Afturelding - 01.12.1987, Blaðsíða 24

Ieika til þjónustu við Guð.
Reyndar hafa karlmenn, jafnt á
dögum Biblíunnar sem nú á tím-
um, oftast verið meira áberandi í
leiðtogastöðum innan kirkjunn-
ar. Félagslega, menningarlega
og af heimilisástæðum hafa þeir
oftast haft meira svigrúm og
frelsi til athafna heldur en kon-
urnar. Samt segir Biblían okkur
að konur, sem endurfæddar eru
fyrir blóð Krists, séu hæfar til
þess að þjóna við hlið bræðra
sinna þegar Guð kallar þær til
þess. Samkvæmt Ritningunni er
hlutverk konunnar í söfnuði
Krists aðeins takmarkað af köll-
un Guðs til einstaklingsins.
Reyndar er þátttaka í kristilegri
þjónustu „rétt viðbragð“ allra
kristinna manna við elsku Guðs.
I Rómverjabréfinu 12:1 skrifar
Páll: „Pvíbrýni égyður, bræður,
(orðið vísar til allra barna Guðs,
bæði karla og kvenna, í líkam-
legri eða andlegri fjölskyldu) að
þér . . . bjóðið fram sjálfa yður
að lifandi, heilagri, Guði þókn-
anlegri fórn. Það er sönn og rétt
guðsdýrkun af yðar hendi.“
Börn Guðs eiga skilyrðislaust að
bjóða sig fram til þjónustu við
hann. Hvaða ástæðu gefur post-
ulinn fyrir slíkri helgun? Þannig,
segir hann, tilbiður kristinn
maður Guð!
Athyglisvert er að í framhaldi
af Rómverjabréfinu 12:1 kemur
kafli um mismunandi þjónustu í
söfnuðinum og það vekur eftir-
tekt að hvar sem minnst er á
margvísleg svið þjónustunnar og
þátttökunnar í söfnuði Krists, þá
er talað um einstaklinginn. Ekki
eru allir eins, og Guð hefur kall-
að börn sín til mismunandi verk-
efna — verkefna sem hæfa
hverjum og einum (Rómverja-
bréfið 12:4-6; I. Korintubréf
12:11-27; Efesusbréfið 4:11; I.
Pétursbréf 4:10). Guð getur not-
að og þráir reyndar að nota sér-
hvern einstakling, sem er frels-
aður af náð. Hann hefur ekki
gert neinar áætlanir fyrir iðju-
leysingja, hvors kyns sem er, í
líkama Krists.
Margvísleg þjónusta
í söfnuði Krists
Oftar en ekki kallar orðið
„þjónusta“ upp hugmyndir um
háar leiðtogastöður eins og for-
stöðumaður, öldungur, trúboði,
kennari og svo framvegis.
Spurningin um hæfni kvenna í
slíkar stöður hefur löngum verið
deiluefni meðal kristinna
manna. Samt sem áður, jafnvel
eftir svo takmarkaðan ritningar-
lestur eins og í þessari grein,
kemst maður að þeirri niður-
stöðu að ef Guð hefur kallað
konur og opnað þeim leið, þá
eru þær vissulega hæfar til þjón-
ustu. Rökin eru þessi: 1) Guð
notaði konur sem leiðtoga á
dögum Gamla testamentisins; 2)
Jesús lét konur skipa sama sess
og karlmenn; 3) Margir af sam-
verkamönnum Páls voru kven-
kyns; 4) Það kemur aftur og aft-
ur fram í guðspjöllunum að kyn-
ferði skiptir ekki máli. Ef Guð
hefur því kallað konu, þá er hún
jafn frambærileg til starfa for-
stöðumanns, öldungs, trúboða,
kennara o.s.frv. og karlmaður.
Samt er mikilvægt að veita því
athygli að þátttaka í slíkri þjón-
ustu er takmörkum háð, hvort
sem um karl eða konu er að
ræða. Efesusbréfið 4:11 segir:
„Og frá honum er sú gjöf komin,
að sumir eru postular, sumir
spámenn, sumir trúboðar, sumir
hirðar og kennarar.“ Aðeins fá-
einir eru kallaðir til svo hárra
embætta. Höfundum Nýja testa-
mentisins þótti þó óhugsandi að
nokkur kristinn maður gæti
verið án einhverrar náðargjafar,
á einhverju sviði þjónustu.
(Rómverjabréfið 12:3-6; I. Kor-
intubréf 1:4-7; 12:3-7; I. Péturs-
bréf4:10). Sérhver einstaklingur
á að vera starfandi limur á lík-
amanum á einn eða annan hátt
og það eru tækifæri til þjónustu
fyrir alla.
Lítum á umræðuna um gáfur
andans (I. Korintubréf 12-14).
Páll byrjar á að segja: „Andinn
opinberast í sérhverjum til þess,
sem gagnlegt er“ (12:7). Síðan
telur Páll upp gáfurnar sem hann
hefur í huga. Þar á meðal eru
vísdómsorð og orð þekkingar
(8.v.), trú og lækningagáfa
(9.v.), framkvæmd kraftaverka,
spádómsgáfa, hæfileiki að
greina anda, tala tungum og út-
leggja (10.v.). Síðan er fólk, sem
þjónar sem postular, spámenn
og kennarar; fólk, sem Guð not-
ar til að framkvæma kraftaverk
og lækningar; fólk, sem vinnur
líknarstörf, hefur stjórnunar-
hæfileika og talar tungum
(28.v.). Það er athyglisvert að
gáfur „líknarstarfa“ og „stjórn-
unar“ eru taldar upp í sömu
málsgrein og gáfur postula, spá-
manns og kennara. í þrettánda
kaflanum minnir Páll lesandann
á að öll þjónusta skuli vera veitt í
kærleika, og í 14:1 hvetur hann
áheyrendur sína til að „sækjast
eftir“ gáfum andans. Hér er eng-
inn undanskilinn!
Framhald á bls.31.