Æskan - 01.05.1960, Blaðsíða 23

ÆSKAN
Dagskinian var fyrsta vingjarnlega höndin, sem rétt var til lians frá Evrópu. Hann var
kominn liálfa leið og hafði verið á flugi i 18 tíma. Nú var ekki lengur þörf fyrir liann að
leika skollaleik við skýjabakkana. Sól var risin úr sæ, og smám saman hljmaði í veðri. En
nú var það annað, sem fór að ofsækja hann, en það var svefninn. Hann tók dofna fæt-
urna af stýrinu og stappaði í gólfið. Hann sló sig utan undir, hann barði út i loftiC og
gerði allt, scm hann gat til að halda sér vakandi. Nú var sólin komin nokkuð hátt á loft,
]>egar fyrst tók að greiðast úr skýjunum fyrir neðan. Loks undir kvöld sá hann land, —
írland! Hann flaug yfir Suður-England og Ermasund, og Frakkland lá þá til fóta
lionum. f Paris biðu menn með eftirvæntingu komu Lindberghs. Svo liundruðum þúsunda
skipti streymdi mannfjöldinn út á flugvöllinn, til þess að sjá, hvar hann ætti að lenda.
Klukkan rúmlega 10 renndi flugvélin sér léttilega niður á flugvöllinn í París. Flugferðin
var á enda eftir 33% klukkustund. Árið 1958 nam tala flugfarþega í lieiminum samtals
89.000.000, og á þeirri tölu sést bezt þróun flugmálanna frá því að Lindbergh flaug sitt
fræga flug árið 1927. Endir.
Framhaldssagan.
Sveina litla liafði fengið að
fa ra í dansskóla og mamma fór
þangað með lienni í livert skipti
til þess að horfa á. Einu smni
sagði hún Sveinu að það þætti
ekki kurteisi að dansa þegjandi,
eins og hún gerði. Hún yrði að
Venja sig á ]>að að tala við dans-
kerra sinn. í næsta skipti tók
ttiamma eftir þvi, að sami
Orengurinn kom og bauð Sveinu
i dans i livert skipti, sem dans-
a<5 var. Hún tók lika eftir því,
sér til ánægju, að nú var Sveina
farin að tala í dansinum.
Þegar þær komu lieim, spurði
ttamma:
— Hvernig stóð á þvi, að
sami drengurinn dansaði alltaf
við þig?
— Það var af þvi, að ég var
að segja honum framhaldssögu.

Flugbók
María Jónsdóttir
fluáfreyja
er innborinn Reykvíkingur. For-
eldrar liennar cru þau Sigurlaug
Guðmundsdóttir og Jón Vigfús-
son. Að loknu barnaskólanámi
innritaðist María i Kvennaskól-
ann i Reykjavik og iauk þaðan
Prófi árið 1950. Hún vann síðan
við verzlunarslörf þar til 1956,
Æskunnar
er hún gerðist flugfreyja hjá
Flugfélagi Islands.
Eins og fleiri flugfreyjur, sem
lengi liafa starfað hjá Flugfé-
laginu, hefur María komið viða
og margt séð á fcx'ðum sínum.
Hún segir, að sér þyki meira
gaman að fljúga milli landa en
innanlands og einnig telur liún
sumarferðir til Grænlands eftir-
minnilegar.
vSltúl! MajJnúti-
son flugstjórí
er fæddur i Reykjavík, foi'eldr-
ar: Elisabet Guðmundsdóttir og
Magnús Jónsson. Skúli fékk
snemma áhuga fvrir fluginu og
átta ára gamall fékk hann iun-
göngu i Model-svifflugfélagið,
sem ])á starfaði í Reykjavík.
Hann smiðaði mörg flugvélalík-
ön á þeim árunx. Síðar gekk
liann i Svifflugfélagið og var
þar virkur þátttakandi i xnörg
ár. Síðsumars 1946 fór Skúli til
Bx-etlands til flugnáms. Hann
dvaldist ytra í tvö ár og kom
lieim með prófskirteini upp á
vasaxin sem atvinnuflugmaður.
Hann i-éðst þá strax til Flugfé-
lags íslands, fyrst sem nðstoö-
arflugmaður á Iíatalinaflugvél-
um félagsins og þá á Dakota-
flugvélum. Hann varð flugstjóri
á Katalina flugvélum 1952 og á
Dakota tveim árum síðar. Skúli
var einn þeirra, sem fói’u utan
vorið 1957 til þjúlfunar i mcð-
ferð Viscount flugvélanna.
Hann er ’nú flugstjóri á Vis-
count flugvélum Flugfélags ís-
la nds.