Æskan - 01.07.1958, Blaðsíða 14

ÆSKAN
Um daginn heimsóttum við höfnina.
Ég spurði stýrimann, sem ég sá, hvaða
vörur væru í skipinu, og hann sagði
mér líka, til hvaða landa og hafna
vörurnar áttu að fara.“
Þegar þau komu heim, sýndi Gösta
þeim stafrófskver litla bróður síns.
Hann sagði þeim, að börnin væru í
skóla frá fimmtán mínútur fyrir 8 til
hálf ellefu. Svo fara þau heim og
borða og eru svo líka í skólanum eftir
hádegið. Þau hafa tveggja mánaða
sumarfrí og eins mánaðar frí um jól-
in. Gösta hafði tvisvar farið með skól-
anum í skíðaferð til Jamtalands.
Hér kemur uppskrift á sænskum
klöttum, sem börnin fóru heim með
sér.
^0o q
<^=2 HVEITI
RJÓMI
£EGG
oo
ð
1 dl
2 2 desilítrar mjólk
2 teskeið salt
{ MATSKEIÐ
BRÆTT SMJÖR
KLATTAR:
Blanda skal saman eggjunum, rjóm-
anum og mjólkinni og hræra það út
eins og jafning í hveitið. Síðan er
saltið sett saman við.
Að lokum er látið kælt, brætt smjör
saman við.
RfMERKI
Fyrsta skrefið til frí-
merkjasöfnunar er
sjálfsagt oftast það, a<5
halda til haga fri-
merkjum, sem berast á
bréfum til hins verð-
andi safnara og kunn-
ingja hans; því næst er
athugað, hvort ein-
hverjir vildarmenn, sem mikið fá af bréf-
um, lielzt frá sem flestum löndum, vilja
ekki halda saman merkjunum og láta þau
af hendi fyrir lítið, eða ekki neitt. Næsta
skrefið er að kaupa frímerki. Þá fer að
þyngjast undir fótinn hér í fámenninu, en
í flestum öðrum menningarlöndum er um
margt að velja, án þess að til mikilla út-
gjaida þurfi að koma. Gatan hefur þar
fieiri keppinauta en hér um liuga æskunn-
ar. Frímerkjagjafir draga skammt til þess
að koma upp frímerkjasafni, ef eitthvað á
að vera. Merkin eru af ódýrasta tagi, að-
eins fáar tegundir, og það gengur seint
með söfnunina. Eigi hins vegar hugur að
fylgja máli, er aðcins um tvær leiðir að
velja: Að skipta eða kaupa. Handhægast
og einfaldast er að kaupa merkin, þar sem
því verður við komið, og má þá ýmist
kaupa frímerki á hréfum, eftir þyngd (t. d.
100 gr., 1 kg.), kaupa böggla (pakka), með
100—1000 eða fleiri merkjum, aðeins eitt
af hevrju tagi. Eru öll merkin í högglin-
um ýmist frá einu landi eða frá afmörk-
uðum flokki landa (t. d. Norðurlöndum),
frá heilli heimsálfu, eða öllum lieiminum.
Eoks má kaupa einstakar útgáfur eða ein-
stök merki, sem vantar i safnið. Ódýrast
er að kaupa frímerki eftir þyngd, en þá er
eftir fyrirhöfnin (og ánægjan) að leysa
]>au af bréfi. Tegundirnar verða fáar og
mörg merki af hverri tegund. Vanalega
fara 3000—4000 merki í kílógrammið 16
hréfi). Það verður að lagast eftir því,
liverju safnað er, hvers konar bögglar eru
keyptir. Böggull með merkjum frá einu
landi verður hlutfallslega dýrari eftir þvi
sem fleiri merki eru i honum. Til dæmis
kosta 75 íslenzk merlci eigi aðeins þrisvar
sinnum meira en 25 merki, lieldur að
minnsta kosti fimm sinnum meira, og 200
norsk merki kosta um 25 sinnum meira en
50 norsk merki. Þetta stafar af þvi, að
hægt er að láta eintóm ódýr merki í litlu
bögglana, en eftir því sem merkjunum i
bögglinum fjölgar, verður að seilast til
dýrari og dýrari tcgunda til þess að fylla
ywwwwvwwwwwwwwwwvwwwi
Deigið á að standa í tvo tíma áður
en það er bakað. Það er bakað alveg
eins og venjulegar pönnukökur.
★★★★★★★★
Hvernig á
að afla
frímerkja.
★★★★★★★★:
töluna. Gagnslítið er að kaupa minnstu
bögglana, því merkin í þeim eru oft og
einatt merki úr útgáfum, sem verður nð
kaupa af heilar siður, til þess að fá það,
sem vantar. Situr maður þá eftir með tví-
tök, sem erfitt getur orðið að losna við.
Gæta verður þess, að merki, sem fá þanu
heiður að komast í safnið, séu heil. hrein
og gallalaus. Þau mega hvergi vera .,þynnt“,
enga tönn vanta, myndin verður að vcra
hrein og skýr og í miðju merkinu. Sé
merkið ónotað, verður limið að vera ó-
skert, sé það notað, má stimpillinn ckki
vera sóðalegur, en þó skýr og sem greini-
iegastur.
Framhald.
NÝ FRÍMERKI.
Hinn 8. júli s.l. voru gefin út tvö uý
íslenzk frímerki með þessum verðgildum:
1 króna með mynd af eyrarrós. Upplag:
1.250.000. — 2,50 krónur með mynd af
fjólu. Upplag 750.000.
Hjá tannlæltnimun.
Einu sinni, þegar ég var að bursta i mér
tennurnar, sá ég að það var komin hola i
eina þeirra. Ég fór' strax til mömmu og
sýndi henni hana.
„Þú verður að fara undir eins og láta
gera við tönnina,“ sagði liún.
En til tannlæknis vildi ég ekki fara, livað
sem það kostaði. Þetta gleymdist, en holan
í tönninni stækkaði og stækkaði með hverj-
um deginum sem leið, en ég veitti því enga
eftirtekt.
Kvöld eitt kom frændi minn í lieimsókn
og gaf mér fullan poka af karamcllum.
Þær voru svo góðar, að ég lauk við þær
allar áður en ég fór að sofa. En um nótt-
ina vaknaði ég með þá alverstu tannpínu,
sem ég hef nokkurn tima fengið. Ég gat
ekkert sofið um nóttina og daginn eftir
varð ég að fara til tannlæknisins. Þegar ég
kom inn á biðstofuna, hætti tannpínan allt
í einu og ég hugsaði með mér, að það væri
óþarfi að láta gera við tönn, sem ég fyndi
ekkert til i. Ég var i þann veginn að snúa
við, þegar tannlæknirinn kom og sagði að
ég væri næst. Ég þorði eklci annað en fara
inn með honum, en ekki var gott að láta
gera við tönnina. En ég ætla að fara strax
til tannlæknisins, þegar ég sé að önnur
tönn er a'ð byrja að skemmast, þvi að
læknirinn sagði að þá fyndi ég miklu
minna til og slyppi alveg við tannpínu.
Margrét Sigtryggsdóttir, 10 ára.
98