Æskan - 15.12.1925, Qupperneq 31

Æ S K A N
123
Herdís litla bafði undanfarna vetur
hlakkað mikið til jólanna, en nú kveið
hún fyrir þeim, því henni fanst hún
vera svo einmana og yfirgefin innan um
alt þetta fína fólk f þessu stóra og
skrautlega húsi.
Fyrir lítilli stundu höfðu börnin verið
að stríða henni á því, að nú þyrfti hún
að klæða jólaköttinn fyrst hún ætti ekk-
langaði mikið til að fara til liennar og
vera hjá henni um jólin.
* *
*
Grímólfur kaupmaður sat inni í stofu
og reykti vindil, þegar honum var sagt,
að Bryndís gamla i Kotinu væri kom-
in og vildi finna hann.
»Já, já, hvað skyldi sú gamla vilja
/-•3/3
Herdís hljóp "á móti henni með útbreiddar hendurnar.
ert af nýjum fötum að fara í, og svo
bættu þau við, að jólasveinarnir mundu
koma og taka hana og láta hana i stóran
belg.
Herdís hafði heyrt áður talað um
jólasveinana og hélt að þeir. væru ein-
hverjir voðaljótir karlar, sem kæmu
og tækju litlu börnin. Hún hafði því
farið að hágráta, og þegar frúin kom að
og hastaði á börnin, settist hún snögt-
andi hjá gullunnm sínum úti í einu stofu-
horninu. Nú hélt hún á gömlu brúðunni
sinni og var að tala við hana í hálfum
hljóðum um mömmu sfna og hvað sig
núna? Hún var þó ekki vön að heim-
sækja hann og varla væri hún komin
til að biðja um bjálp. Pað var ekki líkt
henni«. Grímólfur gekk fram i anddyrið.
Par stóð Bryndís gamla hvít af snjó og
kuldaleit.
»Jæja. Hvað er þér á höndum gamla
kona?« sagði Grímólfur um leið og hann
heilsaði Bryndísi.
»Ég kom til að vita, hvort ég gæti
ekki fengið hana Herdísi litlu heim til
mín. Ég heyrði nýlega, að engin vildi
taka hana og því datt mér í hug að
taka hana til mfn og reyna að ala önn