Heima er bezt - 01.01.1999, Page 15

10-12 þúsund
ferðamenn árlega
Nú búa tvö af börnunum mínum hér,
eitt flutti suður í haust og það fjórða hefur
búið lengi fyrir sunnan. Steinasafnið er
eiginlega orðið fjölskyldufyrirtæki. Við
hjálpumst öll að og börnin mín og barna-
börnin eru mjög dugleg að vera með mér.
Dóttir mín, sem býr í Reykjavík, kemur á
hverju sumri með börnin sín og er í
nokkrar vikur. Ég hef hér mikið af aðstoð-
ar- og hlaupaliði. Þetta starfsfólk mitt er
ekki kröfuhart, ég borga því laun eftir því
hvernig árar í það og það
skiptið. Þetta gengur ágæt-
lega og ég hef auðvitað elli-
styrkinn minn til viðbótar.
Ég kemst alveg af. Við þyrft-
um hinsvegar að fara að
stækka. Við eigum mikið af
skeljum og sjávargróðri en
vantar hús til að setja það í.
Þetta er í kössum hér inn um
allt, undir rúmi og allsstað-
ar. Svo er auðvitað mjög
þröngt þegar margir koma í
einu, upp í ellefu rútur eins
og stundum og kannski eitt-
hvað að veðri og erfitt að
vera úti. Mig dreymir um að
byggja skála hér uppi í
garði. Þar er laust pláss, sem
ég hef aldrei vitað hvað ég
ætti að gera við og ég held
að skaparinn hafi ætlað það
undir skála. Enn er þetta
bara draumur en ég er búin
að segja nokkrum frá hon-
um og aðeins farin að
teikna í huganum. Ég held
að þessi draumur verði að veruleika og vonandi verður
safnið hér áfram. Börnin mín og þeirra fólk em á því að
halda þessu áfram í þessari mynd. Þetta yrði ekki að
neinu ef farið væri að tvístra því. Þetta byrjaði allt, sem
einn lítill steinn, þegar ég var 5 ára gömul. Nú telur
þetta tugi þúsunda af steinum og ýmsu öðru og hingað
koma 10-12 þúsund ferðamenn á ári.
Misjafn sauður í mörgu fé
Flestir okkar gestir koma í hópferðum og fólkið er alls-
staðar að úr heiminum. ítalir vom mikið á ferðinni í
sumar og einn ítalskur fararstjóri kom hér vikulega allt
sl. sumar með hóp. Þetta var mikil indælis kona. Þjóð-
verjar hafa alltaf komið mikið og svo margir og margir.
Innandyra í Sunnuhlíð.
í sumum rútunum er fólk frá 6-7 þjóð-
um. Ég finn ekki mun á fólki eftir þjóð-
erni, þetta er indælis fólk - en auðvitað
er misjafn sauður í mörgu fé eins og
gengur. Það er samt ótrúlega lítið. En
einu sinni komu hér þrír saman í bíl og
vom hér á sama tíma og rúta. Rútufar-
þegamir tóku eftir því að einn úr bíln-
um, karlmaður, gekk svo oft afsíðis,
eins og hann ætlaði að fara að pissa
hér upp við skúr, sem er hér í garðin-
um. Hann gekk að skúrnum og renndi
niður buxnaklaufinni. Fólkið fór að
veita þessu eftirtekt og svo áttaði sig
einn á því að maðurinn setti alltaf
steina inn um buxnaklaufina. Hann
var í pokabuxum, þröngum upp að
hnjám, en þetta hefur nú varla verið
þægilegt. Við ætluðum að fara að leysa
ofan um hann en hann tók þá til fót-
.anna og þau öll og sluppu með steinana. Hann hlýtur
eiginlega að hafa meitt sig á þessu. En ég held að afar
litlu sé stolið, þótt þetta sé svona frjálst og lítið eftirlit.
Fararstjóramir segja meira að segja að fólkið kunni vel
að meta hvað því sé treyst og vilji ekki bregðast því
trausti. En eitt og eitt dæmi kemur upp. í fyrrasumar
voru hér hjón með tvo stálpaða stráka í rútu. Ég fékk
einhvem ímugust á þessu fólki strax, ekki veit ég af
hverju. Maðurinn var alltaf inni með annan strákinn
en hinn var allan tímann úti í garði. Þau sögðu að
hann hefði engan áhuga á steinum. Ég stend oft hér í
dyrunum, fólk hefur gaman af að sjá furðufuglinn og í
þetta skipti stóð ég í gættinni og sá þá að maðurinn
stóð lengi við lítinn skáp hér inni í einu herberginu.
Guðni dóttursonur situr í bergkristal,
sem fannst við steðja ofan við þorpið.
Heima er bezt 11