ýmislegt, sem til féll hér, mest í fiski. Þegar
ég var tvítug fór ég svo í Kvennaskólann ú Blönduósi.
Við höfðum úkveðið, tvær vinkonur, að fara í hjúkmn-
arnúm og til þess að komast þar inn þurfti annað hvort
gagnfræðapróf eða kvennaskólapróf. Það hefði kannski
legið beinna við að fara í Hússmæðraskólann ú Hall-
ormsstað og sjúlfsagt hefur það verið ævintýraþrú sem
dró mig til Blönduóss. Þetta var ú stríðsúmnum. Við fór-
um norður haustið 1941 með strandferðaskipinu Esj-
unni og vomm húlfan múnuð ú leiðinni. Af öryggisú-
stæðum var ekki siglt nema í dagsbirtu því það gútu
verið tundurdufl á leiðinni og dagurinn er ekki langur ú
haustin. Við fómm með Esjunni til Akureyrar en þaðan
með bíl til Blönduóss. Þetta var mikið ferðalag og rútan
6 Heima er bezt