Æskan - 15.12.1925, Qupperneq 28

120
Æ S K A N
við að þvo gólfið, sem hún var að enda
við að gera hreint fyrir hátiðina.
»Farðu nú úr utanyfirfötunum og
Íivíldu þig, karlinn minn. Ég skal svo
koma með kaffisopa handa þér, þegar
ég er búin hérna með gólfið. En mið-
degismatinn færðu ekki fyr en í kvöld«.
»Já, það er gott að fá kaffisopa til að
hressa sig á. Ég er orðinn bálflúinn af
einu baðstofuhorninu, lauk honum upp
og tók þar flösku með víni og helti út
í kaffið hjá karli sínum.
Steinmóður leit upp stórum augum.
Þetta hafði hún ekki gert lengi, að gefa
honum dropa út í kaffið. Annars kom
það varla fyrir að hann smakkaði á-
fengi. En gott var það að fá svolítinn
dropa út í kaffi, þegar maður var kaldur
»Steinmóður gamli var í vandræðum«.
þessu rölti, og svo að bera pokann, því
hann er býsna þungur. Þær voru drjúgar
að tína i hann í dag, blessaðar konurnar
í Víkinni«.
»Jæja, það er gott. Ég skal fara með
hann fram, þegar ég er búin hérna«.
Litlu síðar fór Bryndís fram og kom
að vörmu spori með sjóðandi kaffi í
merkurskál og færði manni sínum og
heitar lummur með. Pað hýrnaði yfir
Steinmóði gamla, þegar hann leit drykk-
inn og lummurnar. Það var svo nota-
legt að renna niður dropanum, þegar
hann kom kaldur og þreyttur heim.
Síðan gekk Bryndis að skáp, sem var í
og þreyltur. Hann iðaði í skinninu af
tilhlökkun að fá að hressa sig á þessu.
En hvað skyldi koma til að Bryndís
gerði þetta núna. Það hlaut eitthvað að
standa til annað en jólahátíðin.
Þegar hann var búinn að drekka, hall-
aði hann sér aftur á bak í rúmið silt
til hvíldar.
Nú tók Bryndís til máls og var ó-
venju blíð í rómnum: »Karlinn minn,
undanfarna daga hefi ég verið að hugsa
um ofurlítið, sem mig langar til að
minnast á við þig. Ég var fyrst í vafa
um það, hvernig þú mundir taka í það,
en eftir því sem ég hefi hugsað lengur