Æskan - 01.06.1941, Blaðsíða 15

ÆSKAN
Skyldurækni.
Það var laugardagur sncmma sumars. Sólin var
fyrir nokkru komin upp og varpaði gullnum blæ
á fjöll og linjúka um leið og liún kepptist við að
þurrka döggina af jörðinni. Það leit út fyrir gott
veður.
Bjössi í Tungu, ellefu ára snáði, rölti á eftir
kúnum inn hjallann. Hann var í hálf slænni skapi,
þrátt fyrir góða veðrið. Hestarnir hans pabba
lians höfðu strokið burt um nóttina, og gátu verið
komnir fram á Gilsbakkaeyrar (svo iict næsti
Ijær við Tungu), eða hver veit hvert? Iiann álti
ncfnilega að fá að hitta systur sína daginn eftir,
sem var gift, og bjó nálægt kaupstaðnum, en þang-
að var rösk íveggja tíma reið. En þetta var um
miðjan sauðburð, og hann þurfti að ganga til
ánna fyrripart dagsins, svo tók s}rstir hans við,
sem var ári eldri, og liann liafði sjálfsagt nóg að
snúast seinni partinn, og hjóst ekki við að hafa
tíma til að sækja hestana. Nú var liann kominn
alla leið með kýrnar, og sneri við og hljóp heim,
borðaði morgunmatinn í flýti og fór svo að ganga
lil ánna. Sums staðar þurfti hann að leita að lömb-
um, sem höfðu orðið viðskila við mæður sínar, og
og skeina þau, sem höfðu broddskitu o. s. frv. Svo
eftir miðdag var hans tími úlrunninn og systir
iians tók við, en þá var lionum ætlað að bera af
öllu heimatúninu, og það var þó nokkuð stórt.
Það fór eins og hann hafði búizt við, hann liafði
aldrei tíma til að sækja hestana um kveldið, þvi
að hvernig sem hann herti sig, þá treindust lirúg-
urnar alveg fram á kvöld.
Loks tók liann það ráð, að biðja Þuru gömlu að
vekja sig um leið og hún færi á fætur, því að liún
tók æífinlega upp eldinn
Áður en Bjössi fór að hótta um kveldið, fór
hann út og gáði til veðurs. Bara að liann gæti
farið, og veðrið j7rði gott, og það leit út fyrir það.
Um allan norðurhimininn breiddi sig Maríutása og
spáði góðu.
Rétt um sama bil og sólin fór að skína, kom
• Bjössi fram á hlaðið mcð bcizli á handleggnum.
Hann var að fara að sækja liestana og ætlaði nú
aldeilis að vera fljótur. Bjössi liJjóp næstum alla
leiðina og kom móður og másandi inn á Gils-
bakkatúnið, liann ætlaði að koma ]>ar við og
spyrja um hestana, en það var elcki farið að rjúka,
svo að liann liclt áfram, enda sá hann einhver
Góðir félagar.
liross suður á melunum. Það voru reyndar hest-
arnir hans jiabba hans, sem betur fór voru þeir
ekki lengra burtu. Bjössi bjóst við að fá Leista
í ferðalagið. Það var átta vetra liestur, rauður að
lit, með hvítan liægri framfótinn, hann var vakur
og þó nokkuð viljugur. Bjössi lagði við hann beizli
og fór á bak, svo reið hann fyrir hrossin og rak
þau heim á leið. Hann leit á úrið. — Hamingjan
góða! Klukkan var farin að ganga níu, pabbi hans
sagði i gær, að það þýddi ekkert fyrir liann að
fara seinna en ellefu, og hann átti eftir að komast
heim og húa sig.
Hann herti á hestunum. Þeir fóru ó stökki. En
þegar liann reið út með girðingunni, sem girti um
engjarnar, þá sá hann á, sem hct Prýði. Hún var
forustuær og uppáhald föður hans. Hún hafði
borið kvöldinu áður, móhosóttri gimbur undur
fallegri, en nú var lambið hvergi sjáanlegt, og
ærin hljóp jarmandi upp og ofan með gömlum
skurði, sem var fallinn saman víða, og ekkert
vatn var í honum.
Tvö öfl börðust i brjósti Bjössa, löngunin að
lialda áfram og komast sem fyrst heim, og skyld-
an að hjálpa ánni, því að hann vissi, hvað pabba
lians mundi falla sárt, ef lambið týndist eða dræp-
ist. Loks varð það seinna hlutskarpara, og Bjössi
hentist af baki og fór að leita. Hann leitaði lengi,
áður en honum hugkvæmdist að leita í skurðin-
um, en hann var svo þröngur, að hann rélt komst
með haldlegginn niður. Þegar hann var búinn að
þreifa fyrir sér um stund, þá finnur hann, að lamb
er í skurðinum. Hann fór nú að reyna að ná þvi
upp úr, en skurðurinn var svo þröngur, að hann
75