Æskan - 01.07.1958, Blaðsíða 5

®°lskin við
^eykjavíkur.
tjörn.
ÆSKAN
burt, gat hann ekki fyrir sitt litla
líf fundið hjá sér hugrekki til að
steypa sér út í þetta voðalega hyldýpi,
sem beið fyrir utan fjallið. Faðir hans
og móðir höfðu komið til lians hvað
eftir annað, og bríxlað honum um
hugleysi og lydduskap. Þau hcjfðu
meira að segja hótað, að láta hann
svelta í hel, ef hann kæmi ekki líka.
En Jjrátt fyrir allt Jretta, gat hann
ekki hugsað til að fljúga. Síðan þetta
gerðist voru liðnar tuttugu og fjórar
klukkustundir. Allan þennan tíma
hafði enginn skeytt neitt um hann.
Allan daginn áður hafði hann horft
á, hvernig foreldrarnir kenndu syst-
kinum hans alls konar listflug,
kenndu þeim að svífa í loftinu eins
og fiðrildi og steypa sér alveg niður
að sjó, og koma svo upp aftur. Og
liann hafði meira að segja séð annan
bróður sinn stinga sér niður í sjóinn
og koma með síld í nefinu, sem hann
gleypti, alveg eins og hann hafði svo
oft áður séð föður sinn gera. Og for-
eldrarnir og systkinin höfðu safnazt
Fyrsta flugið
Smásaga eftir Liam O’Flaherty.
Liam O’Flaherty er írskur rit-
höfundur að uppruna. Hann er
fæddur árið 1897. Af öllum hans
mörgu smásögum hafa hinar
náttúrufræðilegu náð mestri
hylli. Sagan, sem hér birtist, er
gott sýnishorn af ritsnilli hans.
j| R-ÁMÁFURINN ungi sat einn
eftir á klettasyllunni. Tveir
■ "*• brasður hans og systir hans
Vj höfðu flogið á burt daginn áð-
ur- En hann hafði verið hrædd-
að fljúga með þeim. Ein-
^ern veginn, þegar hann hafði
aupið fram á skörina og tekið að
a ut vængjunum fremst á brún-
nni’ bafði gripið hann hræðsla. Það
ar svo hræðilegt að sjá niður, ofan
í þetta mikla sædjúp. Og hann var
svo hátt uppi. Það var óhugsandi, að
vængirnir myndu bera hann uppi í
loftinu, hann mundi falla ofan í
djúpið og farast. Hann dró þvi að
sér vængina, bældi niður kollinn og
labbaði aftur til hreiðursins inn í
klettaskorunni, þar sem hann svaf um
nóttina. Jafnvel þótt bræður hans og
systir hans, sem hafði mun styttri
vængi heldur en hann sjálfur, flygi
89