Æskan - 01.06.1989, Blaðsíða 6

Hrognkelsi og
hrekkjusvín
Framhaldssaga eftir Kristínu Steinsdóttur
Lási sveiflaði skólatöskunni
og gekk út úr skólanum.
Þetta hafði verið leiðinlegur
skóladagur eins og allir
aðrir dagar sem hann mundi
eftir.
Þegar hann yrði nógu gamall
ætlaði hann að hætta í skóla
og aldrei framar að líta í
áttina til skólabyggingar.
Hann stóð og horfði
upp eftir gamla skólanum.
Honum fannst stóra húsið
vera risafengið skrímsli
með þúsund augu
sem ætluðu að gleypa mann.
Stærstur var gang-glugginn
langur og mjór
eins og kennarinn hans.
Allt í einu heyrði Lási
rödd kennarans:
- NÚ VERÐUR ÞÚ
AÐ TAKA ÞIG Á,
ÞORLÁKUR!
Hann horfði upp í gluggann
og allt í einu
fóru allir gluggarnir
að tala með rödd kennarans:
- NÚ VERÐUR ÞÚ
AÐ TAKA ÞIG Á,
ÞORLÁKUR!
Hann greip fyrir eyrun
og sneri sér snöggt við.
Þá hurfu raddirnar!
Hann sparkaði illskulega
í hjólagrindina
um leið og hann gekk framhjá.
- Drusla, hvæsti hann
og sparkaði aftur.
Lási var hár vexti.
Mamma hans sagði
að hann væri eins og
fullorðinn karlmaður.
Hann var stærri
en flestir hinir
krakkarnir í bekknum.
Strákarnir voru bara tittir
en stelpurnar mestu „pæjur“
þó að þær væru bara ellefu ára.
- Komdu í fótbolta!
kallaði hann til Palla
sem kom út úr skólanum.
- Þú veist vel
að ég leik ekki
við hrekkjusvín,
sagði Palli þungur á brún.
Svo hjólaði hann í burtu.
Lási stóð kyrr
og horfði á eftir honum.
Hann beygði sig niður
og hleypti loftinu
úr nokkrum hjólum
sem stóðu
í hjólagrindinni.
Lási vissi að krakkarnir
voru hræddir við hann.
Hann var ekki
sá duglegasti í bekknum
en örugglega sterkastur!
Hann gekk yfir skólavöllinn.
Þar voru tvær litlar stelpur.
Þær voru í snú-snú.
Bandið var bundið
í markstöngina;
önnur sneri
en hin hoppaði.
Lási horfði á stelpurnar.
Svo gekk hann til þeirra.
Hann ætlaði ekkert að gera.
Þegar hann nálgaðist
gripu þær töskurnar sínar
og hlupu í burtu
eins hratt og fætur toguðu.
Þær flýttu sér svo mikið
að þær gleymdu
snú-snú-bandinu.
- . . .alveg agalegt
hrekkjusvín . . .
heyrði Lási þær segja
þegar þær hlupu fram hjá.
Svo voru þær horfnar.
Lási tók snú-snú-bandið upp-
Hann sneri því í nokkra
hringi og horfði fast á
gluggana.
En raddirnar komu ekki aftur.
Svo henti hann bandinu frá
sér og hljóp heim á leið.
Lási átti heima í blokk.
Blokkin var ekki stór.
Hann þekkti allt fólkið.
Lási hljóp upp stigann,
dró fram lykilinn og fór inn.
íbúðin var mannlaus.
Mamma var að vinna
eins og venjulega.
Á eldhúsborðinu fann
Lási miða sem á stóð:
6 ÆSKAN