Afturelding - 01.09.1946, Síða 10

AFTURELDING
Á heimili Moiitgomery vom langar bænaeamkomur
algengar. Þegar drengirnir voru farnir að vitkast, var
þeim oft safnað samán í bókalierberginu, þar sem
faðir þeirra ræddi við þá.
Þessi samtöl eru þeim öllum í fersku minni. „Ilafið
Guð ávalt fyrstan í lífi ykkar“, var hann vanur að
segja. Það gerðu þeir líka allir, einkum þó Bernard,
sem nú er yfirhershöfðingi.
Kærleikurinn til Guðs Orðs, sem var svo hjart-
gróinn hjá foreldrum þeirra, varð arfleifð lians.
Móðir hans er ein áf þeim konurn, sem kunna mikið
úr Biblíunni utanbókar.
Sá siður hennar, að læra eitt vers á liverjum degi,
hefir haft ómetanleg áhrif á börn hennar, kennt þeim
að varðveita ritningarorðin í hjörtum sér sem dýr-
mætan fjársjóð.
Faðir hershöfðingjans dó árið 1932, en móðir hans
er enn á lífi. Leggur hún daglega leið sína til kyrr-
látrar kapellu í New Park, nálægt heimili hennar í
Irlandi, til að biðja fyrir sonum sínum.
Barizt fyrir góSum málstaS.
Montgomery efast ekki um, að Guð er með honum.
1 þessu stríði liefir hann engu síður barizt sein trú-
aður maður en ættjarðarvinur. Hann trúir því fast-
lega, að hann sé þarna að berjast við máttarvöld hins
illa. Þar af leiðandi finnur hann nauðsynina á and-
legum styrk daglega. Starf hans sem hermanns er að
deyða, en skylda lians sem kristins manns að sýna
frain á, livernig menn geta dáið án minnsta ótta. Með
því að vitna í Biblíuna fyrir mönnum sínum, gefur
liann þeim lausnina á þeirri óvissu, sem oft ríkir um
lífið eftir dauðann.
Montgomery liefir stundum verið álitinn miskunn-
arlaus. Satt er það, að liann á erfitt með að umbera
allan oflátungsbrag. Hann hlífir sér aldrei og ætlast
þvi til liins sama af öðrum. Þegar hann liefir útskýrt-
fyrir yfirforingjaráði sínu áætlun einhverrar orustu,
treystir hann þeim fullkomlega til framkvæmda. Ef
eitthvað mistekst og ekki er hægt að gefa fullnægjandi
skýringu á, setur hann viðkomandi liðsforingja til
hliðar þegar í stað.
Síðan dauða konunnar hans bar að 1937 — liana
syrgði hann í einrúmi lieilt ár — hefir starfið í þágu
hersins verið honum allt. (Einkasonur hans er nem-
andi í Wincester í London). Markmið hans er að vinna
stríðið.
Iiversu óþjáll, sem Montgomery gelur virzt, vildu
menn hans glaðir láta lífið fyrir hann.
Þeir muna, að í fyrri lieimsstyrjöldinni var hann
einu sinni talinn fallinn. Þeir virða trúarsannfæringu
hans. „Monty“ er enginn Iiræsnari í þeirra augum.
Hvernig gæti það verið, þar sem liann er fyrstur í
orusturnar, lifir við sömu kjör og þeir, sefur þar sem
þeir sofa, borðar samskonar mat? Áliugi hans á vel-
58
Bergmál dagsins
Næstsíðastliðinn vetur bar það við í einum æðri skóla þessa
lands, að kennari í trúfræði liafði tíma með nemendum sín-
um. í þetta skipti var hann að útskýra skírn Heilags Anda.
Hann sagði eitthvað á þá leið við nemendurna, að þessa
reynslu öðluðust ekki aðrir en þeir menn trúaðir, sem stund-
uðu heilagt líf og þrengdu sér mjög nærri Guði. Þegar hann
hafði sagt þetta víkur hann þessari spurningu að nemanda
einum, er var frá Vestmannaeyjum: „Er ekki svona fólk
þarna hjá ykkur í Vestmannaeyjum?“ (Hann átti við fólk,
sem Öðlazt hefði skírn Ileilags Anda). Þótt um fleiri trúar-
félög sé að ræða í Vestmannaeyjum, gerði nemandinn sér
grein fyrir því undir eins, að hann atti við Hvítasunnusöfn-
uðinn, og svaraði þ\í spurningunni játandi.
Ritstjóri Aftureldingar liafði lieyrt uin þetta talað, og fann
nemandann að máli við taíkifæri' og spurði liann hvort þetta
væri rélt frá skýrt, og sagði hann það vera.
Dæmi þetta gefur tilefni til að Voná, að endurfæddir menn
uni því ekki, að vera eftirhátar þeirra óendurfæddu í því að
gefa rétta fræðslu í jafn mikilsvarðandi atriði, sem skírn
Heilags Anda er. Með öðrum orðum, að það sé eitt að taka
trú og annað að öðlast skírn Heilags Anda. Og víst skildi
Páll postuli það þannig, því að hann spyr lærisveinana í
Efesus þessarar spurningar: „Fenguð þér Heilagan Anda, er
þér tókuð trú?“ l’ost. 19, 17.
ierð livers einstakg hermanns hefir laðað þá að lion-
um. Þeir finna, að hann ber ekki einungis umhyggju
fyrir líkamlegri heill þeirra, lieldur einnig hinni and-
legu.
Hvílík uppörfun er ekki að vita, að hermenn varir
eru undir stjórn hershöfingja, sem biður daglega til
Guðs, les stöðugt í Biblíunni, berst ekki aðeins fyrir
hinu efnislega og þráir framar öllu að menn lians
liljóti jiá beztu umönnun, sem liægt er að veita undir
slíkum kringumstæðum.
Sagan getur um marga trúaða hershiifðingja —
nokkra eins sigursæla og Montgomery. En honum virð-
ist Guð liafa gefið sérstakt „leynivopn“ — bænasvör
og samhand við Guð.
Við skiljum við hann einhversstaðar á vígvöllum
Evrópu með Biblíuna í annarri hendi, en sverðið í
hinni, og með uppáhaldsbréfið sitt í vasanum. Það kom
frá sunnudagaskólakennslukonu í Atlanta, Georgiu,
Bandaríkjunum, og var undirskrifað af öllum nemend-
um liennar. Það liljóðaði svo: „Við hiðjum fyrir þér
á liVerju kvöldi“.
(Lausl. jiýll úr „The King’s Busines's“).
Gufiný Sigurmundsdóttir.