Afturelding - 01.12.1945, Blaðsíða 5

AFTURELDING
HVERER
MAÐURINH?
Síðan sálmurinn: „É{i þrái þig, borg, sem liver
gata er gull“, sem er nr. 96 í viðbæti sálinabókar
livítasunnumanna, kom á prerit, liafa ýmsir spurt
um deili á höfundinum. Hvorttveggja er, að sálm-
urinn og lagið er undurfagurt, og annað bitt, að
liin biinneska þrá kemur fram með svo miklum
Jninga og innileik, að trúaðir menn liafa veitt Jiví
athygli og því viljað vita meira um höfundinn.
Maðurinn, sem ort hefir sálininn, bét Samúel
Gnllberg og var Svíi. Hann er fæddur 24. maí 1909.
Ungur tók liann á móti Kristi, sem frelsara sínum
og var skírður í vatni í kringum 15 ára aldur og
gekk þá inn í hvítasunnusöfnuðiiui í Malmö. Stuttu
seinna skírðisl liann í Heilögum Anda. Sagði liann
Jiað oft síðar, að |iegar sá dagur væri frádreginn,
sem liann gaf Kristi lijarta sitt, befði Jiessi dagur
liaft langsamlega mesta þýðingu fyrir líf sitt.
Þegar hann var 25 ára gamall var bann orðinn
kunnur sem sábna- og tónskáld, en kenndi Jiá veik-
inda. Eftir nákvæma læknisrannsókn, lét lækiiirinn
liann skilja, að liann befði ólæknandi lungnaberkla.
Þetta var þungt bögg fyrir ungan gáfumann. En
fréttin, |ió að þungbær væri, braut bann ekki. Á
Jiesstim tímamótum var Jiað eina andvökunótt, sem
liann orti sálminn og lagið samtímis: Ég Jirái J)ig
borg, sem liver gata er gull. Yfirskrift sálmsins var
frá lians hendi: Hugleiðing á sjúkrabeði á nýári
1934. Um sálm þenna liefir Jiað verið sagt, af vel
dómbærum mönnum, að hann mundi aldrei deyja,
en ganga sem dýr fjársjóður til eftirkomandi kyn-
slóða, þegar margir aðrir sálmar væru útsungnir og
gleymdir.
Nokkru áður en Gullberg veiktist, giftist liann
ágætis konu, sem auk |>ess að vera sannhelgað guðs-
barn, liafði næman skihiing á hæfileikum manns
ann á GolgatalweSinni, til þess aS deyja þar? I!thellti
hann þar ekki blóSi sínu einmitt til að jrelsa þig
jrá syndum þínnm?“
Þær krupu nú báðar til bænar sainan, og hjarta
ungu stúlkunnar, 6em fann svo djúpt til þunga svnd-
ar sinnar, öðlaðist frið og fögnuð í trúnni á Jesúm,
Guðs eingetinn son.
Þetta var sannur beilladagur Granny gömlu og
binni nýendurfæddu sál stúlkunnar, og tár hreinnar
þakklátssemi og lofgerðar féllti uin kinnar þeirra;
fögnuði |>eirra er ekki unnt að lýsa.
Samuel Gullberg.
síns, enda studdi hún liann dyggilega í verkum lians,
á nieðan ]>ví varð viðkomið.
Vorið 1936 fæddist þeim lijónum dóttir, einkar
efnileg og var liún nefnd Monica. Var Gullberg Jiá
búinn að vera veikur um tveggja ára skeið, og dvelja á
lieilsuhæli. En nú virtist sjúkdómurinn fara þverr-
andi, svo að framtíðin varð vonaríkari en áður. En
]>að varð J)ó ekki nenia aðeins blástur í bakkann,
lilé á undan þyngri raunum. Barnið dó og sjúkdóm-
urinn lagðist á Gullberg þyngri en nokkru sinni fyrr.
Vinur Gullbergs segir frá því, að liann liafi komið
lil sín sama daginn og litla stúlkan dó og sorg hans
liafi verið svo ægi|nuig, að liann liefði lialdið, að
missir barnsins mund ríða lionuin alveg að fullu.
En dýpzt úr öldudal sorgarinnar lyftir trúin bonum
á ný upp á ummyndunarfjallið, Jiar sem liann sér
Krist einan. Seinna nm daginn eða sama kvöldið,
segist vinur lians, liafa farið lieini til lians. Þá sat
liann og laut yfir píanóið sitt og hafði })á ort einn
af sínuin ódauðlegu sálmum. Kveðst vinur hans,
sem er ágætlega sönggefinn og var samstarfsmaður
Gullbergs um tíma við útgáfu lagasafns, aldréi liafa
69