Afturelding - 01.12.1987, Blaðsíða 22

Carolyn Kristjánsson
Hlutverk kvenna í
söfnuði Krists 2, hluti
Carolyn Kristjánsson hefur BA gráðu í
guðfræði. Hún hefur starfað á íslandi síð-
an 1984 og er nú húsmóðir á Akureyri.
Carolyn ólst upp í Brasilíu, þar scm for-
eldrar hennar voru kristniboðar.
Fyrrihluti þessarar greinar
birtist í 3. tbl. Aftureldingar
1987. Þar varpaði höfundur
fram spurningu um hver væri
staða kvenna í söfnuði Jesú
Krists, eða innan kristninnar, í
Ijósi samtímahátta Jesú Krists.
Fjallað var um konur allt frá
tímum Gamla testamentisins og
hvernig Jesús umgekkst konur á
annan hátt en siðvenjur buðu.
Einnig var leitað skýringa á af-
stöðu Páls postula til kvenna inn-
an frumsafnaðarins, hvort hún
byggðist á sannri karlrembu eða
réðst af þjóðfélagsaðstæðum.
II. HLUTVERK KVENNA í
SÖFNUÐI KRISTS
Heimildir úr ritum Páls
í Galatabréfinu 3:28 skrifar
Páll um skilyrðin til þess að geta
tilheyrt Kristi. „Hér er enginn
Gyðingur né grískur, þræll né
frjáls maður, karl né kona. Þér
eruð allir eitt í Kristi Jesú.“ A
dögum Páls táknuðu ofan-
greindir flokkar þjóðfélagsstöðu
og voru menn annað hvort hátt
eða lágt settir, eftir því hvar þeir
flokkuðust. Samt fullyrðir post-
ulinn að fagnaðarerindi Jesú
Krists sé hafið yfir slíkan grein-
armun, og allir standi jafnfætis í
augum Guðs. Þar sem allir hafa
syndgað, og allir, án aðgreining-
ar, hafa verið jafn réttlættir fyrir
endurlausnina í Kristi (Róm-
verjabréfið 3:21-24), þá er öllum
leyfilegt að þjóna honum án að-
greiningar. Munurinn á Gyðingi
og útlendingi, þræli og frjálsum
manni, karli og konu er þurrk-
aður út í Kristi og allir eru hæfir
til þess að þjóna honum á hvern
þann hátt sem hann kann að
kalla fólk til.
Þessi staðreynd er undirstrik-
uð á mörgum stöðum þar sem
Páll talar um samstarfsmenn
sína við boðun fagnaðarerindis-
ins. Athugum Filippíbréfið
4:1-3, þar sem tvær konur,
Evodía og Sýntýke eiga í deilum
(flestir lenda í því að minnsta
kosti einu sinni). Það sem er at-
hyglisvert er ekki ágreiningur
þeirra, heldur það að Páll talar
um þær á sama hátt og hann talar
um Klemens, karlmann. Hann
kallar þau öll samverkamenn,
því að þau hafa öll tekið þátt í
baráttunni við boðun fagnaðar-
erindisins. Engin verkaskipting
er gerð eftir kynjum, heldur eru
þau öll samstarfsmenn. Með
öðrum orðum, systur og bræður
standa jafnfætis að mati postul-
ans.
Talandi um samstarfsmenn,
er athyglisvert að líta á upptaln-
ingu Páls á vinum í Rómverja-
bréfinu 16. kafla. Hann nefnir
fyrst „Föbe, . . . þjón safnaðar-
ins . . . í fyrsta versinu. Það er
athyglisvert að orðið „þjónn“ er
þýðing á gríska orðinu
diakonos, sem er þýtt sem
djákni annars staðar (t.d. í I. Tí-
móteusarbréfi 3:8), og almennt
er álitið að Föbe hafi verið
djákni (díakonessa). Fyrra Tí-
móteusarbréf 3:11 bendir einnig
á þátttöku kvenna í þessari þjón-
ustu, því að þar skýtur Páll inn
versi með ábendingum til
kvenna, þar sem hann er í miðj-
um klíðum að telja upp þau skil-
yrði sem djáknar skulu uppfylla.
Hvað gerðu djáknar? Sum störf
þeirra eru nefnd í Postulasög-
unni 6:2-8, þar sem þeir bera
ábyrgð á ýmsum störfum allt frá
því að þjóna til borðs upp í að
prédika með smurningu og