Heima er bezt - 01.01.1999, Qupperneq 17

ekki látið útlendingana dást að því hvað ég er sterk. Svo
er ég nýbúin að finna hér steina, sem ég á eftir að púsla
saman. Ég fæ næstum aldrei í bakið, einstaka sinnum
hef ég þurft að liggja í viku eða svo, en það er ekki neitt.
En fólk er stundum að spreyta sig á að lyfta hér stein-
um, við reynum að hafa eitthvað svoleiðis.
Og allir hjálpast að
Einu sinni fórum við upp í fjall og fundum töluvert
stóran jaspisstein, sem við létum rúlla niður brekkuna.
Hundur, sem var með
okkur, fór og sótti steininn
og bar hann í kjaftinum
upp brekkuna aftur. Við
létum gestina dást að því
allt sumarið, hvað hund-
urinn var sterkur. Hann er
nýdauður og veistu hvert
var banameinið hans?
Það stóð í honum steinn!
Hann var kominn alveg
niður í gamir og stíflaði
hann.
Huldufólkið í
steinunum
Ég á hér huldumann í
steini. Þegar sonur minn
sagaði hann í sundur birt-
ist þessi fallegi huldumað-
ur. En ég verð ekki vör við Bergkristall með íbúum.
ferðir huldufólks hér í
garðinum. Margir segjast
þó sjá fullt af álfum. Ég spurði einu sinni konu hvort
álfamir væru ekki reiðir við mig fyrir að taka alla þessa
steina en hún sagði að á meðan ég færi vel með stein-
ana væru þeir sáttir. Ef ég færi að trassa þá, gegndi öðm
máli, svo ég reyni að vera góð við þá.
Söfnunaráráttan
Það er mitt helsta áhugamál að safna öllu mögulegu
og ómögulegu. Ég safna pennum, póstkortum, skeljum,
lyklakippum, kveikjumm, eldspýtnastokkum, spilum, ég
gæti talið áfram endalaust. Bílstjóramir em duglegir að
senda mér ýmislegt og fólkið mitt leggur mér lið. Svo er
ég stundum alveg ótrúlega heppin. Við fómm um dag-
inn út á Hafnames að leika okkur, Petra sonardóttir mín
og lítill sonur hennar. Þar fann ég eldspýtnastokk, sem
ég átti ekki fyrir. Hann lá bara, alveg heill, í glugganum
á ónýtum, hriplekum kofanum. Einhver hefur farið
þama inn og gleymt stokknum. Svo safna ég flöskuupp-
tökumm og ég á talsvert af drykkjarkönnum. Maðurinn
minn safnaði þeim. Þetta er í kössum hingað og þangað
um húsið, þar á meðal er þétt raðað undir rúmið mitt.
Það er gaman að skoða þetta og langömmubömin hafa
gaman af að kíkja ofan í kassana.
Hirðusemi?
Það em margir famir að safna steinum um allt land
og útlendingar hirða líka talsvert. Það er ekki hægt að
koma höndum yfir þetta. Mér ferst auðvitað ekki að
tala en samt er nú kannski skárra að þeir séu í safni hér
á landi en að þeir fari út úr landinu. En mér finnst ég
stundum vera að vinna skemmdarverk þegar ég er að
bera þetta heim. Hins vegar grafast þeir oft niður aftur
ef þeir em ekki hirtir. Einu sinni var maðurinn minn að
koma af sjónum og tók þá
eftir að það hafði hmnið í
skriðu, þar sem við köllum
Ólukku. Þar höfum við oft
fundið mikið af steinum.
Við fómm í þessa skriðu
og fundum fjölda marga
fallega steina og tókum
með okkur eins og við gát-
um. Maðurinn minn fór
svo aftur á sjóinn og þegar
hann kom heim viku
seinna fórum við aftur í
Ólukku en þá var allt
horfið, hafði grafist í
annarri skriðu.
Tréskurður
Ég fór á tréskurðamám-
skeið hjá Ólafi Eggertssyni
á Berunesi. Þetta var viku
námskeið og tekur því svo
sem ekki að tala um það.
Ég á engin verkfæri svo ég held þessu ekki áfram. Bróðir
minn lærði tréskurð hjá Ríkharði Jónssyni á sínum tíma
og skar mikið út meðan hann var hress. Kogga er dóttir
hans og ég held að hún noti járnin hans. Það er heil-
mikið listamannsblóð í þessu fólki mínu. Björgólfur
bróðir minn var mikill listamaður, hann gat allt, sungið
og leikið og skorið út.
Stöðvarfjörður
Ég hef búið hér á Stöðvarfirði alla mína tíð, í 76 ár.
Það er dálítið uppgjafarhljóð í fólki núna og margir
fara, en það er ekki í fyrsta sinn. Ég held að Stöðvar-
fjörður eigi eftir að rísa aftur úr öskustónni. Það vantar
bara dálitla drift. Hér væri hægt að gera miklu meira
iýrir ferðamenn. Sjoppan þyrfti t.d. að vera opin og geta
tekið við heilu rútuförmunum í mat, nógu margar rútur
stoppa héma. Svo er auðvitað hægt að vinna miklu
meira sjávarfang. Bróðurparturinn af afla Kambarast-
arinnar er unninn á Dalvík og svo liggja Grindavíkur-
bátar hér í fjarðarkjaftinum og fara með fiskinn til
Grindavíkur. En hér er gott að vera og þetta á eftir að
breytast aftur, snúast á betri veg. Það er að minnsta
kosti ekkert lát á heimsóknum í steinasafnið.
Heima er bezt 13