Æskan - 01.10.1962, Blaðsíða 17

Ár í heimavistarskóla.
★ Páll og Nancy hafa fund-
ið lítinn, veikan dreng.
Læknirinn er kominn að
vitja hans.
Skarlatssótt! Páll og Nancy horfðu
skelkuð livort á annað. Þau vissu,
hve smitandi hún var og þau höfðu
bæði lyft og hjálpað veika drengn-
um, þegar þau gáfu honum að
drekka.
„Hvað er að tarnal" sagði Brown
læknir, er hann sá krakkana og bar
kennsl á þau. „Eruð þið hérna? Þá
get ég sagt ykkur strax, að Eiríki er
batnað, og hann getur gengið næst-
um því eins vel og þið. Hann fær að
fara heim á morgun.“
Eiríki batnað! Börnin litu hvort á
annað. Þetta var einmitt ein af ósk-
unum, sem þau höfðu borið fram við
Óskasteininn.
„Jæja, ætli það sé ekki bezt að
rannsaka Jim,“ hélt læknirinn áfram
og beygði sig yfir hann. „Þetta virð-
ist vera skarlatssótt, en það gæti líka
verið eitthvað annað. Ég vona, að þið
hafið ekki smitazt, en þið megið ekki
vera í skólanum fyrst um sinn, þá
smitið þið bara öll hin.“
í SÓTTKVÍ.
Páll og Nancy störðu klumsa
hvort á annað. Hvað var þetta,
máttu þau ekki fara heim í skólann?
Brown læknir bað þau nú bíða,
meðan hann athugaði Jim litla nán-
ar, og börnin gengu út fyrir og spjöll-
uðu saman.
Eftir um Jiað bil hálftíma kom
konan út til þeirra. Hún var glaðleg
á svip og sagði, að læknirinn áliti
Jim ekki mjög veikan. Hann hefði
lyf með sér og hún ætlaði sjálf að
hjúkra honum, því að þau bjuggu
svo afsíðis, að engin hætta var á, að
aðrir gætu smitazt.
„En hvernig stóð á því, að júð
komuð liingað?“ spurði hún síðan, og
þá sögðu Jiau henni frá Chow og
Óskasteininum.
„Lítill hundur?" sagði hún og leit
á þau með athygli. „Það skyldi þó
ekki vera sá, sem ég sá hjá tataran-
um á leið minni til læknisins?“
Hún lýsti nú hundinum nánar og
Nancy hrópaði:
„Ég er viss um, að það er Chow.
Hvað eigum við nú að gera?“
„Við segjum Brown lækni þetta,“
sagði Páll og það gerðu þau.
—----------------------- ÆSKAN
Hann tók börnin með sér í bíln-
um sínum, þegar hann fór, og á leið-
inni stönzuðu Jjau við lögreglustöð-
ina og sögðu frá því, sem þau liöfðu
heyrt um litla hundinn.
Síðan óku þau heim í Veðraskjól.
Þar var því svo hagað, að þau f'engu
sitt herbergið hvort, einangruð frá
öllum hinurn. Þar áttu þau að sofa
og borða, án þess að komast í snert-
ingu við hina nemendurna, þar til
læknirinn hafði komizt að raun um,
hvort þau höfðu smitazt eða ekki.
Til allrar hamingju máttu þau
tala við félaga sína, ef þau aðeins
gættu Jjess að koma ekki nærri þeim,
og næsta morgun sagði Tommi Jjeim
frá Jjví, að Chow væri fundinn.
„Lögreglan fann hann hjá þessum
andstyggilega tatara, Malengró heitir
hann víst, og nú er hann kominn aft-
209