Æskan - 01.05.1960, Blaðsíða 10

ÆSKAN
HJALP I NAUÐUM
Þær komu til okkar dag einn seint í apríl. Suðvéstan stormur bar úthafsbylgjur
og þeytti sælöðri inn í iitiu víkina okkar á vesturströnd Skotlands, og ég hafði
iarið upp á höfðann til að bera grjót og torf að leyni, sem ég hafði gert
mér í klettagjótu andspænis hreiðri fálkans.
Þarna uppi barst mér til eyrna garg í villigæsum. Ég leit undrandi í kring-
um ínig, því að gæsirnar htifðu flogið norður fyrir sex vikum og áttu nú að vera
farnar að byggja sér hreiður. Rétt sunnan við höft'íann kom ég auga á gráan gassa.
Hann flaug iágt undan vindi, sneri síðan við og liækkaði flugið og renndi sér
aftur niður að sjónum. i»að var skerandi ákall í gargi hans og ég beindi sjónauka
mínum út á sjóinn. Brátt kom ég auga á grágæs á sundi. Ég vissi samstundis, að ég
var hér vitni að harmsögu, sem oft gerist í dýraheimi: gæsin liafði særzt í vetrarheim-
kynnum sínum og gat ekki flogið. Samt liafði hún svarað kalli norðursins þegar vor-
aði, og þegar félagar hennar hófu sig til flugs, hafði hún lagt af stað gangandi og
syndandi til Norður-Skotlands eða jafnvel til íslands, 1300 km í burtu. Hún hlaut
að hafa verið l'imm eða sex vikur á leiðinni og maki liennar hafði ekki yfirgefið
liana í erfiðleikum hennar. Og liér háði hún nú liina vonlausu baráttu sína við
vind og sjó. Öðru hverju settist gassinn við lilið hennar og synti með henni, en hóf
sig brátt til flugs og sendi að nýju hið skerandi ákall til maka síns að hefja sig til
flugs.
Við höfðann var straumröst og sjórinn mjög úfinn. Gæsin synti aftur út í röstina
en hraktist til baka, unz máttur hennar var þrotinn og vindurinn bar hana fyrir
oddann og upp að ströndinni. Hægt og hægt barst hún inn víkina, og þegar ég sá
ihvert straumurinn mundi bera hana, hljóp ég niður af höfðanum og ofan í fjöru.
Betty, konan mín, stóð á kletti og starði út á sjóinn gegnum sælöðrið, þegar ég
kom niður. Hún hljóp á móti mér, benti á gargandi gassann og spurði kvíðafull:
„Hvað er að?“
Þegar ég hafið sagt henni það, sagði hún vantrúuð: „Og hann hefur verið hjá
henni allann tímann! Af hverju flaug hann ekki með hinum gæsunum?"
Ég sagði henni, að gæsahjón byndust tryggðarbönduin ævilangt. „Alveg eins og
við!“ sagði Betty og leit á mig.
Þegar gæsin var komin inn í víkina, skammt undan landi, sá ég, að ekki var til
FRAMHALD A NÆSTU SIÐU
Stærsta blóma-
sýning veraldar.
Nú stcntíur yfir í Holla’ndi
mikil túlípanahátíð. Tilefnið er
400 ára afinæli túlípanans i Hol-
landi, sem nú er frægasta túh-
panaland heims.
Árið 1560 kom flæmskur mað-
ur heim til Hollands. Hafði
hann ]iá farið í sérlega sendi-
ferð fyrir Ferdinand lteisara !•
til Tyrkjasoldáns. Frá Tyrk-
landi flutti liann með sér
nokkra blómlauka, sem hann sa
i vasa í Tyrklandi i margvísleg-
um litum. Þar með liéldu túh-
panarnir innreið sina í Holland-
Síðan liafa Hollendingar vcr-
ið ]>akklátir sendiboða keisar-
ans fyrir að liafa fært ]>eim
blómlaukana, sem ætið liafa
vakið mikla ánægju vegna fcfi"
urðar sinnar og litadýrðar.
Blómlaukaræktin færir Hol-
lendingum um 2 milljarða is"
lenzkra króna á hverju ári 1
gjaldeyristekjur.
Hápunktur hátíðahaldanna eI
hin fjölskrúðugasta sýning, sem
um getur í heiminum. Þar el
til sýnis 3000 fermetra blóma-
garður, sem nefndur er „Bibhu-
garðurinn". Eru ]>ar sýnd öll
]>au blóm og jurtir, sem nefnd
eru í Biblíunni.
yí
Köttur og mús.
Nokkur böi-n, eins mörg °&
vilja, standa úti við vegg1Iin
allt í kring f herberginu. E>H
barnið er á miðju gólfi; Þa® °r
kallað köttur, en hin eru mýs11
ar.