Afturelding - 01.04.1961, Qupperneq 15

AFTURELDING
Vakning í Kolumbíu.
Nokkrir trúboðar frá Baranqu-
illa, hafa sagt >þær dásamlegu frétt-
ir, að vakning hafi brotizt út í land-
inu. Vakningin kom skyndilega og
þúsundir manna frelsuðust og fyllt-
u^t Heilögum Anda, og fjöldi fólks
fékk einnig að reyna lækningu fyrir
líkama sinn. Samkomusókn hefur
Verið stórkostleg og stundum hefur
tala samkomugesta nálgazt 20 þús-
undir. Bókabúðirnar hafa tæmzt af
Biblium, Nýja testamentum og
Biblíuhlutum, sem hinir nýfrelsuðu
spyrja eftir. Aldrei hefur sézt slíkt
hungur eftir Guðs Orði.
Hin mannlegu verkfæri í vakn-
ingunni eru trúboðarnir John og
Jean Firth og einnig trúboðinn
Eugene Jimenez. Mesta vandamálið
er að fá nægilega stór samkomuhús
fyrir hinn vaxandi fjölda samkomu-
gesta. Undursamlegar lækningar
eiga sér stað í samkomum þeim sem
haldnar eru á daginn. Komið hefur
fyrir að hundruð manna hafa lækn-
azt í einni samkomu.
Dtvarpsstöð borgarinnar og dag-
blöðin hafa tekið eftir vakningunni
og áhrif hennar hafa náð inn að
bjarta þjóðarinnar. Þjóðþingið hef-
ur tekið eftir áhrifum hennar og
þetta mun án efa vekja bergmál
yfir allt landið.
Billy Graham gefur út nýtt blað.
Nýtt mánaðarblað með hálfa
niilljón að byrjunarupplagi hefur
nýlega verið gefið út af Billy Gra-
ham. Nafn blaðsins er „Decision“.
Blaðið er 16 síður og árg. kostar
2 dollara. I leiðara fyrsta blaðsins
skrifar B. G. meðal annars: Komm-
únistarnir hafa greinilega sýnt gildi
hins ritaða orðs, þegar um er að
fæða að vinna þá sem fyrir utan
standa. Við verðum að þekkja köll-
un okkar nú fremur en nokkru sinni,
að þjóna málefni Krists.
3
AlIEIT OG GJAFIR TIL
FlLADELFlUSAFNAÐARINS.
Þ.G. Eyjaf. kr. 231, Á.S. Rvik 100,
N. N. 2000, N.N. 369, S.J. Gullbr. 100,
S.P. Rvík 200, I.G. Ve. 1000, F.V. Svibj.
1500, S.S. 1000, A.B. Rvik 1000, N.N.
2000, H. J. Borgarf. 200, G. Th. Rvik 50,
O. G. Norð-M. 500, N.N. 800, G.M Rang.
100.
Ráð til að sigra
Chrlstian Scrlver seglr svo frá, að
Tnóöir hans hafl á hverju kvöldl, eftlr
að hafa beðlzt fyrlr með syni slnum.
lagt hönd sína á höfuð hans og blessað
hann. Síðar í líflnu, þegar írelstingar
mœttu honum, var l>að sem hann fyndi
ávallt hönd móður slnnar á höfði sér
og þá fékk hann kraft til að sigra.
Laun sunnudagaskólakennslukonunnar.
Prédlkarl helmsótti deyjandl hermann.
Hermaðurinn bað hann að skrlfa nokkr-
ar linur til sunnudagaskólakennslukonu.
Hann sagðl: — Segðu hennl að ég deyl,
sem krlstinn maður, ég hafi aldrel gleymt
því, sem hún hafi kennt mér.
Hún nam staðar.
Einu sinnl var kristin kona, sem fór
með Bibliuna sina tll prestslns síns og
hugðist afhenda honum hana. Ástæðan
fyrir þessu var sú, að henni fannst Guð
vera búlnn að yflrgefa slg, og þar sem
hún, þar af leiðandl átti enga huggun
I Blbliunnl slnni, vlldi hún að prestur-
inn gæfl hana elnhverjum, sem gæti
notið hennar. Presturinn stakk upp á
þvi, að hún yrða að kveðja Jesúm áður
en hún yíirgæfi hann fyrlr alla tið. Þau
krupu á kné. Presturinn þakkaði Guðl
með hjartnæmum orðum fyrir alla þá
blessun, sem hann hefðl veltt konunnl
alit írá þeim tima, er hún lagðl lif sltt
í hans hönd. Hann uppmálaöi kærleika
Guðs og endurlausnarverk Jesú fyrlr íá-
tæka syndara. Síðan kom röðin að kon-
unnl að kveðja. Hvað varð hennl þá að
orði? Jú:
— Þökk, kærl Guð, fyrlr að ég má
vera kyrr hjá þér!
Þannig umbreyttist kveðja hennar I
innilega þakkargjörð til Guðs fyrlr allan
hans kærleika. Hún tók Bibliuna sina og
gekk heimleiðis fagnandl glöð.
KJALLARAHORNIÐ
SKRIÐA FELLUR Á BÆ. Skíðastaðir hét bær til forna undir Vatns-
dalsfjalli í Húnavatnssýslu. Á bæ þessum bjó til forna flugríkur
bóndi. Hann hafði mörg hjú og hélt þeim fast og miskunnarlaust til
vinnu. Svo gekk bóndi hart að hjúum sínum með vinnu á sumrum,
að hann lét aldrei neina vinnukonu vera heima til eldhússtarfa. Þar
að auki lagði hann þá skyldukvöð á þær að hafa alla stórelda, er
hafa þurfti alla vikuna, á helgum dögum. Leyfði hann stúlkunum
hvorki að sækja kirkjur né sinna lestrum. Einn sunnudag árla sást
frá bæ einum vestanverðu í Þinginu að maður í hvítum klæðum (eng-
ill) gekk norður eftir Vatnsdalsfjalli. Hann hafði sprota í hendi og
nam staðar upp undan Skíðastöðum. Þar laust hann sprotanum á
fjallið. En jafnskjótt sprakk þar fram afar stór skriða úr fjallinu.
Hún varð æ stærri og meiri, því lengra sem hún velltist ofan eftir
hlíðinni og féll hún yfir allan bæinn á Skíðastöðum, svo að enginn
maður komst af, utan ein stúlka. En hún hafði oft sýnt liðsinni og
miskunn mörgu nauðlíðandi fólki, sem aðrir á Skíðastöðum höfðu
lokað hjarta sínu fyrir. Hér virðist því vitnisburður Biblíunnar hafa
ræzt: „Dómurinn verður miskunnarlaus þeim, sem ekki auðsýndi
miskunn, miskunnsemin gengur sigrihrósandi að dómi. — Frá til-
drögum að björgun stúlkunnar verður sagt í næsta kjallarahorni.
(Almenn sögn í Vatnsdal og Þjóðsögur Jóns Árnasonar).
31