Æskan - 01.08.1989, Blaðsíða 36

FRÁ LESEIDUM
l'.iy:
ígpg^U»wmkatata!
I I jíjstaj!
tSíX'vávft'*?
;teS7í;tíw5!íift
eftir Sunnevu Ösp Helgadóttur 10 ára
Dagný var að lesa undlr próf. Það var |
seinasta vorprófíð. Það var stafsetning- 1
arpróf. |
Hún kveið svo fyrir. Henni var svo |
iilt í maganum. Hún fór samt í skólann. |
Og prófíð byrjaði. Kennarinn las upp |
setningar. Dagný hristist, stafirnir voru §
svo krumpaðir. Hún hélt að hún fengi |
ekki meira en tvo. Eftir prófíð fór hún |
heim. |
Nokkrir dagar liðu. Hún átti að fara |
að sækja einkunnirnar. Hún náði í ein- \
inn í tækið. Hún ætlaði að ýta á stóran,
bláan takka en gamli maðurinn sagði;
„Nei, ekki þennan takka.“
En of seint! Hún var búin að ýta á
hann. Gamli maðurinn öskraði:
„Ó, nýja uppgötvunin mín. Ég ætlaði
að verða ríkur og frægur.“
Dagný fann eitthvað skrítið gerast.
Hún snerist hring eftir hring. Henni
var óglatt. Hún snerist og snerist.
Loks lenti hún. Hún var komin 150
ár aftur í tímann. Hún steig út úr tíma-
kunnaspjaldið og fór heim. Það var svo
gott veður að hún ákvað að fara lengri
leið en venjulega. Hún fór lengri leið-
ina. Allt í einu sá hún mjög skrítið hús.
Það var eins og þríhyrningur í laginu
með mörgum kúlum út úr. Hún gekk
inn. Hún sá eldgamlan karl vera að
vinna. Gamli karlinn sneri sér við.
Hann var með sítt, hvítt skegg:
„Komdu bara inn, heillin mín,“ sagði
hann.
Dagný hikaði svolítið en fór samt
inn. Þá sá hún skrítið tæki. Hún horfði
undrandi á það og spurði:
„Hvað er þetta?“
„Þetta er tímavél, skal ég segja þér.“
Dagný horfði undrandi á. Hún fór
36 Æskan
| vélinni. Fyrir neðan hana voru margar
| litlar grænar verur.
1 „Diggi liggi búff,“ heyrðist í þeim.
Dagný datt út úr tímavélinni. Hún
| klesstist á jörðina. Eða var þetta ekki
| jörðin? Það gat varla verið. Hún reis
1 upp. Litlu, grænu verurnar drógu hana
1 inn í skrítinn kofa. Þær ýttu á takka.
| Allt fór í klessu. Svo hættu lætin. Þegar
| hún steig út var hún orðin alveg eins og
| þessar grænu verur. Hún flýtti sér í
| tímavélina með verurnar á hælunum.
1 Hún fór inn í hana og ýtti á bláa takk-
| ann. Hún þaut til jarðar. Þá heyrði hún
| kallað:
| „Vaknaðu, Dagný!“
I Þetta hafði þá allt verið draumur.
Bubbi, Megas
og
geimferðin
eftir Jórunni H.
Ragnarsdóttur 11 ára
Einu sinni var strákur sem hét Bubbi.
Hann dreymdi oft um að verða geimfan
og að hann kæmist til reikistjörnunnar
Mars.
Einu sinni um nótt heyrði hann hatt
hljóð.
Hann var mjög forvitinn en nú varð
hann forvitnari en hann hafði nokkru
sinni verið. Hann leit út um gluggann
og sá stórt geimfar á gömnni fyrir fram-
an húsið.
Bubbi klæddi sig og spurði síðan eftir
Megasi, vini sínum. Hann átti heima 1
næsta húsi. Þeir ætluðu að skoða geim-
farið. Dyrnar á geimfarinu voru opnar
og strákarnir gengu hægt inn. Það var
enginn í geimfarinu. Bubbi og Megas
fiktuðu í nokkrum tökkum en þá f°r
geimfarið af stað. Þeir urðu hræddir og
hlupu í felur.
Þegar geimfarið nam staðar gægðuSt
þeir út. Þeir voru komnir til Mars. Þeir
ákváðu að litast um. Allt í einu sáu þeir
skrímsli. Það var grænt og tærnar sneru
aftur.
Svo byrjaði það að elta þá. Bubbi
Megas hlupu af stað heim til jarðarinn
ar. Þegar þeir komu heim háttuðu þelf
sig og fóru í rúmið. *
Bubbi vaknaði. Hann hafði verið a
dreyma enn einu sinni.