Æskan - 01.10.1962, Blaðsíða 9

- ÆSKAN
gefa þér, Davíð, en það hryggir mig reglulega mikið, að
það skuli vera til svona illt í þér! .. . Láttu mig nú sjá,
að þú bætir ráð þitt og verðir góður drengurl“
Þau höfðu þá komið henni til að trúa því, að ég væri
slæmur drengur! Það særði mig djúpt að hugsa til þess.
Ég reyndi að borða, en gat það ekki fyrir grátekka.
Skömmu síðar heyrðum við, að vagninn var að koma,
og ungfrú Murdstone skipaði að iáta bera koffortið mitt
út.
Ég svipaðist um eftir Peggotty, en það var ekki hún,
sem kom með koffortið. Murdstone sást ekki heldur.
„Vertu sæll, Davíð minn,“ sagði móðir mín og tók í
höndina á mér. „Þú veizt, að þetta er þér fyrir beztu,
væni minn!... Svo færðu að koma lieim í fríinu." ...
„Klara!“ sagði ungfrú Murdstone og leit fast á móður
mína.
„Já, nú segi ég ekki meira, góða Jane!... Vertu sæll,
elsku bezti drengurinn minn! . . . Guð blessi þig alltaf!“
Síðan teymdi ungfrú Murdstone mig út að vagninum,
og um leið og liún kvaddi mig, sagði hún reiðilega, að
hún vonaðist til, að ég bætti ráð rnitt, áður en það yrði
um seinan.
FIMMTI KAFLI.
Eg er sendur að heiman.
Þetta var vagnstjórinn, sem hafði ekið okkur Peg-
gotty til Yarmouth, og klárinn hans var líka sá sami.
Við ókum fjarska hægt eftir veginum heiman að frá mér.
I fyrra skiptið, sem ég fór að heiman, hafði ég aftur og
aftur snúið mér við til að kveðja móður mína, en í þetta
sinn leit ég alls ekki um öxl. Ég sat með vasaklútinn fyrir
andlitinu og grét beisklega.
Þegar við höfðum ekið spottakorn, nam klárinn skyndi-
lega staðar. Ég tók klútinn frá augunum og sá nú, hvar
Peggotty kom út úr limgerði, sem var við vegarbrúnina.
Hún klifraði upp í vagninn, tók mig í faðm sér og þrýsti
mér að brjósti sér, svo að hnapparnir af treyjunni hrundu
niður á pinklana og kassana, sem voru í vagninum.
Hún mælti ekki orð frá vörurn, en fór með höndina
niður í stóra vasann sinn, tók upp nokkra pappírspoka
með kökum og brjóstsykri í og sömuleiðis peningabuddu.
Öllu þessu tróð hún niður í vasa mína, og eftir að hún
hafði faðmað mig einu sinni enn, klifraði hún niður úr
vagninum og lrvarf inn í limgerðið. Ég hirti einn af
treyjuhnöppunum hennar og geymdi hann til minning-
ar um haná.
Ökumaðurinn leit á mig eins og til að spyrja, hvort
hún kæmi aftur. Ég hristi höfuðið, og síðan ókum við af
stað.
Ég hresstist svo mikið við, að Peggotty kvaddi mig, að
ég steingleymdi að gráta.
HVAO SEGJfl ÞEIR?
Margrrét Jónsdóttir, rithöf-
undur, skrifar: „Æskan er nú
fjölbreyttasta, ' víðJesnasta og
stærsta barna- og unglinga-
blað landsins. Engin ellimörk
sjást á lienni, og nafnið sitt
fallega ber hún enn með sóma.
Eg vona og óska, að hún eigi
langa og bjarta framtíð fyrir
böndum og haldi áfram að
flytja gott og Jiollt lestrarefni
við hæfi barna og unglinga og
vari við hinu illa, vari við l)öl-
valdinum mikla, áfenginu, og
ofnautn þess, sem ])ví miður er
enn sem fyrr einn versti óvin-
ur mannkynsins."
Lesendurnir skrifa.
B. V. H., Reykjavík, skrifar:
Kæra Æska ! Þakka J)ér fj'rir
allar sögurnar og allt ])að sem
l)ú hefur flutt. Það er svo
margt að velja úr. En mér
finnst getraunirnar ávallt
skemmtilegastar. Þú ert alltaf
veJkomin til mín. Ég byrjaði
að kaupa þig þegar ég var tíu
ára gamall, og ég mun kaup-
þig svo lengi sem ég Jifi. Méi
finnst þú lioma of sjaldan út.
Þú ættir að lioma á þriggja
vikna fresti, það finnst mér.
Það myndi enginn sjá eftir
þeim krónum, sem ])ættust við
árgjaldið.
S. R., Neskaupstað, skrifar:
Kæra Æslia! Iig ])alilia þér
kærlega fyrir allar skemmti-
legu sögurnar, skrýtlurnar og
gáturnar og sérstalilega fyrir
þáttinn islenzk frímerki. Ég
safna frímerkjum en er bara
byrjandi.
S. B., Akureyri, skrifar:
Kæra Æska! Ég þalika þér
íillt góða efnið, sem er i blað-
inu, sérstaklega fyrir allar
þinar góðu þrautir, sem ég uni
mér oft við að ráða. Ég vil
biðja þig að birta svolítið
meira um íþróttir.
S. E., Ólafsfirði, skrifar:
Mér finnst Æskan bezta
barnablaðið á íslandi.
T
Allar upp pantaðar.
Einu sinni voru tveir bræð-
ur, scm komu til frænku sinn-
ar, sem var nýbúin að eignast
litla stúlku.
„Hvar fékkst ])ú svona litla,
sæta telpu?“ spurðu þeir.
„f apótekinu,“ svaraði frænk-
an.
Drengirnir fóru heim til
mömmu sinnar og báðu hana
•að kaupa litla systur handa
þeim.
„Ég má bara ekki vera að
þvi núna,“ sagði móðir þeirra.
Þá fóru þeir niður í apótek
og spurðu hvort ckki fengist
keypt lítil systir.
„Þær eru því miður allar upp
"?ntaðar,“ sagði afgreiðslu-
’:lkan.
Sendandi: Anna M. Þ.
Dísa og Kolli.
Dísa segir mjá, mjá,
má liún nú fá rjóma.
Gott væri þó fyrst að fá
fisk í magann tóma.
Kolla líkar kjötið bezt,
kettlingnum þeim svarta.
Við bollu eina hefur hann sezt,
i hana er að narta.
G. B.
1%
Sörli.
A Sörla minum sit ég nú,
svo er allt i lagi.
Ennþá skeiða ætlar þú
inn á næstu bæi.
G. B.
201