Æskan

Árgangur

Æskan - 01.06.1989, Blaðsíða 6

Æskan - 01.06.1989, Blaðsíða 6
Hrognkelsi og hrekkjusvín Framhaldssaga eftir Kristínu Steinsdóttur Lási sveiflaði skólatöskunni og gekk út úr skólanum. Þetta hafði verið leiðinlegur skóladagur eins og allir aðrir dagar sem hann mundi eftir. Þegar hann yrði nógu gamall ætlaði hann að hætta í skóla og aldrei framar að líta í áttina til skólabyggingar. Hann stóð og horfði upp eftir gamla skólanum. Honum fannst stóra húsið vera risafengið skrímsli með þúsund augu sem ætluðu að gleypa mann. Stærstur var gang-glugginn langur og mjór eins og kennarinn hans. Allt í einu heyrði Lási rödd kennarans: - NÚ VERÐUR ÞÚ AÐ TAKA ÞIG Á, ÞORLÁKUR! Hann horfði upp í gluggann og allt í einu fóru allir gluggarnir að tala með rödd kennarans: - NÚ VERÐUR ÞÚ AÐ TAKA ÞIG Á, ÞORLÁKUR! Hann greip fyrir eyrun og sneri sér snöggt við. Þá hurfu raddirnar! Hann sparkaði illskulega í hjólagrindina um leið og hann gekk framhjá. - Drusla, hvæsti hann og sparkaði aftur. Lási var hár vexti. Mamma hans sagði að hann væri eins og fullorðinn karlmaður. Hann var stærri en flestir hinir krakkarnir í bekknum. Strákarnir voru bara tittir en stelpurnar mestu „pæjur“ þó að þær væru bara ellefu ára. - Komdu í fótbolta! kallaði hann til Palla sem kom út úr skólanum. - Þú veist vel að ég leik ekki við hrekkjusvín, sagði Palli þungur á brún. Svo hjólaði hann í burtu. Lási stóð kyrr og horfði á eftir honum. Hann beygði sig niður og hleypti loftinu úr nokkrum hjólum sem stóðu í hjólagrindinni. Lási vissi að krakkarnir voru hræddir við hann. Hann var ekki sá duglegasti í bekknum en örugglega sterkastur! Hann gekk yfir skólavöllinn. Þar voru tvær litlar stelpur. Þær voru í snú-snú. Bandið var bundið í markstöngina; önnur sneri en hin hoppaði. Lási horfði á stelpurnar. Svo gekk hann til þeirra. Hann ætlaði ekkert að gera. Þegar hann nálgaðist gripu þær töskurnar sínar og hlupu í burtu eins hratt og fætur toguðu. Þær flýttu sér svo mikið að þær gleymdu snú-snú-bandinu. - . . .alveg agalegt hrekkjusvín . . . heyrði Lási þær segja þegar þær hlupu fram hjá. Svo voru þær horfnar. Lási tók snú-snú-bandið upp- Hann sneri því í nokkra hringi og horfði fast á gluggana. En raddirnar komu ekki aftur. Svo henti hann bandinu frá sér og hljóp heim á leið. Lási átti heima í blokk. Blokkin var ekki stór. Hann þekkti allt fólkið. Lási hljóp upp stigann, dró fram lykilinn og fór inn. íbúðin var mannlaus. Mamma var að vinna eins og venjulega. Á eldhúsborðinu fann Lási miða sem á stóð: 6 ÆSKAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.